Ζήσαμε την αλλαγή, την ελπίδα έστω για 10-15 χρόνια, από τη δικτατορία μπήκαμε στην ελευθερία είπε η ηθοποιός
Η Θέμις Μπαζάκα έδωσε συνέντευξη και αναφέρθηκε στη νεολαία, τα social media, αλλά και το Milky Way. Η ηθοποιός βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή «Στούντιο 4» κι αρχικά, δήλωσε: «Είμαι ηθοποιός, με ενδιαφέρει η δουλειά μου και προσπαθώ να είμαι καλύτερη. Δεν έχω εγκαταλείψει ακόμα, είμαι εν ενεργεία. Αγαπώ τη ζωή μου κι αυτό με κρατάει». Στη συνέχεια, πρόσθεσε: «Βλέπω ταινίες, μιλάω με ανθρώπους νέους, κοιτώ πώς παίζουν οι νεότεροι συνάδελφοί μου. Παρόλο που είμαι ένας άνθρωπος που γυμνάζεται, το σώμα μου μου λέει “κάτσε λίγο”. Το ακούω, αλλά δεν το αφήνω χωρίς να έχει υγεία. Κάνω αυτό που πρέπει να κάνω, χωρίς υπερβολές. Κοστίζει το να λες την άποψή σου. Ειδικά αν έχεις απέναντί σου ένα άτομο που δεν θέλει να χάσει την εξουσία και τη θέση του».
«Προτιμώ να διαβάζω σάιτ, ξένες εφημερίδες και περιοδικά. Έχω άποψη για τα πάντα αλλά δεν θέλω να την σκορπάω έτσι. Δεν θέλω τη βία πάνω μου, καθόλου. Το να λες μια γνώμη και να πέφτει πάνω σου ένα πλήθος αγριεμένο δεν είναι ωραίο. Και από την άλλη δεν θέλω να μπω σε αντιπαράθεση. Σίγουρα τα media ενδιαφέρονται για την κουτσομπολίστικη πλευρά ενός θέματος. Όσο δεν μιλάς, σε δυο μέρες πέρασε. Θα συνεχίσω να λέω τη γνώμη μου, ίσως με άλλον τρόπο και σε άλλη στιγμή».
Όσο για τη νεολαία, αλλά και την κόρη της, είπε,
«Έβλεπα τα παιδιά που έπαιζαν αυτούς τους ρόλους στο Milky Way κι έλεγα “τι λένε; Τι γλώσσα μιλάνε;”. Η κόρη μου με πίεσε ότι πρέπει να μάθω να επικοινωνώ. Τώρα έβαλα ebanking και παίρνω μια φίλη μου για να μην κάνω κάτι λάθος. Με λέει αναλφάβητη η κόρη μου και δεν θέλει να μου ξαναδείξει πια τίποτα. Είναι σκληρή μαζί μου. Κι η φίλη μου είναι σκληρή. Έχω μια άρνηση. Είμαι εκτός, αλλά δεν έχω φόβο. Κάθε γενιά είναι αλλιώτικηξ και κάθε γενιά έχει τα ίδια θέματα μέσα της, αλλά τα επικοινωνεί αλλιώς. Βλέποντας μια κοινωνία που στενεύει κι αγριεύει, κάθε γενιά τα βγάζει αλλιώς».
«Έχουν τον κόσμο τους που δεν μπορώ εύκολα να μπω και έχουν μια σκληρότητα, έναν κυνισμό που εμείς δεν τον είχαμε. Η δική μου γενιά ήταν μια ευτυχισμένη γενιά, γιατί έζησε την αλλαγή, την ελπίδα έστω για 10-15 χρόνια. Από την δικτατορία μπήκαμε στην ελευθερία και υπήρχε μια εποχή ευφορίας στη χώρα που σε παράσερνε. Τώρα τι να τους παρασύρει; Τι τους αφήσαμε; Τι τους δώσαμε; Είναι πολύ προβληματικό».
