Η Ντορέττα Παπαδημητρίου μίλησε για τους γιους της, τον χρόνο που περνάνε μαζί και το πώς βιώνει τη νέα συνθήκη χωρίς να τους έχει στο σπίτι. Η ηθοποιός ήταν καλεσμένη στην εκπομπή «Πρωίαν σε είδον» την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου, όπου αρχικά ανέφερε για τους γιους της: «Ο ένας είναι στην Κύπρο και σπουδάζει δεύτερο έτος και ο άλλος τελειώνει και λογικά θα πάει και εκείνος στην Κύπρο. Από τη μία χαίρομαι πολύ που τους βλέπω που έχουν γίνει άντρες και είναι καλά παιδιά. Βλέπω πια την προσωπικότητά τους, πώς κινούνται, πώς σκέφτονται, πώς κρίνουν τα πράγματα.
Ο ένας είναι 1,97 και ο άλλος 1,85, νιώθω περίεργα. Εγώ να μπω στο τρυπάκι και να κάνουμε παρέα. Βράδυ δεν θέλουν. Το καλοκαίρι που ήμασταν στον Πόρο σε ένα beach bar και χόρευα και εγώ και μου έλεγαν “Ρε μαμά, ρε μαμά, όχι σε κλαμπ μαμά”. Στα social media ακολουθούμε ο ένας με τον άλλον αλλά ανά διαστήματα δεν μπορώ να δω τα stories τους! Μου κρύβουν τα stories. Μου λένε ότι κάθομαι και τους σχολιάζω τις φωτογραφίες και δεν θέλουν».
Και πρόσθεσε,
«Μετά τα 18 ξεκινούν οι πιο σοβαροί φόβοι. Ότι βγαίνουν αργά το βράδυ, οδηγούν αυτοκίνητο και λειτουργούν πιο ανεξάρτητα. Μετά σκέφτεσαι ότι ήσουν και εσύ 18 και πως από τύχη έχεις γλιτώσει. Προσπαθώ πολύ το να μην παρεμβαίνω και να μη φοβάμαι τόσο πολύ. Ειδικά τώρα με τα αυτοκίνητα τα σκέφτομαι. Στην Κύπρο είναι πιο οικογενειακό περιβάλλον αλλά δεν είσαι και Λονδίνο ή κάπου μακριά. Έχουμε και γνωστούς, δικούς μας ανθρώπους. Είπα ότι θα κάτσω μια εβδομάδα για να πάρουμε τα έπιπλα και όλα αυτά. Σε μια μέρα τα είχα φτιάξει όλα. Ο Διονύσης δεν ήξερε από πού του ερχόταν. Του έλεγα πως θα βάλει πλυντήριο, τι θα σιδερώσει. Είχαμε τελειώσει όλες τις προετοιμασίες και κοιτιόμασταν. Προετοιμαζόμασταν για το ότι θα φύγω και θα μείνει μόνος του».
«Το καλοκαίρι μου έσκασε το σύνδρομο της άδειας φωλιάς. Με έπιασε το αίσθημα το πώς πέρασαν τα χρόνια, ότι θα φύγει και ο Φίλιππος. Πλέον ψάχνεις ποια είσαι ως μαμά και που πλέον δεν έχεις τα παιδιά κάτω από τις φτερούγες σου». «Είμαι αισιόδοξη από τη φύση μου. Θα με ρίξει η αδικία, το να μάθω ότι κάποιος θα με προδώσει. Η προδοσία και η αδικία μπορεί να με μετακινήσουν πολύ από το κέντρο μου. Ειδικά το κομμάτι της εμπιστοσύνης άμα κλονιστεί… Θα μιλήσω! Πιο παλιά μιλούσα και έδινα ευκαιρίες. Τώρα, όχι. Τη δέχομαι τη συγγνώμη και τη δίνω. Ενώ παλιά θα άφηνα στη ζωή μου που δεν μου έχουν φερθεί καλά, τώρα δεν το κάνω. Θα εξαφανιστώ, θα βγουν από τη ζωή μου τελείως. Το να γυρνάει ο φίλος σου και να λέει γύρω γύρω άσχημα πράγματα για σένα, να σε κουτσομπολεύει».