Γεώργιος Γεννηματάς - θάνατος: «Δεν πρόκειται να συμβιβαστώ με την ιδέα ότι ο καρκίνος είναι ανίκητος»
Ακριβώς 30 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, από τον θάνατο του Γιώργου Γεννηματά, του τότε υπουργού Εθνικής Οικονομίας και εμπνευστή του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ). Στις 25 Απριλίου του 1994 έγινε γνωστός ο θάνατός του, με ένα λακωνικό ανακοινωθέν που διάβασε ο πρόεδρος του «Ευαγγελισμού», Β. Θεοδώρου, «Η καρδιά του Γ. Γεννηματά έπαψε να κτυπά στις 9.15 π.μ., σήμερα το πρωί». Ήταν μόλις 55 ετών ενώ έξι μήνες νωρίτερα είχε χάσει την σύζυγό του Κάκια Βέργου, με την οποία ήταν μαζί από τα φοιτητικά του χρόνια και απέκτησαν δυο κόρες, τη Φώφη Γεννηματά και την Μαίρη Γεννηματά. Υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και μέλος των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ πολλά νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας έχουν το όνομά του, τιμώντας με αυτόν τον τρόπο το σημαντικό του έργο στον τομέα της δημόσιας υγείας.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 30 Ιουνίου 1939. Πατέρας του ήταν ο Μανιάτης Θεόδωρος Γεννηματάς, δικηγόρος και οικονομολόγος, που διετέλεσε γενικός διευθυντής της UNRRA (ανθρωπιστικής οργάνωσης του ΟΗΕ) στην Ελλάδα, σύμβουλος της Αμερικανικής Οικονομικής Αποστολής και αργότερα της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Ελλάδα. Θείος του ήταν ο αντιστράτηγος και αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού επί κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου, Ιωάννης Γεννηματάς. Από τη μητέρα του, Φωτεινή, ήταν δισέγγονος του μεγάλου ευεργέτη της Σύμης και της Δωδεκανήσου, Γεωργίου Νικήτα Πετρίδη. Ο Γεώργιος Γεννηματάς φοίτησε στο 1ο Γυμνάσιο Πλάκας και σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
Η πολιτική του σταδιοδρομία
Από το πανεπιστήμιο κιόλας αναμείχθηκε με την πολιτική και διοργάνωσε πολλές διαδηλώσεις για την Κύπρο. Κατά την διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στο Πολεμικό Ναυτικό αρρώστησε σοβαρά και διαγνώσθηκε με την ασθένεια Addison, από την οποία έπασχε και ο John Kennedy. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, εναντιώθηκε στο καθεστώς μέσα από τις γραμμές της Δημοκρατικής Συνδικαλιστικής Παράταξης Μηχανικών, η οποία έδρασε, κυρίως, πριν και μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Έγινε μέλος του ΠΑΣΟΚ από τη σύστασή του και ήταν υποψήφιος Α’ Περιφέρειας Αθηνών στις βουλευτικές εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974. Από το 1975 ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και στη συνέχεια του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ.
Διακρινόταν για τα οργανωτικά του προσόντα και η επιρροή του στον κομματικό μηχανισμό και στη Νεολαία ΠΑΣΟΚ ήταν μεγαλύτερη κάθε άλλου στελέχους. Στην πορεία των ετών, τον αποκαλούσαν «αριστερή συνείδηση του Κινήματος». Ως υπουργός Εσωτερικών προώθησε την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, την ψήφο στα 18 και το νόμο για τον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων, ενώ αργότερα, ως υπουργός Υγείας και οραματιστής του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ) έδωσε μάχες για να εξανθρωπιστούν οι συνθήκες περίθαλψης, να εκσυγχρονιστούν τα νοσοκομεία, να δημιουργηθούν κέντρα υγείας. «Όταν πρόκειται για το υπέρτατο αγαθό, την υγεία του ανθρώπου, δεν αρκούν οι συγκρίσεις, οι βελτιώσεις και τα άλματα που έγιναν σ’ αυτό το χώρο για να κερδίσεις μια μάχη στη Βουλή. Απαιτείται με αίσθημα ευθύνης να δώσουμε τις προοπτικές, να εντοπίσουμε τα προβλήματα, να προδιαγράψουμε τις βελτιώσεις που θα κατοχυρώσουν την ολοκλήρωση και πλήρη ανάπτυξη του Ε.Σ.Υ.».
