Κρυμμένη και απομονωμένη ζει μια οικογένεια σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Τουρκίας, τα μέλη της οποίας έχουν γυρίσει τον χρόνο πίσω κατά 4 εκατομμύρια χρόνια, καθώς περπατούν στα τέσσερα, μαγνητίζοντας το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας. Πρόκειται για την οικογένεια Ούλας, τα μέλη της οποίας περπατούν στα τέσσερα, χρησιμοποιώντας όμως τις φτέρνες από τις παλάμες τους κι όχι τις γροθιές τους, όπως θα έκαναν οι πίθηκοι. Κάτι τέτοιο μπέρδεψε κατά πολύ τους επιστήμονες ανά τον κόσμο, ενώ μερικοί εξ αυτών κάνουν λόγο για εξαιρετικό σφάλμα στον κύκλο της ανθρώπινης εξέλιξης.
19 παιδιά
Οι γονείς, ο Ρέζιτ και η Χατισέ Ούλας απέκτησαν συνολικά 19 παιδιά, έξι από τα οποία γεννήθηκαν με αυτό το χαρακτηριστικό. Τα πέντε παιδιά περπατούν στα τέσσερα και μάλιστα με μεγάλη ευλυγισία. Το έκτο παιδί περπάτησε επίσης στα τέσσερα, ωστόσο πέθανε σε ηλικία 5 ετών. Τέσσερα κορίτσια της οικογένειας, η Σαφίγιε, η Χάσερ, η Σενέμ και η Εμινέ καθώς και ένα αγόρι, ο Χουσεΐν έχουν υποστεί την κοινωνική κατακραυγή των χωρικών στην επαρχία Χατάι, στη νότια Τουρκία, κοντά στα σύνορα με τη Συρία. Αρκετοί απ’ αυτούς μάλιστα, τους έχουν πετάξει πέτρες ενώ τους αποκαλούν με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς. Το αποτέλεσμα είναι τα τέσσερα κορίτσια να επιλέγουν να μένουν κλεισμένα στο σπίτι, καθώς φοβούνται τους χλευασμούς. Ωστόσο, ο Χουσεΐν κυκλοφορεί έξω από το σπίτι και μάλιστα διασχίζει αρκετά χιλιόμετρα -βαδίζοντας πάντα στα τέσσερα- ενώ έχει καταφέρει να αλληλεπιδρά με άλλους χωρικούς.
Τι λένε οι επιστήμονες για το περπάτημα της οικογένειας Ούλας
Οι άνθρωποι εγκατέλειψαν το περπάτημα στα τέσσερα πριν από σχεδόν τέσσερα εκατομμύρια χρόνια, αλλά αυτή η οικογένεια φαίνεται να έχει γυρίσει τα ρολόγια πίσω. Οι πρώτες επιστημονικές θεωρίες έκαναν λόγο για οπισθοδρόμηση, καθώς τα μέλη της οικογένειας «προσφέρουν μια μάτια στο μακρινό παρελθόν». Ωστόσο, σε αντίθεση με τα πρωτεύοντα θηλαστικά από τα οποία εξελίχθηκαν οι άνθρωποι, τα παιδιά της οικογένειας Ούλας δεν χρησιμοποιούν τις γροθιές τους για να περπατήσουν, αλλά τις ανοιχτές παλάμες τους, κάτι που τους προκαλεί σκληρούς κάλους. Ορισμένοι επιστήμονες επικαλέστηκαν έναν συνδυασμό γενετικών και περιστασιακών παραγόντων ως αίτια για τον συγκεκριμένο τρόπο περπατήματος.
Κανένα από τα πέντε παιδιά της οικογένειας Ούλας δεν πήγε ποτέ στο σχολείο, αλλά έχουν μάθει αρκετά κουρδικά, καταφέρνοντας έτσι να επικοινωνούν με την οικογένειά τους. Άλλωστε, για περισσότερες από δύο δεκαετίες, η ύπαρξη της οικογένειας κρατήθηκε κρυφή και μόνο λίγοι γνώριζαν για τη σπάνια, άγνωστη πάθηση, καθώς όλοι είχαν ορκιστεί μυστικότητα. Η ύπαρξη της οικογένειας Ούλας καθώς και η ιδιαιτερότητα στο περπάτημα των μελών της έγινε ευρέως γνωστή όταν Βρετανοί επιστήμονες είδαν ένα αδημοσίευτο έγγραφο ενός Τούρκου καθηγητή το 2006.
Αρχικά, Τούρκοι επιστήμονες έκαναν λόγο για «αντίστροφη εξέλιξη» του ανθρώπινου είδους
Υποστήριξαν ότι τα μέλη της οικογένειας Ούλας πάσχουν από το σύνδρομο Ούνερ Ταν (Uner Tan). Πρόκειται για μια διαταραχή που ανακαλύφθηκε από τον Τούρκο βιολόγο, ειδικό σε θέματα εξέλιξης, Ούνερ Ταν, σύμφωνα με την οποία τα επηρεαζόμενα άτομα περπατούν με τετράποδη κίνηση και έχουν σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες. Αυτή η προσέγγιση όμως, αμφισβητήθηκε από τον Βρετανό ψυχολόγο Νίκολας Χάμφρεϊ, ο οποίος τη χαρακτήρισε «ανεύθυνη» και «προσβλητική», αφού συνάντησε και παρατήρησε την ίδια την οικογένεια. Μιλώντας σε ένα ντοκιμαντέρ του BBC, ο καθηγητής Νίκολας Χάμφρεϊ είπε: «Νομίζω ότι η περιγραφή του καθηγητή Ταν για αυτήν την οικογένεια ως “απομάκρυνση”, ως μια εξελικτική αναδρομή, δεν είναι μόνο επιστημονικά ανεύθυνη αλλά και βαθιά προσβλητική για αυτήν την οικογένεια».
Το συμπέρασμα του καθηγητή Ταν και άλλων δύο Βρετανών ειδικών, του νευροεπιστήμονα Ρότζερ Κέινς και του γιατρού Τζον Σκούλες είναι ότι το βάδισμα της οικογένειας Ούλας οφείλεται σε δύο σπάνια φαινόμενα που συναντώνται. Πιστεύουν ότι οφείλεται σε γενετικές και αναπτυξιακές συνθήκες. Και τα πέντε παιδιά της οικογένειας Ούλας που περπατούν στα τέσσερα βρέθηκαν να πάσχουν από μια συγγενή εγκεφαλική βλάβη που ονομάζεται παρεγκεφαλιδική αταξία. Αυτό σημαίνει ότι δυσκολεύονταν να ισορροπήσουν στα δύο πόδια και οι κινητικές τους εξελίξεις διοχετεύονταν και στα τέσσερα άκρα. Οι επιστήμονες, ωστόσο, πιστεύουν ότι δεν αποτελεί «επαρκή εξήγηση» για τον συγκεκριμένο τρόπο περπατήματος, υποστηρίζοντας ότι ένας σημαντικός παράγοντας της κατάστασής τους εξαρτάται από τις συνθήκες και το περιβάλλον.
