Σάλος έχει προκληθεί γύρω από τις αμειβόμενες εταιρείες και τα μικρά γραφεία τα οποία χρεώνουν από 100 μέχρι 3.000 ευρώ την εκπόνηση πανεπιστημιακών εργασιών. Σύμφωνα με την εφημερίδα Καθημερινή υποψήφιοι του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ και δημόσιοι υπάλληλοι δίνουν μέχρι και 3.000 ευρώ για μια πανεπιστημιακή εργασία που θα τους βοηθήσει να βρουν μια θέση στο δημόσιο ή να αναβαθμίσουν τα ακαδημαϊκά τους προσόντα. Εκτός από αυτούς στο πελατολόγιο των εταιρειών συμπεριλαμβάνονται οι φοιτητές προπτυχιακών και μεταπτυχιακών σπουδών οι οποίοι προκειμένου να περάσουν ένα δύσκολο μάθημα προτιμούν να πληρώσουν και να κάνει κάποιος τρίτος την εργασία τους.
Γύρω από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα και στο Διαδίκτυο οργανώνονται μικρά γραφεία ενός ή δύο ατόμων ακόμα και εταιρείες που φτιάχνουν «έτοιμες» εργασίες. Η διαφήμιση των γραφείων δεν γίνεται κανονικά αλλά από στόμα σε στόμα από φοιτητές ή υποψήφιους του ΑΣΕΠ που έμειναν ευχαριστημένοι. Σύμφωνα με την ίδια πηγή το φαινόμενο αυτό έχει γίνει ακόμα πιο έντονο τα τελευταία χρόνια επειδή έχουν αυξηθεί οι διορισμοί στο δημόσιο και επειδή πλέον προσλαμβάνονται και νέα στελέχη. Χαρακτηριστικά στην εκπαίδευση έχουν γίνει 25.000 διορισμοί. Από τη μεριά του το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος εξετάζουν υποθέσεις ανάληψης επί πληρωμή και εξ ολοκλήρου συγγραφής εργασιών για λογαριασμό τρίτων. Στη βιομηχανία της λογοκλοπής έχουν μπει πλέον και τα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης.
Η μήνυση του ΕΜΠ
«Υπάρχουν πολλά νέα παιδιά που νοικιάζουν ένα μικρό χώρο γύρω από τα πανεπιστήμια και συγγραφούν πανεπιστημιακές εργασίες. Κινούνται, αναπτύσσονται στις παρυφές των πανεπιστημιακών φροντιστηρίων, που λειτουργούν νόμιμα», αναφέρει ένας έμπειρος ιδιοκτήτης πανεπιστημιακού φροντιστηρίου στην «Κ». Παράλληλα έχουν πολλαπλασιαστεί και οι εταιρείες που ειδικεύονται στη συγγραφή εργασιών, με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο πέρυσι να έχει προβεί σε μήνυση στον αρμόδιο εισαγγελέα καθώς υπήρξε ανακοίνωση σε χώρους του Πανεπιστημίου που έλεγε ότι γραφεία-εταιρείες που εκπονούν εργασίες συνεργάζονται με προσωπικό του ιδρύματος. Στην ουσία εννοούσε ότι καθηγητές στέλνουν τους φοιτητές – πελάτες στις συγκεκριμένες εταιρείες.
Οι τιμές των εργασιών και ο τζίρος των εταιρειών
Ο τζίρος στις εταιρείες αυτές δεν μπορεί να εκτιμηθεί αλλά θεωρείται ότι είναι υψηλός, αφού αναλαμβάνουν μεγάλο εύρος φοιτητών. Οι τιμές δεν μπορούν να προσδιοριστούν με ακρίβεια καθώς η δραστηριότητα αυτή κινείται στο πλαίσιο της οικονομίας και η πληρωμή γίνεται χωρίς απόδειξη. Σύμφωνα με αναφορές φοιτητών οι εργασίες κοστολογούνται από 100 μέχρι 3.000 ευρώ. Η διαβάθμιση των τιμών εξαρτάται από την έκταση της κάθε εργασίας και τον βαθμό δυσκολίας της αλλά και τον φοιτητή. Άλλη είναι η τιμή που ισχύει στις εργασίες που δίνονται στο πλαίσιο του πρώτου πτυχίου άλλες στο πλαίσιο ενός μεταπτυχιακού προγράμματος. Η τιμή για τους προπτυχιακούς είναι χαμηλότερη αφού γράφουν εργασίες για νεότερους.
Όπως αναφέρει η «Κ» ερωτήματα υπάρχουν και για τα μεταπτυχιακά προγράμματα του εξωτερικού που γίνονται εξ αποστάσεως και πώς αποκτώνται οι τίτλοι τους. Το υπουργείο Παιδείας όρισε οι υποψήφιοι για θέσεις στελεχών εκπαίδευσης οι οποίοι κατέχουν τίτλο ΑΕΙ του εξωτερικού για να μοριοδοτηθούν θα πρέπει να δώσουν εξετάσεις στη ξένη γλώσσα. Πολλοί τελικά είχαν καταθέσει μεταπτυχιακά από ξένα ΑΕΙ αλλά πολλοί λιγότεροι είχαν προσέλθει στις σχετικές προφορικές εξετάσεις.
Τελικά υπάρχει λύση στο πρόβλημα; Στην περίπτωση που όσοι γράφουν τις εργασίες λογοκλέπτουν κείμενα είναι πιο εύκολο να πιαστούν. Αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχει εγκατεστημένο σε όλες τις βιβλιοθήκες λογισμικό που ανακαλύπτει τη λογοκλοπή. Από την άλλη ο καθηγητής είναι δύσκολο να αντιληφθεί την έτοιμη εργασία με λογοκλοπή όταν οι «πωλητές εργασιών» εκπονούν τις εργασίες χωρίς συρραφές άλλων κειμένων και λογοκλοπές.
