Το κίνημα της απλυσιάς: Εναλλακτικές μορφές απολύμανσης
Ένα νέο «κίνημα» φαίνεται να αποκτά ολοένα και περισσότερους υποστηρικτές, σύμφωνα με το οποίο το πλύσιμο των ρούχων περιορίζεται στο ελάχιστο. Όπως μεταδίδει το BBC αυτή η τάση ακολουθείται μέχρι και από τον διευθύνοντα σύμβουλο του κολοσσού των τζιν Levi’s. Ένας πολίτης, ο Σάμπο αγόρασε τα πρώτα του τζιν το 2010. Υιοθέτησε τη συνήθεια αυτή, όταν πήρε μόλις δύο από αυτά τα τζιν σε ένα μακρύ ταξίδι που έκανε από τον Καναδά προς την Ευρώπη και το οποίο διήρκεσε για έξι μήνες. «Ήταν πρωτόγνωρο για εμένα να έχω αυτό το βρώμικο τζιν. Μύριζε απαίσια», σημειώνει χαρακτηριστικά.
Ο διαγωνισμός που «βραβεύει» την «απλυσιά»
Και ενώ η καθυστέρηση πλύσης ρούχων μοιάζει να κερδίζει έδαφος, ένας διαγωνισμός έρχεται να βραβεύσει αυτούς που ξέρουν να το κάνουν καλύτερα. Ειδικότερα, μεταξύ των διαγωνιζόμενων στο «Indigo Invitational» που διεξάγεται για πέμπτη συναπτή χρονιά, ένας στους εννέα δεν έχουν πλύνουν τα παντελόνια τους μέχρι να τα έχουν φορέσει 150 ή 200 φορές. Μερικοί από τους φίλους του Σάμπο, δε, έχουν πάρει την απόφαση να μην πλύνουν ποτέ τα ρούχα τους.
Εναλλακτικές μορφές απολύμανσης
Πώς όμως οι πολίτες διατηρούν ένα άπλυτο ρούχο; Αντί να στραφούν στο πλυντήριο ρούχων, φαίνεται να έχουν βρει άλλους τρόπους να φροντίζουν τα ρούχα τους. Ορισμένοι τα απολυμαίνουν με υπεριώδη ακτινοβολία, το οποίο ονομάζουν «λουτρό του ήλιου», αναφέρει ο Σάμπο. Άλλοι απλώς τα αερίζουν κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ο ίδιος ο Σάμπο παραδέχεται πως τα πλένει στο πλυντήριο, αν και σπάνια, καθώς, όπως επισημαίνει «μόλις η γυναίκα μου μυρίσει το τζιν μου, πάνε αμέσως στο καλάθι των απλύτων». Ωστόσο, ακόμη και κορυφαία ονόματα στο χώρο της μόδας υιοθετούν την πρακτική αυτή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η σχεδιάστρια Στέλλα Μακάρτνεϊ, η οποία είχε προκαλέσει με μία συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στον Guardian.
«Βασικά ισχύει ο εξής εμπειρικός κανόνας: Αν δεν είναι επιτακτική ανάγκη να καθαρίσετε κάτι, τότε μην το καθαρίζετε. Δεν βάζω ρούχα στο πλυντήριο απλώς επειδή έχουν φορεθεί. Η ίδια είμαι απίστευτα καθαρός άνθρωπος, αλλά δεν είμαι λάτρης του στεγνοκαθαριστηρίου ή οποιουδήποτε καθαρισμού».
Ποια είναι τα βασικά επιχειρήματα
Δύο από τα βασικά κίνητρα για την συγκεκριμένη τάση είναι οι ανησυχίες που εγείρονται τόσο για την περιβαλλοντική κρίση, όσο και για την αύξηση του κόστους της ηλεκτρικής ενέργειας. «Δεν θέλουμε οι άνθρωποι να πιστεύουν ότι δεν μπορούν να πλύνουν τα ρούχα τους, με το φόβο ότι καταστρέφουν τον πλανήτη, στην πραγματικότητα πρόκειται για μία προσπάθεια να επιτευχθεί μία ισορροπία» τονίζει ο Μαρκ Σάμνερ, λέκτορας βιώσιμης μόδας στο Πανεπιστήμιο του Leeds. «Ένα από τα χειρότερα πράγματα που μπορείς να κάνεις σε ένα ρούχο, όσον αφορά την αντοχή του, είναι να το πλύνεις», συμπληρώνει. Με τον συνάδελφό του Μαρκ Τέιλορ, ο Σάμνερ μελετά πώς οι μικροΐνες από τα ρούχα καταλήγουν να καταναλώνονται από θαλάσσια ζώα. Ωστόσο, ενώ επισημαίνει ότι η μείωση της συχνότητας του πλυσίματος των ρούχων μας είναι μία σωστή επιλογή για το περιβάλλον, δεν υποστηρίζει το «σαμποτάζ» στο πλυντήριο ρούχων.
«Αν τα ρούχα σας δεν μυρίζουν, τότε μην κάνετε τον κόπο να τα πλύνετε», συμβουλεύει ο Σάμνερ, ενώ συμπληρώνει πως «όταν πρόκειται να τα πλύνετε, φροντίστε να τα πλένετε σε χαμηλότερες θερμοκρασίες, προτείνει, ή βάλτε το πλυντήριο στην επιλογή της γρήγορης πλύσης χωρίς να βάλετε σκόνη πλυσίματος». Ένα ακόμη επιχείρημα που αξιοποιούν είναι ο χρόνος που διαθέτει κανείς για να βάλει πλυντήριο. Όπως αναφέρει ο Σάμπο «ενδιαφέρομαι μεν για τη βιωσιμότητα, αλλά έχω και άλλα πράγματα να κάνω. Έχω έναν σκύλο να βγάλω βόλτα». Γιατί, λοιπόν, να σπαταλήσει το χρόνο του σε ένα… περιττό πλυντήριο;
