Μια εκ βαθέων συζήτηση είχε το βράδυ της Δευτέρας ο επικεφαλής των «Δημοκρατών» Ανδρέας Λοβέρδος καλεσμένος στο πλατό της εκπομπής «Στιγμές» με τον Μάνο Νιφλή, στο One Channel. Ο πρόεδρος του κόμματος «Δημοκράτες» μίλησε για την περίοδο των μνημονίων, αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά το παρασκήνιο μιας στιγμής που τον σημάδεψε και είπε «θέλω τώρα να πεθάνω». Ειδικότερα, ο Ανδρέας Λοβέρδος εξομολογήθηκε πως «έχω μια στιγμή που είπα ότι ”θέλω να πεθάνω”. Το εννοώ, είπα ότι ”θέλω τώρα να πεθάνω”. Διότι γίνεται ότι θυμάστε, πάω να κάνω μια ομιλία στους Αγίους Αναργύρους, οργανώνεται επίθεση Συριζαϊκού μπλοκ εναντίον μου με ρόπαλα. Δεν με πετυχαίνουν οι ροπαλιές, πετυχαίνουν όμως έναν συνεργάτη μου, τον πετάνε κάτω και ήταν δυο μήνες με βουητά στο κεφάλι. Ακόμα δεν το έχει ξεπεράσει».
«Λέω ”θα την κάνω την εκδήλωση”. Μπαίνω μέσα, ο Δημήτρης έρχεται κάθεται μπροστά και μετά πέφτει κάτω. Αυτοί ήταν απέξω και φώναζαν, γιατί δεν έφυγαν, η αστυνομία δεν με προστάτεψε και με προστάτεψαν οι αστυνομικοί μου. Η αστυνομία, που το έβλεπε, δεν το κατάλαβε ότι πάνε γι’ αυτό, όχι ότι δεν ήθελε να με προστατέψει». «Αφού τελειώνει αυτό και φεύγω από εκεί, έχει δολοφονηθεί ο γιος ενός πολιτικού μου φίλου γιατί είχε χρυσοχοείο και μπήκαν μέσα με καλάσνικοφ και του πήραν 20 ευρώ! Με παιδάκι, με νινί! Και πάω στο σπίτι τους όπου το κλίμα είναι αδιανόητο, γίνεται το κλάμα και έρχεται ο αδελφός του και μου λέει: ”Εσύ έχεις αστυνομία, ο αδελφός μου δεν έχει! Ακούς;”. Πήγα σε φίλους, δεν πήγα σε εχθρούς, δεν πήγα στην πλατεία Συντάγματος να με περιποιηθούν οι μαζεμένοι τότε».
«Αυτή ήταν η πιο δύσκολη στιγμή και ήμουν υπουργός Υγείας τότε»
«Πήγα σε φίλο μου, σε πολιτικό μου ψηφοφόρο. Όταν έφυγα από εκεί και ήμουν στο αυτοκίνητο με την συνοδεία μου, είπα ”θέλω να πεθάνω, να πεθάνω τώρα! Δεν θέλω άλλο έτσι”. Αυτή ήταν η πιο δύσκολη στιγμή και ήμουν υπουργός Υγείας τότε», περιέγραψε, φορτισμένος συναισθηματικά, ο Ανδρέας Λοβέρδος στη συνέντευξή του.
Η συγκινητική ανάμνηση του Ανδρέα Λοβέρδου από την παιδική του ηλικία
Μιλώντας για την παιδική του ηλικία θυμήθηκε ένα συγκινητικό περιστατικό που στην αριστερή πλευρά από το μπαλκόνι του σπιτιού του έμενε ένα παιδί με πολυομιελίτιδα. «Θυμάμαι, πολύ έντονα, το σπίτι που γεννήθηκα. Στην οδό Μαιζώνος. Και γιατί το θυμάμαι; Το θυμάμαι γιατί απέναντι και δεξιά από το μπαλκόνι που είχαμε ήταν μια αλάνα και μέσα είχε κάτι σαν… καλύβα και δεν με άφηναν οι γονείς μου να πάω γιατί εκεί μέσα έπεφτε πολύ ξύλο. Την θυμάμαι γιατί μου έχει… χτυπήσει την πόρτα. Μην με ρωτήσετε γιατί όμως», είπε αρχικά. «Την θυμάμαι επίσης έντονα, εκείνη τη γωνιά της γης γιατί στο αριστερό μπαλκόνι σε κτίριο του ίδιου ιδιοκτήτη -νοικιάζαμε εμείς- έμενε ένα παιδί με πολυομιελίτιδα. Ακούνητο. Το έβγαζαν στο μπαλκόνι και καθόταν εκεί. Ήταν τραγικό. Το σπίτι ακόμα δεν έχει γκρεμιστεί. Περνάω από ‘κει και τα θυμάμαι όλα αυτά», πρόσθεσε ο ίδιος.