Την ώρα που η Ελλάδα θρηνεί τον χαμό των δύο νεαρών πιλότων μετά τη συντριβή του Φάντομ ανοιχτά της Ανδραβίδας, μία άλλη ιστορία αναδεικνύει τους κινδύνους που διατρέχουν οι άνδρες της Πολεμικής Αεροπορίας. Πρόκειται για την ιστορία του αντιπτεράρχου εν αποστρατεία Κωνσταντίνου Ιατρίδη, ο οποίος τον Ιούλιο του 1984 κόντεψε να χάσει τη ζωή του όταν το μαχητικό που οδηγούσε κατέπεσε νύχτα μέσα στη θάλασσα με ανέμους 7 μποφόρ. Ο ίδιος πάλευε για έξι ολόκληρες ώρες με τα κύματα μέσα στο σκοτάδι, έως ότου διασωθεί από τις Αρχές.
“Ενώ ήμουν μέσα στο κόκπιτ, άναψε το φωτάκι του δεξιού κινητήρα που σημαίνει φωτιά. Μετά άναψε και το αριστερό λαμπάκι που σημαίνει φωτιά στον άλλο κινητήρα και στη συνέχεια άναψε και το “overheat” που σημαίνει υπερθέρμανση. Δεν υπήρχε άλλη λύση και εκεί είπα στον συγκυβερνήτη μου “τελικά είμαστε πολύ γκαντέμηδες” δήλωσε ο απόστρατος αξιωματικός στον Alpha.
Τελικά, αποφάσισε να εγκαταλείψει το αεροσκάφος, περιγράφοντας τις σκέψεις που έκανε εκείνες τις δύσκολες ώρες. “Έλεγα “γιατί να τύχει αυτό σε μένα; Γιατί Θεέ μου να πεθάνω τόσο νωρίς; Έχω παιδί, έχω γυναίκα, έχω οικογένεια, έχω γονείς, έχω συναδέλφους που με περιμένουν. Δεν μπορεί να πεθάνω, είναι άδικο”.
Όπως είπε, όταν εκτινάχθηκαν και άνοιξε το αλεξίπτωτο χάρηκε που βγήκε από το φλεγόμενο αεροπλάνο. Ωστόσο, πολύ γρήγορα η χαρά μετατράπηκε σε αγωνία όταν είδε τη μανιασμενη θάλασσα και αναρωτιόταν πώς θα διασωθεί. “Άνοιξα το κυτίο διασώσεως. Βρήκα τον ασύρματο και έδωσα αναφορά πως είχα σωθεί” συνέχισε την αφήγησή του ο κ. Ιατρίδης. “Δεν υπήρχαν όμως τότε ελικόπτερα νυχτερινής διάσωσης, τύπου Super Puma και έπρεπε να περιμένω να έρθει το καραβάκι από το Κατάκολο για να μας διασώσει. Άρχισα να κρυώνω, ο αέρα πιρούνιαζε τα κόκαλά μου και τουρτούριζα αλλά σκεφτόμουν ότι έπρεπε να ζήσω, λαχταρούσα να ζήσω” κατέληξε.