O σερ Άντονι Χόπκινς, ο θρύλος του κινηματογράφου βρίσκει νόημα στα σοφά λόγια του Σωκράτη βαδίζοντας στο 86ό έτος της ζωής του. Ο Χόπκινς έδωσε συνέντευξη στην Ιταλική εφημερίδα La Repubblica, μιλώντας για την πολυτάραχη ζωή του, τους σπουδαίους ρόλους που είχε την τιμή να ενσαρκώσει και τα πολύτιμα μαθήματα που του έδωσε ο χρόνος. Στην συγκινητική συνέντευξη του Βρετανού ηθοποιού, κάτοχος δύο Όσκαρ «με την σοφία και την ελευθερία των 86 ετών» του, «μια ζωή που έζησε μέχρι την τελευταία σταγόνα και την περιέργεια προς τους άλλους», ξετυλίγεται αυτό που κατά την γνώμη του είναι το πραγματικό νόημα για κάθε άνθρωπο.
«Ο σερ Άντονι Χόπκινς είναι η ενσάρκωση του κινηματογράφου σε όλη του τη συναισθηματική δύναμη», σημειώνει η δημοσιογράφος για τον διάσημο ηθοποιό.
Χόπκινς: «Βιώνουμε έναν φασισμό της κουλτούρας της ακύρωσης»
Μία από τις τελευταίες του δουλειές είναι η ερμηνεία του στο One life, μια απλή και συγκινητική ταινία για την αληθινή ιστορία του Nicholas Winton, ο οποίος πέθανε το 2015 σε ηλικία 106 ετών και έγινε διάσημος τη δεκαετία του 1980 από ένα ανθρωπιστικό κατόρθωμα που πάντα κρατούσε μυστικό και το οποίο αποκαλύφθηκε από την εκπομπή That’s Life του BBC.
Το 1938, ο Λονδρέζος μεσίτης είχε καταφέρει να σώσει 669 παιδιά, σχεδόν όλα Εβραίοι, δραπετεύοντας από την Πράγα πριν κλείσουν τα σύνορα λόγω της γερμανικής εισβολής. Οκτώ τρένα παρέδωσαν τα παιδιά σε βρετανικές οικογένειες, το ένατο πολιορκήθηκε από τους Ναζί, ένα πλήγμα που άφησε ανεξίτηλο σημάδι στην καρδιά του Winston. Αναφερόμενος στην επικαιρότητα της νέας του ταινίας, ο Χόπκινς τόνισε ότι «βιώνουμε έναν νέο φασισμό της κουλτούρας της ακύρωσης». Επισήμανε δε πως «δεν υπάρχει πλέον ελευθερία του λόγου. Αν πεις κάτι, ακυρώνεσαι. Οι άνθρωποι ζουν μέσα στον φόβο. Και αυτό θυμίζει τη ναζιστική Γερμανία, τη Σοβιετική Ενωση και τον Στάλιν, τον αμερικανικό μακαρθισμό. Η δικτατορία της “σωστής” σκέψης είναι τρομακτική»
«Όπως ο Σωκράτης, δεν ξέρω τίποτα»
Με παράδειγμα την δικιά του ζωή και τα βιώματά του ο Βρετανός ηθοποιός σχολίασε ότι «υπέστην τη δική μου ιδιαίτερη μορφή αυτοβασανισμού πριν από πολλά χρόνια».
«Όπως όλοι οι νέοι, ήμουν αυτοκαταστροφικός, αλαζόνας και μοχθηρός και προκατειλημμένος για όλα τα άλλα. Και, όπως όλοι οι νέοι, δεν ήξερα πολλά και νόμιζα ότι ήξερα τα πάντα. Μια μέρα πλησίασα τον θάνατο και άλλαξα. Ξαφνικά εκτίμησα τη ζωή μου. Και τα τελευταία 50 χρόνια προσπάθησα να επικεντρωθώ στο να εκτιμώ κάθε στιγμή της ζωής μου. Και να φροντίζω την υγεία μου, να είμαι όσο το δυνατόν πιο ευγενικός με τους ανθρώπους, να είμαι γενναιόδωρος και να απολαμβάνω τη ζωή. Μου αρέσει να λέω στους νέους: διασκεδάστε», τόνισε ο Χόπκινς.
Μιλώντας για το επάγγελμά του, ο Χόπκινς ξεκαθάρισε ότι η υποκριτική είναι απλώς μια «αξιοπρεπής ψυχαγωγία και μπορεί να στέλνει κάποια μηνύματα, αλλά τελικά δεν έχει τόση σημασία». Πρόσθεσε ότι «το να ζεις είναι σημαντικό, να γελάς, να αναλαμβάνεις μια άλλη ζωή, να σέβεσαι τα ζώα και τα παιδιά, όλες τις μορφές ζωής. Κανείς μας δεν ξέρει τις απαντήσεις για το τι υπάρχει πέρα από τη ζωή, ούτε ο άθεος, ούτε ο θρησκευόμενος»
«Θα προτιμούσα όμως να ποντάρω στην πνευματική ιδέα ότι ίσως υπάρχει κάτι πέρα από αυτή την παράξενη ψευδαίσθηση που ονομάζουμε ζωή, η οποία ούτως ή άλλως είναι όλα ένα όνειρο, ένα αινιγματικό μυστήριο», είπε ο Χόπκινς, προσθέτοντας ότι ζει «με την αρχή ότι είναι πέρα από μένα και ότι δεν ξέρω τίποτα, όπως ο Σωκράτης. Δεν ξέρω τίποτα, και γι’ αυτό πρέπει να το απολαύσω. Και αν υπάρχει κάτι μετά από αυτή τη ζωή θα είναι υπέροχο, αν όχι, ας είναι. Έτσι είναι τα πράγματα»
