Τέσσερα «δύσκολα», παγκοσμίως, ιστορικά χρόνια φάνηκαν αρκετά για να αποδειχθεί πως η Νέα Δημοκρατία κρατιέται από στέρεες βάσεις και μπορεί να εκφράσει όλα τα στρώματα και όλους τους χώρους, μέσα από μια πολιτική που έχει συνέχεια, χωρίς να βάζει τη χώρα σε άκαρπες περιπέτειες. Αυτή η «συνέχεια» επικροτήθηκε στη χώρα μας. Η συνέχεια στη λογική, μέσα από στέρεες βάσεις. Πέραν από ελάχιστες εξαιρέσεις, η πολιτική στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη επιβραβεύθηκε παντού. Παλιά «προπύργια» του ΣΥΡΙΖΑ γκρεμίστηκαν «σαν παλάτια στην άμμο», αφήνοντας «ελεύθερους» αιρετούς και πολίτες να εκφραστούν από εδώ και πέρα όπως ορίζει η εποχή για όλους. Χωρίς να μένει κανείς πίσω.
Η Δυτική Αθήνα άλλαξε χρώμα. Η νίκη της Νέας Δημοκρατίας εκεί σχολιάστηκε ως σαρωτική. Στις εκλογές του 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταφέρει να επικρατήσει με σχεδόν 10 μονάδες διαφορά, στις 21 του Μάη η Νέα Δημοκρατία έφυγε μπροστά με πάνω από 11 μονάδες. Ο δήμος που διεκδικώ με την υποψηφιότητα μου στις Δημοτικές εκλογές του Οκτώβρη, το Χαϊδάρι, έφερε το μεγαλύτερο ποσοστό στήριξης στο κυβερνών κόμμα από όλους τους δήμους του λεγόμενου Β2 Δυτικού τομέα της Αθήνας. Ξεπερνώντας κάθε ποσοστό συμμετοχής σε σχέση με τους γύρω δήμους (72,84%), παραπάνω από τους μισούς εκλογείς της πόλης ψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία (37,32%).
Και αν η μέχρι σήμερα πολιτική του κυβερνώντος κόμματος επικροτείται πάνω του μέσου από τους δημότες ενός τόπου, καλό είναι και οι αιρετοί εκπρόσωποι του να την ακολουθήσουν, ανεξάρτητα από παλαιοκομματικές αντιλήψεις ή προσωπικές φιλοδοξίες. Γιατί η πολιτική επιβραβεύει σήμερα τα πρόσωπα, ανεξάρτητα ποιος την ασκεί. Η πολιτική ενός κράτους που πρέπει να έχει συνέχεια. Που επικρότησαν οι περισσότεροι Δημόσιοι και Ιδιωτικοί υπάλληλοι της χώρας. Οι σημερινοί Δήμαρχοι δεν μπορούν πλέον να κρατούν κανένα άλλοθι στο μανίκι τους. Τα εγκεκριμένα έργα τους οφείλουν να προχωρήσουν, ο ψηφιακός τους αναλφαβητισμός πρέπει να ξεπεραστεί, όπως και κάθε κομματική τους αγκύλωση να μείνει στην άκρη. Γιατί το κράτος οφείλει να έχει συνέχεια και οι δήμοι αποτελούν αναπόσπαστό κομμάτι τόσο του κράτους, αλλά και όχημα της συνέχειας του.