Ο Σταύρος Καλιακούδας ήταν ο κασκαντέρ
Πίσω στην δεκαετία του ’80, η παρωχημένη πια λέξη «μηχανόβιος», περιέγραφε τους μοτοσικλετιστές οι οποίοι απέκτησαν μια κάπως αμφιλεγόμενη φήμη εξαιτίας του τρόπου παρουσίασής τους μέσα από τις βιντεοκασέτες της εποχής, με κλασικό παράδειγμα τα «Τσακάλια». Βέβαια δεν έλειπαν και οι διαφορετικές, πιο ανάλαφρες εκδοχές, με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του Στάθη Ψάλτη στο «Καμικάζι αγάπη μου», με την αξέχαστη Ρένα Παγκράτη. Η κοινή συνισταμένη στα παραπάνω δεν είναι πάντως μόνο ότι γυρίστηκαν σε βίντεο, ούτε η παρουσία των μηχανών μεγάλου κυβισμού. Ακόμη ένα κοινό στοιχείο είναι ο Σταύρος Καλιακούδας, ο άνθρωπος ο οποίος ντούμπλαρε τους ηθοποιούς σε όλες τις επικίνδυνες σκηνές με μηχανές, είτε επρόκειτο για κάποια σπαρταριστή κωμωδία είτε για κάποιο κοινωνικό δράμα.
Ήταν ο αγαπημένος κασκαντέρ του Γιάννη Δαλιανίδη
Ήταν ο αγαπημένος κασκαντέρ του Γιάννη Δαλιανίδη ο οποίος τον προτιμούσε και τον επέλεγε για όλες τις ταινίες στις οποίες εμφανιζόταν μηχανές. Ενώ παράλληλα βρισκόταν πάντα στην κορυφή των επιλογών και του Όμηρου Ευστρατιάδη. Προφανώς όσο καλοί και αν ήταν οι πρωταγωνιστές πάνω στους δύο τροχούς, δεν θα μπορούσαν να διακινδυνέψουν στις επικίνδυνες σκηνές. Εκεί ήταν που αναλάμβανε δράση ο Σταύρος Καλιακούδας.
«Τα γυρίσματα δεν ήταν εύκολα, με την έννοια ότι ξεκινούσαν από το πρωί στην περιοχή της Πανεπιστημιούπολης και τελείωναν αργά το μεσημέρι, με τα χέρια μου να πονάνε φριχτά από το γκάζι-φρένο, το σώμα καταπονημένο από την οδήγηση στη μία ρόδα και άλλους επικίνδυνους ελιγμούς που έπρεπε να κάνω» είχε πει σε συνέντευξη του στην Espresso.
Είχε μιλήσει μάλιστα για το ατύχημα που είχε στην ταινία «Τα Τσακάλια», που είχε ντουμπλάρει τον Πάνο Μιχαλόπουλο στη σκηνή με τη μηχανή: «Ήμουν και πρωτάρης στα “Τσακάλια” και, όσο να ‘ναι, μια τούμπα την έφαγα! Και ήταν τόσο θεαματική, που δεν την έκοψε στο μοντάζ ο Γιάννης Δαλιανίδης. Μεταφέρθηκα -θυμάμαι- στο ΚΑΤ, μου έκαναν ράμματα στο κεφάλι και όλα καλά, γιατί ο μισθός μου ήταν μεγάλος και δεν ήθελα να τον χάσω! Είκοσι χιλιάδες δραχμές την ημέρα».
Μετά τα «Τσακάλια», έπαιξε και στις τρεις ταινίες «Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα», που υπήρχαν φυσικά μηχανές και σούζες και στη συνέχεια στο «Καμικάζι Αγάπη Μου», με τον Στάθη Ψάλτη… «Ήμουν ο ιδανικός για να ντουμπλάρω τον Ψάλτη, γιατί ήμουν 45 κιλά, είχα χαίτη και ήμουν… θεοπάλαβος. Δεν έχω ούτε μία φωτογραφία μαζί του από τα γυρίσματα, γιατί απαγορευόταν να βγει προς τα έξω ότι είχε κασκαντέρ. Στα γυρίσματα γνώρισα ηθοποιούς με το ίδιο πάθος για τις μηχανές, όπως ο Τζώνης Θεοδωρίδης, ο Γιώργος Ρήγας και ο Βασίλης Καμίτσης, που έρχονται πότε πότε από τα μαγαζιά μου και τα λέμε. Με τον Στηβ Ντούζο, φυσικά, κάνουμε παρέα μέχρι και σήμερα».
Στη συνέντευξή του είχε μιλήσει και για τη Ρένα Παγκράτη, λέγοντας,
«Θυμάμαι ότι στην ταινία “Καμικάζι, αγάπη μου”, με το που τελείωνε το γύρισμά της, έφευγε με έναν ψηλό νεαρό που οδηγούσε μοτοσικλέτα. Όλοι έλεγαν πως ήταν το αγόρι της. Πολύ περίεργο κορίτσι, δεν της έπιανες εύκολα κουβέντα. Ερχόταν στα γυρίσματα με κάτι φορεματάκια κοντά και μέναμε με το στόμα ανοιχτό! Πολύ εντυπωσιακό κορίτσι. Μακράν η πιο σέξι από όλες τις συναδέλφους της. Τότε λεγόταν ότι ήταν ζευγάρι με τον Στάθη Ψάλτη».
Για την αγαπημένη του ηθοποιό, αυτή που τον εντυπωσίαζε, είπε: «Με άριστα το 10, θα βάλω 20 στη Βίνα Ασίκη. Γυναικάρα, εντυπωσιακή, περνούσε και τρίζανε τα πεζοδρόμια. Η Τέτα Ντούζου ήταν πολύ γλυκό κορίτσι, όπως και η Έφη Πίκουλα, που κάποιοι την έλεγαν και “θεούσα”. Εκείνη που περνούσε απαρατήρητη ήταν η Σοφία Αλιμπέρτη. Βέβαια, ήταν και πολύ μικρή τότε. Τώρα, όμως, που μεγάλωσε είναι κουκλάρα».
Όσο για τους άνδρες πρωταγωνιστές και το ποιος είχε τη μεγαλύτερη πέραση, είχε πει: «Γινόταν το γύρισμα και οι γυναίκες μαζεύονταν σαν σε σφηκοφωλιά για τον Πάνο Μιχαλόπουλο! Περίμεναν κάτω από τον ήλιο ώρες ατέλειωτες μέχρι να τελειώσει και μετά του ορμούσαν! Σαν τα… τσαμπιά κρέμονταν από πάνω του, πρόθυμες για όλα. Τέτοιο πράγμα δεν έχω ξαναδεί! Και ο Σταμάτης Γαρδέλης υπήρξε μεγάλο είδωλο, απλά δεν ήταν τόσο κοινωνικός όσο ο Μιχαλόπουλος. Αλλά ότι είχε επιτυχίες στο ωραίο φύλο, είχε…».
