Από που έρχεται ο κουραμπιές και πώς πήρε το όνομα του; Ο κουραμπιές είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά χριστουγεννιάτικα γλυκίσματα και έχει καταγωγή από την Περσία. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά τον 7ο αιώνα, όταν η ζάχαρη ξεκίνησε να διαδίδεται με την «πατρότητα» του να την έχει ο Λίβανος. Βεβαια, αργότερα αγαπήθηκε και σε άλλες χώρες, όπως τη δική μας, την Τουρκία και τις Βαλκανικές χώρες, με ένα είδος κουραμπιέ που ονομάζεται Πολβορόν να υπάρχει στις ισπανόφωνες χώρες, μέχρι και το Νότιο Τέξας.
Ξέρετε τι συμβολίζουν τα μελομακάρονα τα Χριστούγεννα;
Στα Αζέρικα λέγεται, Quarabiya, στην Τουρκία, Kurabiye, και το δικό μας που σημαίνει kuru = ξηρό – biye = μπισκότο. Σύμφωνα με το Argiro.gr, η ονομασία μπισκότο καθιερώθηκε τον Mεσαίωνα, ετυμολογικά προερχόμενη από το λατινογενές bis-cuit, που σημαίνει ψημένο δύο φορές (στα αρχαία ελληνικά λεγόταν δί-πυρον), ως τεχνική ψησίματος για να μην «χαλάει» εύκολα ο άρτος, κυρίως των στρατιωτών και των ναυτικών.
Στα σύγχρονα ιταλικά, η λέξη είναι biscotto. Το λατινικό bis-cuit διαδόθηκε μέσω των Βενετών εμπόρων και στην Ασία, όπου καθιερώθηκε ως παραφθορά της λατινικής λέξης, σε biya/biye, οπότε συνδέθηκε με το δικό τους Qura /Kuru (ξηρό) και έδωσε τη νέα μικτή (λατινο-ανατολίτικη) λέξη Qurabiya / Kurabiye, η οποία με αντιδάνεια ξαναγύρισε στη δύση και ελληνοποιημένη πλέον έδωσε το «κουραμπιές» με την έννοια του ξηρού μπισκότου, που διανθίστηκε με αμύγδαλα, ζάχαρη άχνη.