Όπως συμβαίνει διαχρονικά σε όλες τις εκλογές της μεταπολίτευσης, οι πολίτες ψηφίζουν εκτός από κόμμα και πρωθυπουργό
Του Γιάννη Ντσούνου
Έφτασε, λοιπόν, η ώρα που θα βρεθούμε στο παραβάν και θα αποφασίσουμε τι θα ψηφίσουμε. Έφτασε η ώρα του μεγαλύτερου δημοκρατικού μας δικαιώματος, αλλά και υποχρέωσης, αφού εμείς με την ψήφο μας καθορίζουμε το αποτέλεσμα των εκλογών και επομένως και το μέλλον μας. Και εκτός από τη δίκη μας στιγμή, ήρθε και η ώρα της κρίσης για κόμματα και πρόσωπα. Τι ψηφίζουμε όμως; Τι αποφασίζουμε κάθε φορά που βρισκόμαστε πίσω από ένα παραβάν στο εκλογικό μας τμήμα;
Τα κόμματα έχουν ήδη αναλύσει τα προγράμματά τους, το όραμά τους για την πορεία της χώρας, τις θέσεις τους για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητά μας. Και αυτά είναι που καλούμαστε να κρίνουμε και μέσα από αυτά πρέπει να επιλέξουμε ποιο πρόγραμμα θέλουμε, αλλά και ποιον θέλουμε να το υλοποιήσει. Τα διλήμματα που έχουν τεθεί σε αυτές τις εκλογές είναι πλέον γνωστά.
Τι θέλουν τα κόμματα
Η ΝΔ επιθυμεί να είναι αυτοδύναμη και αποκλείει τις συνεργασίες, γιατί όπως υποστηρίζουν τα στελέχη της ευνοούν την αστάθεια και όχι την σταθερότητα που χρειάζεται η χώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί κυβέρνηση από τις πρώτες κάλπες και συνεργασία με όλα τα κόμματα του λεγόμενου προοδευτικού χώρου, ώστε να σχηματιστεί η « προοδευτική διακυβέρνηση». Το ΠΑΣΟΚ από την πλευρά του επίσης τάσσεται υπέρ μιας κυβέρνησης συνεργασίας, θέτοντας όμως ως προϋπόθεση την προγραμματική σύγκλιση και αποκλείοντας από τη θέση του πρωθυπουργού τους κ. Μητσοτάκη και Τσίπρα. Ο καθένας από εμάς αποφασίζει ποιο μοντέλο διακυβέρνησης επιθυμεί μεταξύ μιας αυτοδύναμης κυβέρνηση ή μιας κυβέρνησης συνεργασίας.
Ωστόσο στην δεύτερη περίπτωση θα πρέπει να επιλέξουμε και ποια κυβέρνηση συνεργασίας επιθυμούμε, δηλαδή ποια κόμματα θα συμμετέχουν στον κυβερνητικό συνασπισμό. Και αυτό θα εξαρτηθεί από την «εκλογική δύναμη» που θα δώσουμε σε κάθε ένα από τα κόμματα. Τι άλλο ψηφίζουμε; Όπως συμβαίνει διαχρονικά σε όλες τις εκλογές της μεταπολίτευσης, οι πολίτες ψηφίζουν εκτός από κόμμα και πρωθυπουργό. Στην Ελλάδα ουδέποτε έχει υπάρξει ψήφος σε ένα κόμμα και αυτή να μην είναι αλληλένδετη με τον επικεφαλής του κόμματος, τον όποιο και επιλέγουμε για πρωθυπουργό.
Η δύναμη της ψήφου
Πολύ σημαντικό, επίσης, είναι να αναλογιστούμε ότι η ψήφος μας προσθέτει ή αφαιρεί δύναμη από τα κόμματα και επομένως επηρεάζει καταλυτικά και τη στάση τους την επόμενη μέρα των εκλογών. Για παράδειγμα, έχει μεγάλη διαφορά αν το πρώτο κόμμα θα έχει ποσοστό 37 τοις εκατό και διαφορετικά αν έχει 30 τοις εκατό. Έχει, επίσης, μεγάλη σημασία αν η διαφορά του πρώτου από το δεύτερο κόμμα είναι δέκα ποσοστιαίες μονάδες ή αν θα είναι μόλις τρεις η δύο μονάδες. Έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία αν το ποσοστό του τρίτου κόμματος είναι 15% από το να είναι 10% ή να είναι 7%.
Αναλογικά ίδιας σημασίας είναι και η δύναμη που θα συγκεντρώσουν τα υπόλοιπα κόμματα. Και γιατί έχουν τόση σημασία όλες αυτές οι παράμετροι; Μα γιατί θα καθορίσουν και τη στάση των κομμάτων την επόμενη των εκλογών: Αλλιώς συμπεριφέρεται το πρώτο κόμμα, αν έχει ισχυρό ποσοστό και μεγάλη διαφορά από το δεύτερο και αλλιώς συμπεριφέρεται αν νικήσει οριακά. Αλλιώς μπαίνει σε μια διαπραγμάτευση το τρίτο κόμμα αν το ποσοστό του είναι 15% και διαφορετικά αν το ποσοστό του είναι 7 ή 8%. Στη δημοκρατία, η επιλογή της διακυβέρνησης ανήκει μόνον σε έναν, τον λαό, δηλαδή τους ψηφοφόρους, τους πολίτες που σπεύδουν να ψηφίσουν. Και αυτή ακριβώς είναι η ώρα της κρίσης για όλους: Η ώρα που αποφασίζει ο ΛΑΟΣ και κανείς άλλος.
