«Στη δίκη που κέρδισα είχα διαιτητή τον Στράτωνα από το Φάληρο, άνθρωπο φτωχό, φιλήσυχο και καθόλου φαύλο, αλλά τιμιότατο».
Ήταν η δήλωση για την «εξώδικη ρύθμιση κάποιων υποθέσεων, με σκοπό την αποφυγή δαπανών και καθυστέρησης»! Αυτά στην αρχαία Αθήνα, όπου ο θεσμός της διαιτησίας αφορούσε νομικές υποθέσεις και ο διαιτητής ήταν κάτι σαν αιρετός κριτής. Να πούμε πως «οι αντίδικοι μπορούσαν με κοινή συμφωνία τους να παραπέμψουν την εκδίκαση της διαφοράς τους σε τρίτο πρόσωπο της επιλογής τους, τον διαιτητή, για την αμεροληψία του οποίου συμφωνούσαν και οι δύο, δεχόμενοι παράλληλα να εκτελέσουν την απόφασή του»! Ας πούμε όπως οι ξένοι διαιτητές που έρχονται για τα ντέρμπυ του πρωταθλήματος της Σούπερ Λίγκας.
γράφει ο Γιώργος Κοντονής
Ας έρθουμε τώρα στον διαιτητή ποδοσφαίρου. Στον άνθρωπο που κρατά κάθε φορά στα χέρια του, ποιο σωστά με τα σφυρίγματα του, την τύχη ενός αγώνα. Είναι αλήθεια ότι ο ποδοσφαιρικός αγώνας ελέγχεται από έναν διαιτητή, ο οποίος έχει πλήρη εξουσία και επιχειρεί να επιβάλει τους Κανόνες του Παιχνιδιού. Να πούμε πως «οι αποφάσεις ενός διαιτητή είναι τελεσίδικες. Στο βιβλίο της ιστορίας της Ελληνικής Διαιτησίας διαβάζουμε. «Ο διαιτητής κινείται σε όλο τον αγωνιστικό χώρο και ενεργεί χρησιμοποιώντας σφυρίχτρα και κάνοντας σήματα με τα χέρια του. Ο διαιτητής δέχεται βοήθεια από δύο βοηθούς διαιτητές, οι οποίοι κινούνται κατά μήκος των πλάγιων γραμμών και υποδεικνύουν παραβάσεις με μια σημαία. Σε παιχνίδια υψηλού επιπέδου υπάρχει και τέταρτος διαιτητής, ο οποίος βοηθά τον πρώτο διαιτητή και μπορεί να τον αντικαταστήσει σε περίπτωση ανάγκης. Σε διεθνείς αγώνες και σε αρκετές εθνικές επαγγελματικές διοργανώσεις υπάρχουν και 2 βοηθοί διαιτητές δίπλα στο κάθε τέρμα».
Η εισαγωγή του VAR
Τελευταία έχουμε και διαιτητές που χειρίζονται τις φάσεις σύμφωνα με τις εικόνες που δίνει η Τηλεόραση. Το γνωστό σε όλους μας VAR. Εκείνο που πρέπει να υπογραμμίσουμε είναι πως «όλοι οι διαιτητές επικοινωνούν με τον πρώτο διαιτητή μέσω ασύρματης επικοινωνίας και μπορούν να επηρεάσουν τις αποφάσεις του, ωστόσο όλες οι τελικές αποφάσεις είναι στην κρίση του πρώτου διαιτητή», που χαρακτηρίζεται και ο άρχοντας του αγώνα!
To 1930
Επειδή δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιος Έλληνας διαιτητής και τότε τα…θαλάσσωσε με τα όχι ανθρώπινα λάθη του, αποφασίστηκε να έρθει ξένος διαιτητής για να διευθύνει το ντέρμπυ των αιωνίων. Όπως οι συνάδελφοι έγραψαν στις εφημερίδες τους εκείνη την εποχή ο πρώτος ξένος διαιτητής ήρθε πριν από 100 χρόνια. Συγκεκριμένα ήρθε στις 30 Ιουνίου 1930, πριν από 94 χρόνια! Στα σχόλια τους οι συνάδελφοι έγραψαν τότε. «Ο πρώτος ξένος σε ντέρμπι Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού ήταν ο Ιταλός Ρινάλντο Παλασίνα (στις 30 Ιουνίου 1930) και ουδείς πιστεύει πως τα «πήγε καλά»!
Να πούμε ότι στη δεκαετία του 1960 είχαμε την ίδια κόντρα μεταξύ των αιωνίων. Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός εκείνη την εποχή πριν από 64 χρόνια είχαν τέτοια κόντρα που όπως διαβάζουμε «βρέθηκε στο αποκορύφωμα της»! Μάλιστα κατά καιρούς ήρθαν για τα μεταξύ τους παιχνίδια διαιτητές από παντού. «Παρήλασαν από τα γήπεδα μας δεκάδες ξένοι διαιτητές διαφορετικών εθνικοτήτων. Είδαμε ρέφερι από την Αιγύπτιο, το Ισραήλ, την Μάλτα, την Τουρκία και την Κύπρο»! Να προσθέσω από ότι θυμάμαι πως η αντικειμενικότητα τους αμφισβητήθηκε. Και μάλιστα πολύ πολύ έντονα! Και όπως σχολίασα τότε «δεν έπεισαν ότι ήταν καλύτεροι από τους Ελληνες. Σε πολλά παιχνίδια έγιναν ακόμη και αλλοιώσεις αποτελεσμάτων»! Να πούμε πως τότε «οι διαμαρτυρίες των ομάδων δεν έφτασαν ποτέ στο σημερινό σημείο των απειλών προς τους διαιτητές»! Θα πρέπει όμως να αναρωτηθούν όλοι «εάν και πόσο φταίνε οι ίδιοι οι διαιτητές που σχεδόν πάντα σφυρίζουν φάλτσα με αποτέλεσμα να ρίχνουν λάδι στην φωτιά της βίας»; Όμως υπάρχει και η απαξίωση της Ελληνικής διαιτησίας και μάλιστα από όλους! Και ακόμη. «Αλλοιώνουν ή όχι το αποτέλεσμα ενός αγώνα κάποιοι διαιτητές»; Ψέματα είναι;
