Η Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων που συγκροτήθηκε με απόφαση του Γενικού Γραμματέα Μεταφορών του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, προκειμένου να διερευνήσει και αναδείξει τα συστημικά προβλήματα και δυσλειτουργίες για το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, συνεδρίασε τη Δευτέρα και αποφάσισε ποια θα είναι τα επόμενα βήματα πάνω στα οποία θα κινηθεί.
Σύμφωνα με ανακοίνωση που υπογράφεται από τον πρόεδρο της Επιτροπής Ιωάννη Κωνσταντίνο Χαλκιά, αποφασίστηκε:
- Να ζητήσει την άμεση παροχή στοιχείων από τους εμπλεκόμενους φορείς για το δυστύχημα των Τεμπών.
- Να καλέσει στελέχη και υπαλλήλους των εμπλεκομένων φορέων για παροχή στοιχείων και διευκρίνιση ενεργειών ή παραλείψεων αναφορικά με τα συστημικά προβλήματα που αφορούν στη λειτουργία και ασφάλεια του σιδηροδρομικού δικτύου.
- Να συνεκτιμήσει και να αξιολογήσει όλα τα στοιχεία που θα συγκεντρωθούν και να καταθέσει το Πόρισμά της, στο οποίο θα συμπεριλαμβάνονται και προτάσεις της για την άρση των προβλημάτων και δυσλειτουργιών που θα εντοπιστούν.
«Θα μπορούσε να έχει αποτραπεί»
Για τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει η επιστημονική ανάλυση των στοιχείων για την τραγωδία των Τεμπών, μίλησε την Κυριακή στον ΣΚΑΪ ο καθηγητής Βασίλης Προφυλλίδης, μέλος της επιτροπής. «Στην ουσία της υπόθεσης δεν μπορώ να μπω, ωστόσο ως καθηγητής τα επιστημονικά βιβλία του οποίου τα διαβάζουν σε όλο τον κόσμο μπορώ να μιλήσω και να πω ότι ο βαθμός υποκειμενικότητας είναι από πολύ μικρός ως μηδενικός. Επομένως η ακριβής επιστημονική ανάλυση των στοιχείων μπορεί στον μέγιστο βαθμό να διακριβώσει την αλήθεια» είπε ο κ. Προφυλλίδης και πρόσθεσε: «Από την πλευρά μου θα καταβληθεί κάθε προσπάθεια, ώστε η επιστημονική γνώση να είναι στη διάθεση της ελληνικής κοινωνίας, η οποία θα πληροφορηθεί».Ερωτηθείς για το αν ήταν εφικτό το ενδεχόμενο τα δύο τρένα να είχαν σταματήσει απάντησε: «Ο σιδηρόδρομος είναι βαρύ σύστημα και έχει μεγάλη απόσταση πέδησης ανάλογα με την ταχύτητα. Με αυτά που ακούω για την ταχύτητες των τρένων, το μεν επιβατικό τρένο χρειάζεται τουλάχιστον 1.000 μέτρα και μέχρι 1.500 μέτρα, γιατί η πέδηση δεν είναι αυτόματη και απόλυτη, το άλλο θα χρειαζόταν περί τα 500 μέτρα. Επομένως ακόμη και σε απόσταση 3 χλμ το ένα απέναντι στο άλλο θα μπορούσε να έχει αποτραπεί». Ο καθηγητής είπε ότι από τη δεκαετία του 1980 που αποφασίστηκε η ανάπτυξη των σιδηροδρόμων στην Ευρώπη κυρίαρχο στοιχείο ήταν η ασφάλεια.