''Δεν θα κάνεις ποτέ τίποτα στην ζωή σου''
Από την Ευτυχία Παπούλια
Κοινωνιολόγος
Να μιλάς καθαρά, εφόσον πρέπει να μιλήσεις. Να σμιλεύεις κάθε λέξη προτού την αφήσεις να πέσει.
Oliver W. Holmes
”Δεν θα κάνεις ποτέ τίποτα στην ζωή σου”, της έλεγε και ξανάλεγε με επιθετικό ύφος ο αυστηρός καθηγητής της, μέχρι που εκείνη, ένα δεκαπεντάχρονο τότε κορίτσι, δεν άντεξε, τα βρόντηξε, παράτησε το σχολείο και άνοιξε τα φτερά της για να κάνει καριέρα σε χώρους όπου η γνώση και η εξειδίκευση είναι παντελώς άχρηστες, αρκεί η κοπέλα να έχει αλλα προσόντα. Κι εκείνη τα είχε.. και με το παραπάνω.
Στην αρχή, έτσι για να υπάρχει λίγο σασπένς και επειδή η επιτυχία δεν σου προσφέρεται έτοιμη αλλά πρέπει να αγωνιστείς και εσύ λίγο, να την κατακτήσεις με το σπαθί σου, ξεκίνησε απο πολύ χαμηλά. Άρχισε να εργάζεται ως σερβιτόρα, εξελίχτηκε σε μοντέλο και κάποια στιγμή βρέθηκε κι αυτή μπροστά στην τεράστια επιβλητική πόρτα της γνωστής, αλλά μόνο για μυημένους και ψαγμένους πλατφόρμας Only Fans, μέσα από την οποία κάποιες, ίσως και κάποιοι, κερδίζουν πολύ και εύκολο χρήμα. Η… πόρτα μην μπορώντας να αντισταθεί μπροστά στα εμφανή προσόντα της, άνοιξε χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια! Κι αυτό ήταν όλο!
Η Βερόνικα
Η φίλη μας η Βερόνικα, είναι ενθουσιασμένη απ’ την νέα της ζωή και τώρα εκμεταλλευόμενη ή… καλύτερα, αξιοποιώντας το κορμί της για το οποίο κάποτε την κορόιδευαν – για τα μεγάλα της οπίσθια- κάνει περιουσία κι έχει ανακτήσει την χαμένη της αυτοπεποίθηση. Την οποία της την είχε, κατά κύριο λόγο καταστρέψει ολοσχερώς ο καθηγητής του σχολείου της. Ένα ψυχικό τραύμα που θα μπορούσε να επουλωθεί μόνο αν έπαιρνε την… εκδίκησή της! Και η στιγμή αυτή δεν άργησε να έρθει.
Ένα πρωί κάποιος της έστειλε μήνυμα, κρατώντας την ανωνυμία του, πως ήταν διατεθειμένος να καταβάλλει 1200 δολάρια για ένα ‘εξατομικευμένο εσώρουχο’ ή για να το κάνουμε πιο κατανοητό, για να ικανοποιήσει οπτικά μια ερωτική του φαντασίωση κατασκευασμένη αποκλειστικά μόνο για εκείνον. Μισθός δηλαδή ενός καλοπληρωμένου υπαλλήλου της επόμενης κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας!
Ποιος όμως ήταν αυτός ο ‘πελάτης’ ή για να το εξωραΐσουμε, ο συνδρομητής της πλατφόρμας; Ωωω, δεν μπορούσε να το πιστέψει! Ηταν ο πρώην! Ο πρώην καθηγητής της! Αυτός που της έλεγε με τον πιο απαξιωτικό τρόπο πως δεν θα κάνει τίποτα στην ζωή της. Κι εκείνη μέσα σε λίγους μήνες αφ’ ότου έριξε μαύρη πέτρα πίσω της, κατάφερε να συγκεντρώνει 360.000 δολάρια τον μήνα στην ιστοσελίδα της, λεφτά όχι όλα φυσικά δικά της, τώρα για ενα δυο.. μηδενικά λιγότερα ποιος ασχολείται. “Επιτέλους πήρα την εκδίκησή μου, απ’ τους ανθρώπους που δεν πίστεψαν ποτέ σε εμένα”, δήλωσε μ’ ένα τεράστιο χαμόγελο η Βερόνικα στον προσωπικό της λογαριασμό.
Εκδίκηση
Αν αυτή η πραγματική ιστορία της νεαρής Ολλανδέζας, μιας μαθήτριας δηλαδή που υφίσταται ψυχολογική επίθεση απ’ τον καθηγητή της, συνέβαινε στην δεκαετία του 70, θα γίνονταν κοινωνική ταινία και η εκδίκηση θα έρχονταν από μια τελείως διαφορετική εξέλιξη και θα εξέπεμπε ενα τελείως διαφορετικό μήνυμα: της προσπάθειας κι οχι της παραίτησης. Η μαθήτρια του σεναρίου, από φτωχή πάντα οικογένεια, θα ‘πείσμωνε’, θα άλλαζε σχολείο και μετά απο λίγα χρόνια μεταπτυχιακών και πανεπιστημιακών σπουδών η δικαίωση θα ερχόταν ως… εκδίκηση: Εκείνη ως πρόεδρος μιας πενταμελούς επιτροπής αξιολόγησης εκπαιδευτικών, μια ανάγκη στην οποία αντιστέκεται η Αριστερά, θα βρίσκονταν ξαφνικά πρόσωπο με πρόσωπο με αυτόν που την έδιωξε απ’ το σχολείο ως…άχρηστη!
Και εκείνη, η πρόεδρος, θα έπρεπε να τον χαρακτηρίσει ως… ακατάλληλο για το λειτούργημα. Κάπως έτσι ηταν τα σενάρια έργων του σινεμά, περασμένων δεκαετών που ήθελαν παράλληλα να εκπέμπουν και κάποια θετικά μηνύματα στους νέους της εποχής κι όχι απλώς να παρουσιάζουν μια εικόνα ακραίας βίας που εντέχνως τους κρατά καθηλωμένους και καταθλιπτικούς.
Στην περίπτωσή μας, εκείνος που δικαιώθηκε δεν ήταν η Βερόνικα. Ήταν ο ίδιος ο καθηγητής, μιας και επαληθεύτηκαν οι προβλέψεις του, παρ’ ολο που είναι κι εκείνος υπεύθυνος γιατί με την εξουσία που ασκούσε πάνω της, κατέστρεψε κάθε διάθεση για προσπάθεια κι έτσι αφέθηκε σε μια αβέβαιη κι ανερμάτιστη πορεία με μοναδικό ‘προσόν’ το σώμα της, μια αυταπάτη πάνω στην οποία στηρίζουν το μέλλον τους πολλά κορίτσια της εποχής μας.
Ευθύνες
Η λεκτική βία που αποθαρρύνει τα νέα παιδιά δεν ασκείται μόνο με τους ταπεινωτικούς χαρακτηρισμούς αλλά και με τον τόνο, το χρώμα, την ένταση της φωνής το βλέμμα και τις κινήσεις του γονέα ή του δάσκαλου και προκαλούν ανεξίτηλα ψυχικά τραύματα όμοια με εκείνα που προκαλούν τα εγκαύματα στο σώμα. Και τα πιο έντονα απ’ αυτά δυστυχώς ξεκινούν απ’ την οικογένεια, δευτερευόντως απ’ τους δασκάλους και τελευταία απ’ τους συμμαθητές όσο κι αν υπάρχει διαφορετική άποψη για την ιεράρχηση ευθυνών.
Γονείς πριν τον γάμο αλλά και κατά την διάρκειά του θα πρέπει μαζί με τους δασκάλους, ως συνυπεύθυνοι, να παρακολουθούν κατα καιρούς σεμινάρια από ειδικούς, για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να διαχειρίζονται κυρίως την εκφορά του λόγου απέναντι στις ευαίσθητες ηλικίες. Οι λέξεις έχουν ενα ειδικό βάρος που πολλές φορές σκοτώνει την ψυχή.
Εικόνες αρχείου
