Δεύτερος Βαλκανικός Πόλεμος ήταν μια σύγκρουση που ξέσπασε όταν η Βουλγαρία, δυσαρεστημένη με το μερίδιό της από τον μόλις πρόσφατα ολοκληρωμένο Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο, επιτέθηκε στους πρώην συμμάχους της, τη Σερβία και την Ελλάδα, στις 16 Ιουνίου του 1913.
Τότε, ο σέρβικος και ο ελληνικός στρατός απέκρουσαν τη βουλγαρική επίθεση και αντεπιτέθηκαν εισερχόμενοι στη Βουλγαρία. Καθώς η τελευταία είχε επίσης εμπλακεί στο παρελθόν σε εδαφικές διαμάχες με τη Ρουμανία και το μεγαλύτερο μέρος των βουλγαρικών δυνάμεων που εμπλέκονται στο νότο, η προοπτική μιας εύκολης νίκης υποκίνησε τη ρουμανική επέμβαση κατά της Βουλγαρίας.
Η συνθήκη που έληξε τον πόλεμο
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία εκμεταλλεύτηκε επίσης την κατάσταση για να ανακτήσει ορισμένα χαμένα εδάφη από τον προηγούμενο πόλεμο. Όταν τα ρουμανικά στρατεύματα πλησίασαν την πρωτεύουσα Σόφια, η Βουλγαρία ζήτησε ανακωχή, με αποτέλεσμα τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, στην οποία η Βουλγαρία έπρεπε να παραχωρήσει τμήματα των κερδών της από τον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο στη Σερβία, την Ελλάδα και τη Ρουμανία.
