Η τενοντίτιδα είναι η φλεγμονή τένοντα ενός μυός, μετά από την υπερβολική λειτουργία του, ή από κάκωσή του. Μπορεί να εμφανιστεί σε όσα σημεία του ανθρώπινου σώματος υπάρχουν τένοντες. Οι τένοντες είναι οι «ελαστικές» δομές μαλακών μορίων και ο συνδετικός κρίκος του μυός με τα οστά, όπου συχνά να προκαλείται φλεγμονή από τον συνδυασμό υπερβολικής δραστηριότητας και έλλειψη ανάπαυσης και ξεκούρασης.
Τα πιο συχνά συμπτώματα της τενοντίτιδας, περιλαμβάνουν πόνο και ευαισθησία στο σημείο της φλεγμονής, και επιδεινώνονται με τη σύσπαση του μυός, όπου βελτιώνονται με την ανάπαυση, σε γενικές γραμμές. Ωστόσο υπάρχουν ορισμένα σημεία του σώματος, που εμφανίζουν τενοντίτιδα συχνά, λόγω ότι οι συγκεκριμένοι μύες επιβαρύνονται περισσότερο μέσα στην καθημερινότητά: σε καρπό και αγκώνα, στον ώμο, στο δικέφαλο, στον αχίλλειο τένοντα, στον επιγονατιδικό τένοντα και στον τένοντα του αντίχειρα.
Αίτια τενοντίτιδας
Ο τραυματισμός στον τένοντα μπορεί να προκληθεί, είτε από τον μεγάλο αριθμό επαναλήψεων μιας μυϊκής συστολής, είτε από τη μεγάλη αντίσταση (λόγω βάρους). Χωρίς επαρκή ανάπαυση, ο τένοντας δεν επουλώνεται, με αποτέλεσμα οι πόνοι και το πρήξιμο να συνεχίζονται. Οι υγιείς τένοντες δυναμώνουν, όταν το κολλαγόνο ,που διασπάται με την άσκηση, συσσωρεύεται καθώς το σώμα ανακάμπτει. Εάν το κολλαγόνο διασπάται με ταχύτερο ρυθμό απ’ όσο πρέπει για να οδηγήσει σε επούλωση και αναδόμηση, τότε προκαλείται τραυματισμός και φλεγμονή. Εκτός από την επιβάρυνση λόγω κάποιας δραστηριότητας, υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που ενισχύουν τον κίνδυνο τενοντίτιδας, όπως το κάπνισμα, η παχυσαρκία και η υψηλή χοληστερόλη.
Τενοντίτιδα κατά ηλικία και φύλο
Ο ρυθμός με τον οποίο το κολλαγόνο αναδομείται στους τένοντες επηρεάζεται επίσης σε μεγάλο βαθμό από την ηλικία και το φύλο. Υπάρχει αυξημένος κίνδυνος τραυματισμών τενόντων σε μεγαλύτερη ηλικία λόγω του βραδύτερου ρυθμού επούλωσης του σώματος και της μειωμένης δραστηριότητας των κυττάρων για την αναδόμηση του κολλαγόνου. Επιπλέον, η μειωμένη σύνθεση κολλαγόνου και η ανεπαρκής αναδόμηση του ινώδους συνδετικού ιστού στους τένοντες μετά την άσκηση είναι πιο πιθανό να επηρεάσει τις γυναίκες παρά τους άνδρες λόγω ορμονικών διαφορών.
Έλεγχος και έγκαιρη ανίχνευση
Ο έγκαιρος έλεγχος μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της επιδείνωσης της τενοντίτιδας και της πρόκλησης μόνιμης βλάβης. Ο πόνος στον τένοντα που επιδεινώνεται με τη μυϊκή σύσπαση είναι το κύριο σύμπτωμα που σας προειδοποιεί για ξεκούραση και αποχή από επιβαρυντικές κινήσεις. Εάν τα συμπτώματα συνεχιστούν μετά από ανάπαυση μεγαλύτερη των τεσσάρων εβδομάδων τότε θα χρειαστείτε περαιτέρω διάγνωση και θεραπεία, ώστε να διαπιστωθεί εάν η τενοντίτιδα εξελίσσεται σε χρόνια πάθηση που προκαλεί εκφύλιση του ινώδους συνδετικού ιστού.
Θεραπεία
Οι τρόποι αντιμετώπισης για τη θεραπεία τενοντίτιδας, αρχικά περιλαμβάνει ξεκούραση από επιβαρυντικές δραστηριότητες. Η θεραπεία μπορεί να ποικίλλει από ασθενή σε ασθενή και μπορεί να περιλαμβάνει:
- Τροποποίηση, μείωση ή αποχή από τις δραστηριότητες που επιβαρύνουν το πρόβλημα.
- Ακινητοποίηση της πάσχουσας περιοχής με κατάλληλα ορθωτικά υλικά
- Παγοθεραπεία Αντιφλεγμονώδη φάρμακα
- Τοπική έγχυση κορτικοστεροειδών
- Φυσικοθεραπεία
Μόλις η σοβαρότητα των συμπτωμάτων σας αρχίσει να υποχωρεί, ένα δομημένο πρόγραμμα φυσικοθεραπείας που εστιάζει στις διατάσεις και την ενδυνάμωση των γύρω μυών μπορεί να βοηθήσει στην ταχύτερη ανάκαμψή σας. Για χρόνιες μορφές τενοντίτιδας ή πολύ σοβαρούς τραυματισμούς, που δεν επουλώνονται με συντηρητικές μεθόδους θεραπείας, μπορεί να πραγματοποιηθεί και χειρουργική επέμβαση.
