Γράφει η Άρση Γιαννέλου
Δημοσιογράφος
Σε πολύ σοβαρό θέμα εξελίσσεται η εξεύρεση προσωπικού στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Σε θολά νερά φαίνεται να αναζητούν προσωπικό 9 στις 10 επιχειρήσεις καθώς “δεν ψάχνουν μόνο κάποια επαγγέλματα αλλά πάρα πολλά επαγγέλματα” αναφέρει ο πρόεδρος του ΣΕΒΕ, Συμεών Διαμαντίδης. Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα ανέφερε ότι είναι πλέον δύσκολο να βγει κάποιος ακόμα και υπαλλήλους γραφείου.
9 στις 10 επιχειρήσεις ψάχνουν προσωπικό
Το μεγάλο πρόβλημα ξέσπασε με την οικονομική κρίση που οδήγησε στο brain drain και το επιδείνωσε η πανδημία του covid. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι άλλαξαν προτεραιότητες, χαρακτηριστικό παράδειγμα η εστίαση όπου εκατοντάδες εργαζόμενοι αναζήτησαν εργασία σε άλλους κλάδους. Άλλοι πάλι αναζητούν διαφορετικό μοντέλο εργασίας όπως ευελιξία ωραρίου και μεγαλύτερη αυτονομία στις κινήσεις τους. Ο Σύνδεσμος εξαγωγέων προχώρησε σε μια αρχική καταγραφή αναγκών των επιχειρήσεων σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Εξαγωγικών Ερευνών και Σπουδών. Στην έρευνα πήραν μέρος 118 επιχειρήσεις και δόθηκε μεγάλη βαρύτητα τόσο στην εξεύρεση του απαραίτητου ανθρώπινου δυναμικού για τις επιχειρήσεις όσο και την ενίσχυση της απασχόλησης, ιδιαίτερα σε τοπικό-περιφερειακό επίπεδο. Τα αποτελέσματα κατέδειξαν τη δυσκολία που αντιμετωπίζουν στην ανεύρεση ειδικευμένου αλλά και ανειδίκευτου προσωπικού. Το ποσοστό μάλιστα των επιχειρήσεων που αξιολόγησε το πρόβλημα ως πολύ σημαντικό ανέρχεται στο 47,5%.
Χαμηλοί μισθοί και εργασιακή ανασφάλεια
Καθημερινά όλοι μας έχουμε να διηγηθούμε και μια ιστορία που κάποιος φίλος ή γνωστός μας αναζητά προσωπικό για να στελεχώσει την επιχείρηση του και δεν βρίσκει. Οι χαμηλοί μισθοί και οι υψηλές εργοδοτικές εισφορές αποτελούν έναν ακόμα ανασταλτικό παράγοντα για την στελέχωση και πόσω μάλλον τη διατήρηση του ανθρώπινου δυναμικού. Δεν είναι λίγοι όμως και οι εργοδότες που κρατούν χαμηλά τους μισθούς και τις παροχές παρά την αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεών τους. Από την άλλη οι αλλεπάλληλες κρίσεις άνοιξαν και διατηρούν τον κύκλο επιδομάτων. Δημιουργείται έτσι μια γενιά που μαθαίνει να ζει και να εξαρτά το εισόδημά της από έκτακτες ενισχύσεις, να παραιτείται της διεκδίκησης, της δημιουργικότητας, και του οράματος για το μέλλον της.
