Κασσελάκης ΕΦΣΥΝ: «Αν δεν ανακοπεί αυτός ο ρυθμός ιλιγγιώδους πτώσης, στα τέλη του χρόνου θα δίνει μάχη με τον Βελόπουλο για την 5η θέση!»
«Kasselakis go home!» είναι ο… εύγλωττος τίτλος του άρθρου γνώμης του Τάκη Κατσαρού, πρώην στενού συνεργάτη του Νίκου Φίλη, που δημοσιεύθηκε σήμερα στην ΕΦΣΥΝ. Επικαλούμενος τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων, ο κ. Κατσαρός, που έχει μπει στο στόχαστρο των «προεδρικών» του ΣΥΡΙΖΑ, για τη συχνή και σκληρή κριτική του στον νέο αρχηγό του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τονίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «με πρόεδρο το “θαυματοποιό” εφοπλιστή από το Μαϊάμι, που θα κέρδιζε από τα αποδυτήρια τον Μητσοτάκη, χάνει 10-14.000 ψήφους κάθε μέρα που είναι Πρόεδρος. Αν δεν ανακοπεί αυτός ο ρυθμός ιλιγγιώδους πτώσης, στα τέλη του χρόνου ο ΣΥΡΙΖΑ θα δίνει μάχη με τον Βελόπουλο για την 5η θέση!».
Κάνει λόγο, δε, για «απόλυτη καταστροφή».
Διαβάστε όλο το άρθρο του Τάκη Κατσαρού
Τα αναμενόμενα “μαύρα μαντάτα” όχι για τη συμπαθή Σερενάτα της αείμνηστης Αρλέτας, αλλά για τον “πρόεδρο” Κασσελάκη ήρθαν. Όχι με αεροπλάνο από τη Νέα Υόρκη αλλά μέσω των τηλεοπτικών συχνοτήτων και των δημοσκοπήσεων. Σύμφωνα με τα ευρήματά τους ο ΣΥΡΙΖΑ με πρόεδρο το “θαυματοποιό” εφοπλιστή από το Μαϊάμι, που θα κέρδιζε από τα αποδυτήρια τον Μητσοτάκη, χάνει 10-14.000 ψήφους κάθε μέρα που είναι Πρόεδρος. Αν δεν ανακοπεί αυτός ο ρυθμός ιλιγγιώδους πτώσης, στα τέλη του χρόνου ο ΣΥΡΙΖΑ θα δίνει μάχη με τον Βελόπουλο για την 5η θέση! Πρόκειται για την απόλυτη καταστροφή. Ακούει, βλέπει κανείς;
Δυστυχώς, υπάρχουν άνθρωποι που ενώ αντιλαμβάνονται τη διάλυση να πλησιάζει συμπεριφέρονται ως ιδανικοί αυτόχειρες και δεν του δείχνουν άμεσα την πόρτα της εξόδου. Αντίθετα, προσπαθούν να τον νουθετήσουν ή να του υποδείξουν δρόμους πολιτικής επιβίωσης. Λες και το πρόβλημα είναι η σανίδα σωτηρίας του κάθε Κασσελάκη κι όχι η σωτηρία και η επιβίωση ενός ολόκληρου πολιτικού χώρου. Σωτηρία, που περνάει πλέον από την ευθεία αμφισβήτηση της ηγεσίας Κασσελάκη και όχι από τη συνδιαλλαγή μαζί του και με αυτούς που τον περιβάλλουν.
Αρχίζουν πλέον να μπαίνουν στο κάδρο της ευθύνης όσοι/ες δεν συγκροτούν (χθες) με επιθετικό και μαχητικό τρόπο την εναλλακτική λύση. Ή δεν λένε δυνατά “no passaran” στις επαπειλούμενες διαγραφές, μετατρέποντας αυτή την πρωτοφανή αντιδημοκρατική πρόκληση σε αιτία και λόγο απομάκρυνσης του ίδιου του κ. Κασσελάκη από τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε ψήφο εμπιστοσύνης προς το πρόσωπό του στην ΠΓ και στην επικείμενη Κεντρική Επιτροπή. Δηλαδή, σε ένα βροντερό Κasselakis go home!
Δηλαδή, τι άλλο περιμένουν να κάνει; Να διορίσει το άλογό του Συγκλητικό; Ή να διαγράψει ότι “μεσολαβεί” ανάμεσα στην οργιαστική μεγαλομανία του και το “λαό” του; Στα σοβαρά μας λένε ότι “σοβαρότατα” διαφωνούν με όσους συμφωνούν με τον Αριστείδη Μπαλτά, ότι “ο Κασσελάκης δεν μπορεί να είναι Πρόεδρος αριστερού κόμματος και κόμμα με Πρόεδρο τον Κασσελάκη δεν μπορεί να είναι αριστερό”;
Ή συμφωνούν θεωρητικά και δεν αντιλαμβάνονται τις πρακτικές απολήξεις μιας τέτοιας πρότασης;
Που δεν μπορεί να είναι άλλη από το αίτημα για παραίτησή του ή μια παραλλαγή αυτού του αιτήματος. Ειδικά, μετά τη σωρεία προκλήσεων και παραβιάσεων των Προγραμματικών Αρχών και του Καταστατικού, δηλαδή του Συντάγματος του κόμματος από την πλευρά του κ. Κασσελάκη. Οι καιροί ου μενετοί. Ενότητα σε αντιαριστερή βάση συνιστά de facto διάσπαση. Καμία συνθηκολόγηση με το “φαινόμενο Κασσελάκης” δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Οι ευθύνες όλων απέναντι στην ιστορία και το μέλλον της Αριστεράς είναι βαριές και πρέπει άμεσα και έμπρακτα να αναληφθούν.
Στο δίλημμα, μένουμε ή φεύγουμε μία είναι η απάντηση: να φύγει το ταχύτερο ο Στ. Κασσελάκης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και ως προς αυτό να εξαντληθούν όλα τα θεσμικά και νόμιμα μέσα με την ευλαβική τήρηση του Καταστατικού του κόμματος.
(Τα ύστερα του κόσμου: πρόεδρος αριστερού κόμματος κάποιος που το 32% χαρακτηρίζει δεξιό νεοφιλελεύθερο, 22% τίποτα (πιθανά, ο ακριβέστερος χαρακτηρισμός) και μόλις ένα 6% αριστερό. Κατά σύμπτωση αυτό το ασήμαντο 6% είναι το 80% όσων πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με Κασσελάκη πρόεδρο “πετάει”. Για την υπόλοιπη κοινωνία ο Κασσελάκης είναι ένα σχεδόν περιθωριακό πρόσωπο λίγο καλύτερος από τον Νατσιό και τον Στίγκα).
