Στην Ελλάδα, τα παλαιότερα χρόνια οι εκλογές υπήρξαν ένα μεγάλο εορταστικό γεγονός για τους πολίτες όλης της χώρας. Είχαν τη χαρά για το δικαίωμα του εκλέγειν, και οι πιο μεγάλοι σε ηλικία άνθρωποι, ντύνονταν με τα καλά τους, όπως αρμόζει σε μια γιορτή επίσημη, για να πάνε στο εκλογικό κέντρο. Οικογένειες ξεκινούσαν μαζί για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα. Ουρές σχηματίζονταν έξω από τα σχολεία που λειτουργούσαν ως εκλογικά κέντρα. Εκτός των άλλων, τότε βρισκόταν σε εφαρμογή ένας νόμος, που απαγόρευε την κατανάλωση αλκοόλ για το διάστημα των 48 ωρών πριν από την ψηφοφορία. Μετά την μεταπολίτευση η νέα κυβέρνηση Καραμανλή επανέφερε το Σύνταγμα του 1952 και αυτό περιελάβανε και τον τότε εκλογικό νόμο.
Συγκεκριμένα στον εκλογικό νόμο του 1974 στο Κεφάλαιο Β’, άρθρο 42 αναφέρεται στο κεφάλαιο που τιτλοφορείται «Ημέρα ψηφοφορίας»: «Κατά την ημέραν της ψηφοφορίας και την προτεραίαν αυτής απαγορεύεται η εις δημόσια ή ιδιωτικά κέντρα πώλησις ή διανομή οιουδήποτε οινοπνευματώδους ποτού, συμπεριλαμβανομένου και του οίνου» ακόμα «Κατά την ημέρα της ψηφοφορίας παραμένουσι κλειστά όλα τα δημόσια κέντρα. Επιτρέπεται μόνον εις τα εστιατόρια και τα μαγειρεία να παραμένωσιν ανοικτά μέχρι τεσσάρων εν όλω ωρών κατά τα δι’ αστυνομικών διατάξεων εκάστοτε οριζόμενα». Ο νόμος αυτός είχε διπλή στόχευση: Αρχικά οι πολίτες να πάνε νηφάλιοι στις κάλπες και να κάνουν την επιλογή τους με καθαρό μυαλό όμως πρωτίστως να αποφευχθούν οι τσακωμοί στα καφενεία μεταξύ μεθυσμένων πολιτικών αντιπάλων.
