Διπλαπαρκαρισμένα αυτοκίνητα, δίκυκλα που περνάνε σε απόσταση αναπνοής από τους καθρέφτες των υπόλοιπων οχημάτων, ατσούμπαλοι οδηγοί. Πρόκειται για το σκηνικό που επικρατεί στους δρόμους των ελληνικών μεγαλουπόλεων και το οποίο καθιστά σχεδόν αναπόφευκτη την πρόκληση ζημιάς στα αυτοκίνητά μας. Αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του Έλληνα οδηγού είναι οι γρατζουνιές, που αλλοιώνουν την εμφάνιση του όχηματός μας, και συνιστούν πλήγμα για την ψυχολογία μας. Πολλές φορές, οι γρατσουνιές έχουν αρκετά μεγάλο βάθος και ως εκ τούτου απαιτούνται ειδικές αλοιφές που εφαρμόζονται μόνο με αλοιφαδόρο. Πρόκειται για μια διαδικασία που πρέπει να γίνεται από επαγγελματία.
Σε περίπτωση, ωστόσο, που η γρατζουνιά είναι «ρηχή», δηλαδή δεν πιάνεται επάνω της το νύχι κατά το πέρασμά του από την επιφάνεια, τότε μπορούμε να απαλλαχθούμε από αυτή μέσω μιας οδοντόκρεμας. Αυτή πρέπει να είναι, ωστόσο, λευκαντική με χαμηλό δείκτη RDA (Relative Dentin Abrasivity/ Σχετική Αποτριπτικότητα Οδοντίνης). Αυτές που έχουν υψηλό δείκτη αποτριβής έχουν μεγαλύτερη καθαριστική ικανότητα, αλλά είναι πιθανόν να φθείρουν το χρώμα του αμαξώματος. Το πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να καθαρίσουμε με νερό την επιφάνεια της γρατσουνιάς ώστε να απομακρυνθεί η σκόνη και τυχόν βρωμιά. Εν συνεχεία περνάμε μια αρκετά μεγάλη ποσότητα οδοντόκρεμας σε ένα πανάκι, την απλώνουμε στην επιφάνεια και τρίβουμε με κυκλικές κινήσεις.
Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλοί ιδιοκτήτες που κατέφυγαν στη λύση της οδοντόκρεμας για την επούλωση βαθύτερων γρατζουνιών, δηλαδή αυτών που φτάνουν μέχρι το αστάρι (στη βαφή μονής επίστρωσης) ή την επίστρωση χρώματος (στη βαφή διπλής επίστρωσης), όχι μόνο δεν διόρθωσαν τη ζημιά, αλλά προκάλεσαν την επιδείνωσή της. Επομένως, σε περίπτωση που η γρατζουνιά έχει μεγάλο βάθος, καλό είναι να χρησιμοποιούμε τα ειδικά κιτ επιδιόρθωσης.
