Επιλέγοντας μια χαμηλότερη θερμοκρασία, κάνουμε αλόγιστη σπατάλη ενέργειας, χωρίς να κερδίζουμε κάτι σε ψύξη.
Με τον υδράργυρο να χτυπάει «κόκκινο», μόνο ευχάριστη δεν είναι η είσοδος μέσα σε ένα αυτοκίνητο που ήταν επί ώρες εκτεθειμένο στον ήλιο και το εσωτερικό του έχει μετατραπεί σε σάουνα. Οι ζώνες έχουν πυρακτώσει, τα καθίσματα «ζεματάνε» και σε κάθε επαφή με το τιμόνι ενέχει ο κίνδυνος να υποστούμε εγκαύματα. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα δυσάρεστη κατάσταση, η οποία ωστόσο μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσω της σωστής χρήσης του κλιματισμού. Αναμφίβολα, το πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να ανοίξουμε τα παράθυρα ώστε να απομακρυνθεί ο θερμός αέρας και στη συνέχεια να θέσουμε σε λειτουργία το σύστημα κλιματισμού, με τη θερμοκρασία αρχικά στο LOW, παράλληλα με την εσωτερική ανακύκλωση αέρα, για ταχύτερη απόδοση.
Ακολουθώντας τα παραπάνω βήματα, θα έχουμε προλειάνει το έδαφος ώστε το εσωτερικό του αυτοκινήτου μας να αποκτήσει γρήγορα μια καλή θερμοκρασία. Για να επιτευχθεί το τελευταίο, ωστόσο, πρέπει να προβούμε σε μια πολύ απλή κίνηση την οποία ξεχνάμε: Φροντίζουμε να έχουμε τους αεραγωγούς στο ταμπλό στραμμένους προς τα πάνω γιατί ο κρύος αέρας είναι βαρύτερος από τον ζεστό και η τροχιά που θα ακολουθήσει (από πάνω προς τα κάτω) θα συμβάλλει καθοριστικά στην ταχύτερη μείωση της θερμοκρασίας, αλλά και στην επίτευξη ομοιομορφίας.
Στην περίπτωση που στρέφαμε τους αεραγωγούς προς το πρόσωπό μας, θα δροσιζόμασταν μόνο εμείς, και ο κρύος αέρας θα καθυστερούσε να φτάσει στους πίσω επιβάτες, οι οποίοι θα συνέχιζαν να δυσανασχετούν. Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όταν έξω ο τόπος… βράζει δεν πρέπει να μετατρέπουμε την καμπίνα σε ιγκλού, μιας και ο ανθρώπινος οργανισμός δεν είναι σχεδιασμένος για αιφνίδιες και μεγάλες αλλαγές τη θερμοκρασία. Καλό είναι να προτιμάμε μια εσωτερική θερμοκρασία μεταξύ 22-24 βαθμών Κελσίου.
