Μερικοί άνθρωποι ανυπομονούν για τις γιορτές, θέλουν να περάσουν οι μέρες και να καθίσουν στο τραπέζι με τους αγαπημένους τους -για εκείνους, το φαγητό είναι τρόπος να έρθουν πιο κοντά. Είναι κι άλλοι, όμως, που τρέμουν στην ιδέα. Είναι εκείνοι που δεν έχουν καλή σχέση με το φαγητό, που είτε προσπαθούν να μη φάνε τίποτα, είτε τρώνε πάρα πολύ και, συνήθως, μετά γεμίζουν τύψεις. Αναρωτιούνται γιατί έφαγαν τόσο, γιατί δεν μπορούν να βάλουν όρια….
Η τοξική σχέση με το φαγητό δεν γεννιέται ξαφνικά, δεν δημιουργείται από τη μία μέρα στην άλλη. Κι η χοντροφοβία, η οποία μπορεί να έχει πολλές μορφές, βρίσκεται σχεδόν σε κάθε εορταστική μάζωξη. Πάντα θα βρεθεί κάποιος που θα σχολιάσει τα πιάτα των άλλον –θα πει την άποψή του, την οποία κανείς δεν ζήτησε. Είναι αρκετό το φαγητό; Το ξαναγέμισες;
Είναι ο άνθρωπος που θα μιλά πάντα σε πρώτο πληθυντικό και θα λέει «πολύ φάγαμε», ενώ θα μιλά για τον εαυτό του μόνο. Μπορεί να μην το κάνει από κακία, αλλά αν η σχέση σου με το φαγητό είναι κακή και ακούσεις κάτι τέτοιο, ίσως και να αρκεί για να σου χαλάσει τη μέρα. Και πάντα, θα πει τη φράση που καλό είναι να μη λέγεται όχι τα Χριστούγεννα, αλλά ποτέ: «Το απόγευμα περπάτημα, για να τα κάψουμε». Αυτός ο τρόπος σκέψης καλό είναι να μη συνεχιστεί.
Jenny.gr