Σχεδόν οκτώ χρόνια μετά τον θάνατο της μικρής Μελίνας, η μητέρα της, Δήμητρα μίλησε στο Cretalive για το πώς ο θάνατος της μικρής τους κόρης διέλυσε την οικογένεια. nΣημειώνεται ότι χθες το Εφετείο έκρινε ένοχη την αναισθησιολόγο και την καταδίκασε σε 18 μήνες φυλάκιση. Η Δήμητρα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σουηδία. Στην Κρήτη και συγκεκριμένα στη Νεάπολη ήρθε μόνιμα το 2010 όταν πια αποφάσισε ότι ο Μάνος ήταν ο άνθρωπος της ζωής της. Το 2011 έφερε στον κόσμο τις δίδυμες κορούλες τους, την Έλλη και τη Μελίνα.
To πρωινό που έχασε την μικρή Μελίνα
Αναφερόμενη στο πρωινό της χειρουργικής επέμβασης της Μελίνας, η μητέρας της είπε πως η τότε 4χρονη, έκλαιγε πολύ. Οι γονείς της, όπως είπε η ίδια η μητέρας της προσπαθούσαν να την καθησυχάσουν. Είχαν φέρει μαζί παιχνίδια και μαρκαδόρους ζωγραφικής. “Να, εδώ θα ζωγραφίσουμε όταν βγεις με το καλό και έρθεις στο δωμάτιο” της έλεγαν. Το παιδί όμως συνέχισε να κλαίει. Μία νοσοκόμα την πήρε αγκαλιά δήθεν να της δείξει το Χριστουγεννιάτικο δένδρο. Προχώρησαν στα ενδότερα. Η πόρτα έκλεισε. Τέλος. Τα δάκρυα τρέχουν ποτάμι στα μάγουλα της Δήμητρας. “Δεν θυμάμαι αν πρόλαβα να την φιλήσω… Όλα έγιναν γρήγορα επειδή έκλαιγε”.
Όταν η Μελίνα “έσβησε”, η Δήμητρα υπέστη ισχυρό σοκ. “Έκλαιγα όλη την ώρα αλλά ήμουν ήσυχη. Μια παράξενη ησυχία…”. Οπως αναφέρει το Cretalive.gr, ακόμη και σήμερα νιώθει άσχημα που το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε ήταν να τρέξει κοντά στην Έλλη. Κοιμόταν στο σπίτι φιλικού προσώπου. Ήταν η πρώτη φορά που χώριζαν οι δύο αδερφούλες. “Την ξύπνησα… Με ρώτησε που είναι η Μελίνα. Της είπα στον ουρανό. Πήρε και την κόκκινη σημαία της η Μελίνα στον ουρανό”, μου είπε. “Η Έλλη δεν έχασε μόνο την αδερφή της, έχασε και τους γονείς της, κατά κάποιο τρόπο. Έχασε αυτό που ήξερε. Τον πρώτο καιρό δεν μας ήθελε. Δεν μας κοιτούσε καν. Δεν έτρωγε. Κοιμόταν με τους παππούδες. Έφτιαχνε με τα τουβλάκια της σκάλες και τις νύχτες τις άφηνε έξω για να κατέβει η Μελίνα από τον ουρανό. Με το μυαλό της προσπαθούσε να βρει λύση να επιστρέψει η αδερφή της”.
Αν δεν ήταν η Ελλη θα είχαμε δώσει και οι δύο τέλος στη ζωή μας
“Κοιμόμουν μέρα-νύχτα. Είχα άρνηση να σηκωθώ από το κρεβάτι. Είχα παραιτηθεί. Έκαναν μεγάλες προσπάθειες να με σηκώσουν…Όταν κάποια στιγμή η μαμά μου έφυγε, καθίσαμε με την Έλλη στο πάτωμα. Με κοίταξε στα μάτια και μου είπε “τώρα είμαστε οι δύο μας”. Αν δεν ήταν η Έλλη, θα είχαμε δώσει και οι δύο τέλος στη ζωή μας”. Όπως εξομολογείται, ακόμα και όταν κήδευαν το παιδί, εκείνη πίστευε ότι ήταν ψέμα και θα σηκωθεί. “Το μυαλό μου έπαιζε τέτοια παιχνίδια. Μετά είχα μεγάλη ανάγκη να μιλήσω με μαμάδες που είχαν χάσει τα παιδιά τους, να τις ρωτήσω πώς θα συνεχίσω να ζω και αν υπάρχει ελπίδα να καταλαγιάσει ο πόνος”. Τον Νοέμβριο του 2016 στις ζωές της Δήμητρας, του Μάνου και της Έλλης “εισέβαλλε” με τον πιο όμορφο τρόπο η Ανδριάννα. “Αυτό το μωρό το ήθελα πολύ για την Έλλη και πάλευα να είμαι καλά. Αυτό το μωρό ήταν ευλογία για όλους μας”