Γιαγιάδες Συκαμνιάς: "Αντίο γιαγιά Μηλίτσα. Ο αγώνας για έναν καλύτερο κόσμο συνεχίζεται. Τα εγγόνια του Πλατάνου", γράφει ο Ιάσονας Αποστολόπουλος.
Θλίψη σκόρπισε ο θάνατος της Αιμιλίας Καμβύση, μία από τις τρεις γιαγιάδες της Συκαμνιάς, των οποίων η φωτογραφία το καλοκαίρι του 2015 να περιποιούνται στην ακτή ένα βρέφος, παιδί μίας γυναίκας πρόσφυγα από τη Συρία που μόλις είχε αποβιβασθεί στην ακτή, έκανε το γύρο του κόσμου. Η φωτογραφία αποτέλεσε τότε αφορμή να προταθούν για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης του 2016. Οι τρεις γιαγιάδες συνέχισαν για μεγάλο διάστημα να κάνουν το ίδιο, προσφέροντας ό,τι μπορούσαν στους πρόσφυγες, όλον αυτόν τον καιρό που το χωριό τους έγινε το επίκεντρο της παγκόσμιας προσφυγικής-ανθρωπιστικής κρίσης. Ο Ιάσονας Αποστολόπουλος αποχαιρέτησε με τον δικό του τρόπο και με αγάπη την Αιμιλία Καμβύση. Ο Ελληνας διασώστης ήξερε καλά τη γιαγιά Αιμιλία, από τις δικές του αποστολές στη Λέσβο και μοιράστηκε με τους διαδικτυακούς ακολούθους του στα social media λίγες από τις εμπειρίες του μαζί της.
Η ανάρτηση του Ιάσονα Αποστολοπούλου
Έφυγε η Αιμιλία Καμβύση, η τελευταία από τις τρεις “γιαγιάδες της Λέσβου” που έγιναν παγκόσμιο σύμβολο αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες.
Παιδί προσφύγων η ίδια από το μικρασιατικό Μοσχονήσι, προτάθηκε για Νόμπελ Ειρήνης 2016, όταν η φωτογραφία που ταΐζει ένα προσφυγάκι έκανε τον γύρο του κόσμου.
Έμεινα στο σπίτι της για 9 μήνες στην Σκάλα Συκαμιάς μαζί με τους συντρόφους της Αυτό-οργανωμένης δομής του Πλατάνου. Στήσαμε το camp στα 3 λεπτά από το σπίτι της, εκεί ήταν το απόλυτο χάος, βάρκες, ναυάγια, 1500 πρόσφυγες την μέρα.
Ό,τι κάναμε στο νησί αυτούς τους 9 μήνες είχε και την υποστήριξη των γιαγιάδων. Η Αιμιλία μας τηγάνιζε τυρόπιτες τα πρωινά, μας έραβε κανά κουμπί αν χρειαζόταν, το σημαντικότερο όμως ήταν ένα χαμόγελο, ένας καλός λόγος, ένα “παιδιά να προσέχετε” όταν βγαίναμε για διασώσεις.
Το βράδυ που γυρνούσαμε μας ρώταγε “είχε πολλά μωρέλια η βάρκα;”, φυσικά δεν της λέγαμε την αλήθεια, αρκετό πόνο είχε βιώσει.
Αντίο γιαγιά Μηλίτσα.
Ο αγώνας για έναν καλύτερο κόσμο συνεχίζεται.
Τα εγγόνια του Πλατάνου.
