Η δυσαρμονία του σώματος με την ερωτική επιθυμία ειναι θέμα γονιδίων που αφορά την επιστήμη της Γενετικής και οχι την Κοινωνιολογία και την κοινωνία
Από την Ευτυχία Παπούλια
Κοινωνιολόγος
Μην κάνετε λάθος σχετικά με το λόγο που αυτά τα μωρά είναι εδώ: είναι εδώ για να μας αντικαταστήσουν.
Jerry Seinfeld
Η οικογένεια είναι το κύτταρο του πολιτισμού.
Γουίλ Ντυράν
Την απόφασή του και τα σχέδιά του για την νομιμοποίηση του πολιτικού γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου και στην Ελλάδα γνωστοποίησε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης σε συνέντευξή του στο Bloomberg, κρατώντας ωστόσο κλειστά τα χαρτιά του στο αμφιλεγόμενο ζήτημα των τέκνων. Ο γάμος των ομοφυλόφιλων θα γίνει πράξη κάποια στιγμή και αυτό είναι μέρος της στρατηγικής μας”¨, δήλωσε, προσθέτοντας, πως “η ελληνική κοινωνία ειναι πολύ πιο έτοιμη και ώριμη για να το αποδεχτεί’.
Βέβαια, πάνω σε αυτό το θέμα ειναι γνωστές οι θέσεις της Εκκλησίας, εξασφάλισε ομως ο πρωθυπουργός την διαβεβαίωση του Αρχιεπισκόπου πως δεν θα γίνουν κινητοποιήσεις. Άλλωστε, δεν πρόκειται για θρησκευτικό μυστήριο όπου η Εκκλησία θα είχε και τον πρώτο λόγο. Δεν διευκρίνισε, όμως, αν με την καθιέρωση του γάμου μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών θα απορρέουν αυτόματα ολα τα δικαιώματα που ισχύουν και για τα ετερόφυλα ζευγάρια με το σημαντικότερο απ’ αυτά το δικαίωμα της τεκνοθεσίας. Ένα αίτημα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας που, αν δεν ικανοποιηθεί, η νομιμοποίηση του πολιτικού γάμου δεν έχει νόημα για τους ίδιους.
Δυσαρμονία
Αν αφήσουμε στην άκρη, για την ώρα τουλάχιστον, το πολύ σοβαρό θέμα της τεκνοθεσίας, τότε, ποια ειναι τα ανθρώπινα δικαιώματα που η Πολιτεία στέρησε απ’ τους ομοφυλόφιλους, κάνοντας διακρίσεις εις βάρος τους με βάση τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, κάτι που δεν τεκμαίρεται εμφανώς – και δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να δηλώσει τις ερωτικές του… αποκλίσεις. Και για να… εισχωρήσω σε ξένα χωράφια που δεν έχω ιδιαίτερη γνώση, αρκετή όμως να φωτίσει την άγνοια της Εκκλησίας κυρίως, που πολλές φορές επιτίθεται με ανάρμοστη για το κύρος και την αποστολή της σκληρή γλώσσα στους ομοφυλόφιλους αλλά δυστυχώς κι ένα μεγάλο μέρος της συντηρητικής κοινωνίας, είναι λάθος να πιστεύουν ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι επιλογή. Δεν είναι! Για τους περισσότερους που δεν μπορούν να το ‘δημοσιοποιήσουν’ είναι ένα εσωτερικό δράμα.
Η δυσαρμονία του σώματος με την ερωτική επιθυμία ειναι θέμα γονιδίων που αφορά την επιστήμη της Γενετικής και οχι την Κοινωνιολογία και την κοινωνία. Την ερωτική έλξη προς το ίδιο φύλο την διαπιστώνουν κάποιοι και μετά την εφηβεία τους και υφίστανται ψυχολογικό σοκ διαπιστώνοντας ότι κάτι υποψιάζεται το κοντινό τους περιβάλλον, όσο ο φόβος για τις αντιδράσεις του φουντώνει και δεν αφήνει περιθώρια για αποκαλύψεις. Ενα τέτοιο σοκ που βίωσε πριν λίγα χρόνια, μου εκμυστηρεύτηκε φίλος όταν στην τελευταία τάξη του Λυκείου, το βλέμμα του καρφωνόταν ασυναίσθητα σε συγκεκριμένα αγόρια κι ένιωθε μια ερωτική έλξη γι’ αυτά που αδυνατούσε να διαχειριστεί και αναλογιζόμενος την αντίδραση των γονιών του πέρασε απ’ το μυαλό του ακόμη και η σκέψη να δώσει τέλος στην ζωή του.
Ανατροπή
Αυτό ειναι το ευάλωτο κομμάτι της κοινότητας των ΛΟΑΤΚΙ. Γιατί υπάρχουν και οι εκατοντάδες χιλιάδες ομοφυλόφιλοι που δεν νιώθουν την ανάγκη ‘προστασίας’ απο κάποια κοινότητα, που παντρεύονται κανονικά με άτομα του άλλου φύλου, φέρνουν παιδιά στην κοινωνία, δεν …κοινοποιούν σε κανένα εκτός φυσικά απ’ τον, την σύζυγό τους, την ερωτική ζωή που η Φύση επέλεξε γι’ αυτούς και την οποία διακριτικά συνεχίζουν αφού αυτό έχει συμφωνηθεί εκ των προτέρων. Ειναι δηλαδή εφικτό οι ομοφυλόφιλοι να βιώσουν το συναίσθημα της μητρότητας και της πατρότητας με την διαδικασία που όρισε η Φύση, από την εποχή την εποχή του Αδάμ και της Εύας μέσα απ’ την ένωση των δυο φύλων, τότε και του θεσμού της συμβατικής οικογένειας σήμερα κι’ οχι μέσα απο ένα αμφιλεγόμενο υποκατάστατό της.
Μια τέτοια εκ βάθρων ανατροπή του μοντέλου της οικογένειας χωρίς να ακούγονται από τα παιδιά οι δυο καταλυτικές λέξεις μαμά και μπαμπά, όχι μόνο δεν θα λύσει κάποιο σοβαρό πρόβλημα αλλά αντίθετα κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις επιπτώσεις στην ψυχολογία και στην συμπεριφορά των παιδιών και της κοινωνίας που θα προκύψουν από αυτό το ειδικής σύνθεσης υποκατάστατο. Πώς θα νιώσει ενα παιδί από τεκνοθεσία όταν ξαφνικά συνειδητοποιήσει πως κανείς απ’ τους δυο ανθρώπους που το μεγάλωσαν και το υπεραγαπάνε δεν ειναι ο πραγματικός του μπαμπάς και η πραγματική του μαμά;
Σ’ ένα υιοθετημένο παιδί από ένα ετερόφυλο ζευγάρι, είναι πολύ εύκολο να του εξηγήσουν οι ίδιοι αυτοί θετοί γονείς του την πραγματικότητα απο πολύ μικρή ηλικία με ειλικρίνεια και να την αποδεχτεί χωρίς να τραυματιστεί ψυχολογικά και ενδεχομένως κάποια στιγμή, αν το θελήσει μπορει να συναντήσει και τους φυσικούς του γονείς χωρις να διαταραχτεί η σχέση του με τους θετούς γονείς του.
Εξίσωση
Κατι που δεν μπορεί να γίνει σε αυτό το νέο μοντέλο οικογένειας απο ομόφυλα άτομα. Ακόμη κι αν νομοθετικά εξισωθεί η οικογένεια από άτομα του ιδίου φύλου με την συμβατική οικογένεια δεν θα εξισωθεί στην συνείδηση και στο συναίσθημα της υπόλοιπης κοινωνίας, πόσω μάλλον στο μυαλό ενός μικρού παιδιού όταν θα ερχεται αντιμέτωπο με τις αντιδράσεις φανερές ή κρυφές στο σχολείο. Και το πιο κρίσιμο ερώτημα που χρειάζεται απάντηση χωρίς υπεκφυγές: Σε ποιον θα εμπιστεύεται το παιδί τα προσωπικά μυστικά της εφηβείας;
Θα είναι άραγε σε θέση δύο γονείς του ιδίου φύλου να διαχειριστούν τα συναισθηματικά προβλήματα του παιδιού; Η δυνατότητα υιοθέτησης παιδιών απο ομόφυλες οικογένειες, είναι ένα παρακινδυνευμένο πείραμα που για να ικανοποιήσει ανύπαρκτες ανάγκες της σημερινής γενιάς, διαμορφώνει το πρότυπο οικογένειας της αυριανής γενιάς ερήμην των πολιτών της που θα την συγκροτήσουν και ακόμη δεν έχουν γεννηθεί.
Η Οικογένεια ειναι μια κοινωνική συνθήκη μεταξύ δύο ανθρώπων διαφορετικού φύλου, με σκοπό την συνέχεια της ζωής και την διατήρηση της συνοχής της κοινωνίας. Και δεν πρέπει να περιορίζει την προσωπική μας ελευθερία και τις επιλογές μας, ακόμη και τις ερωτικές, όταν αυτές δεν διαταράσσουν την λειτουργία της… Κι εδώ η παραδοσιακή οικογένεια χρειάζεται να αναθεωρήσει κάποιες από τις αναχρονιστικές της αντιλήψεις για να μπορέσει να επιβιώσει ο θεσμός και η κοινωνία η ίδια. Άλλωστε μη γελιόμαστε, αυτή η συνθήκη όλο βαθαίνει και ριζώνει, σε μια κοινωνία που τα κρύβει όλα κάτω από το χαλί.
