Η Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου ήταν 10 χρονών όταν το πρόσωπό της έγινε ένα από τα σύμβολα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα. Είκοσι χρόνια μετά, η 30χρονη πλέον γυναίκα που μεγάλωσε στα παιδικά χωριά SOS, κάνει το διδακτορικό της στη μοριακή βιολογία στο Francis Crick Institute και μίλησε στην εκπομπή της ΕΡΤ «Επίλογος» το βράδυ της Πέμπτης 25 Ιουλίου, για την εμπειρία της από τη στιγμή που έσβησε την Ολυμπιακή Φλόγα.
Κάνοντας μια αναδρομή στη βραδιά που μετέφερε το ολυμπιακό ιδεώδες σε όλο τον κόσμο, η Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου παραδέχτηκε πως: «Ήταν μια εμπειρία που αργότερα κατάλαβα την αξία της, εκείνη τη στιγμή το ζούσα σαν ένα παιδάκι, ευτυχώς πήγαν όλα καλά, δεν στραβοπάτησα στις σκάλες». Ακόμη, τόνισε ότι δεν είχε προετοιμαστεί για όσα αντιμετώπισε εκείνη την ώρα. «Είχαμε κάνει κάποιες πρόβες, ελάχιστες και σίγουρα δεν μας προετοίμασαν για αυτό που αντιμετωπίσουμε εκείνη τη στιγμή, το κατάμεστο στάδιο, τις μεγάλες οθόνες… Δεν ήξερα ότι αυτή η εικόνα θα γύριζε όλο τον κόσμο» ανέφερε.
«Σίγουρα αυτό που μου έχει μείνει ανεξίτηλο»
Τέλος, η Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου εξήγησε, τι σημαίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες και οι προσπάθειες των αθλητών, για εκείνη. «Σίγουρα αυτό που μου έχει μείνει ανεξίτηλο, επειδή τότε το συζητούσαμε και πολύ στο σχολείο για το ολυμπιακό ιδεώδες, λέγαμε πόσο σημαντική είναι η αξία της προσπάθειας και της προσωπικής τελειοποίησης γιατί αυτό δείχνουν οι αθλητές. Άλλοι τα καταφέρνουν στα 20 άλλοι στα 35 και παίρνουν το χρυσό ή το αργυρό μετάλλιο και αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμάς. Και εγώ θέλω να κουβαλήσω μέσα από τη δική μου ζωή αυτές τις αξίες» δήλωσε.