Σύζυγος Καραϊβάζ: Η σύζυγός του Στάθα μιλά με τρυφερά λόγια για τον αδικοχαμένο Γιώργο της
Η σύζυγος του Γιώργου Καραϊβάζ, Στάθα, σε μια μακροσκελή ανάρτησή της στα social media αναφέρεται στον αγαπημένο της, ο οποίος δολοφονήθηκε σαν σήμερα πριν από δύο χρόνια. Η υπόθεση του, παραμένει ανεξιχνίαστη. Η Στάθα Αλεξανδροπούλου – Καραϊβάζ, στην ανάρτηση που δημοσίευσε τα ξημερώματα της Κυριακής, μιλά με τρυφερά λόγια για τον αδικοχαμένο σύζυγο της, περιγράφοντας πόσο της λείπει. “Αναρωτιέμαι μερικές φορές εάν θα ξημερώσει πάλι για μένα, αν θα νοιώσω αληθινή χαρά αν θα νοιώσω άνθρωπος πάλι”, αναφέρει μεταξύ άλλων. Στο μήνυμα της, κλείνει λέγοντας “να πετάς ψηλά στους ουρανους αγάπη μου και εάν βρεθείς με τον μπαμπά μου πες του ποσό τον αγαπούσα”.
Ολόκληρη η ανάρτησή της
“Σε λίγες ώρες συμπληρώνονται δυο χρόνια που μου λείπεις. Τι μου λείπει με ρωτούν όλοι. Μου λείπει η ζωή μου θέλω τη ζωή μου πίσω θέλω να ουρλιάξω και όμως σιωπώ Έχω να σ ακούσω να μου μιλάς δυο χρόνια, ψάχνω να σε βρω μέσα στα σύννεφα, πάνω στα κύματα, μέσα από το καθετί και ναι Γιώργο μου συνεχίζω, γελάω, τραγουδάω,που βρίσκω τη δύναμη αναρωτιέμαι, πως ξυπνάω, και παω στο γραφείο , πως κοιμάμαι χωρίς την αγκαλιά σου.
Πως ζω χωρίς τα γλυκόλογα σου. Κι όμως μπορώ, αναρωτιέμαι εάν είμαι άνθρωπος ή ρομπότ,η απουσία σου είναι βασανιστική και λέω δεν μπορεί κάποιος μου κάνει φάρσα ένα κακογουστο αστείο οτι ξαφνικά θα ανοίξεις την πόρτα και θα πεις ήρθα νανάκι μου. Μήπως βλέπω εφιάλτη αλλά μάλλον ο εφιάλτης είναι η καθημερινότητα μου,η παρέα μου, που ήρθε τόσο βίαια στη ζωή μου όσο απότομα χάθηκε ο ήλιος από τη ματιά μου,τόσο βίαια σκοτείνιασαν όλα γύρω μου και εγώ εδώ να περιμένω να ανατείλει πάλι να ξημερώσει αλλά μάταια.Θυμάσαι το πουλάκι που κελαηδούσε στη βεράντα μας δεν ξαναήρθε σα να έφυγε και αυτό λίγες μέρες μετά από εσένα.
Αναρωτιέμαι μερικές φορές εάν θα ξημερώσει πάλι για μένα, αν θα νοιωσω αληθινή χαρά αν θα νοιώσω άνθρωπος πάλι. Λένε και άλλοι ότι τους λείπεις και όταν το ακούω θέλω να φωνάξω δεν ξέρετε τι θα πει μου λείπει. Θέλω να σου γράψω ένα στιχάκι από ενα τραγούδι, (έλα λίγο μόνο για λίγο).
”Να πετάς ψηλά στους ουρανους αγάπη μου”
Μάταια σε ψάχνω δεν μπορώ να σε βρω πουθενά και συνεχίζω μόνη μου να προσπαθώ να βρω τα αχνάρια που άφησες. Σ αγαπώ και μου λείπεις και να σου πω κάτι δεν φέρθηκες καλά γιατί μου έλεγες αγάπη μου θα είμαστε μαζί για πάντα. Θυμάσαι όταν δεν ξυπνούσα από τη νάρκωση στο χειρουργείο που μου κρατούσες το χέρι και μου έλεγες θα τα καταφέρουμε, τόσα έχουμε περάσει θα περάσει και αυτό και είχες δικιο πέρασε. Αυτό όμως Γιώργο μου δεν περνάει γιατί δεν περνάει γιατί δεν μπορείς να έρθεις πάλι σπιτι μας μου λείπεις σε θέλω δίπλα μου κοντα μου.
Εφυγες νωρίς, έφυγες μόνος σου, μ άφησες, δεν είμαι, τόσο δυνατή και το ξέρεις, όμως τα καταφέρνω αλήθεια σου λέω προσπαθώ και τα καταφέρνω. Σ αγαπώ πολύ και μου λείπεις το νανάκι σου. Να πετάς ψηλά στους ουρανους αγάπη μου και εάν βρεθείς με τον μπαμπά μου πες του ποσό τον αγαπούσα”.
