Είναι πολλοί αυτοί που προσβλέπουν στη χαλαρότητα των καλοκαιρινών γνωριμιών ως διέξοδο από την πλήξη και την ακινησία του χειμώνα. Είναι και άλλοι, ωστόσο, που θρηνούν για την απώλεια των θερινών ερώτων. Αντέχουν, λοιπόν, οι έρωτες του καλοκαιριού την ψύχρα του φθινοπώρου; Γι’ αυτούς που πιστεύουν ότι το καλοκαίρι είναι για περιστασιακούς έρωτες ή περιπέτειες, η Αμερικανίδα ανθρωπολόγος Έλεν Φίσερ, η οποία έχει εντρυφήσει στην έρευνα της ρομαντικής αγάπης και του σεξ. έχει έναν καλό αντίλογο να αρθρώσει.
Η συγγραφέας του «Γιατί αγαπάμε: Η φύση και η χημεία του έρωτα» υποστηρίζει ότι είναι πολύ δύσκολο να μείνεις αποκομμένος από ένα άτομο μετά από οποιοδήποτε είδος οικειότητας. Το σώμα και ο εγκέφαλος ενεργούν ανεξάρτητα από το τι μπορεί να πιστεύει ένα άτομο ότι θέλει. Για του λόγου το αληθές, η The Washington Post, είχε αναδείξει μια καταπληκτική ιστορία δύο εφήβων που γνωρίστηκαν ένα καλοκαίρι στα μέσα της δεκαετίας του 1980, σε μια κατασκήνωση στη Βόρεια Καρολίνα.
Η ιστορία της Κιμ και του Έβαν
Η 14 Κιμ, «ζαχάρωνε» τον 15χρονο και δημοφιλή Έβαν, ώστε όταν κάποια στιγμή εκείνος έκατσε δίπλα της επιστρέφοντας με το λεωφορείο, εκείνη «κεραυνοβολήθηκε». Τότε, καθώς κάθονταν δίπλα δίπλα, μοιράστηκαν μια κουβέρτα και η Κιμ θυμάται ότι πρέπει να την «ακούμπησε» στο πόδι. «Αλλά ήταν όλα πολύ αθώα», θα έλεγε μετά από χρόνια στην αμερικανική εφημερίδα. Μετά την κατασκήνωση είχαν μιλήσει για λίγο, αλλά οι δρόμοι τους χωρίστηκαν για πάντα, καθώς μετά τις σπουδές γνώρισαν άλλους ανθρώπους και παντρεύτηκαν… ώσπου χώρισαν.
Πέρασαν 20 χρόνια, από εκείνο του καλοκαίρι, ώσπου το 2013, ο Έβαν πέτυχε την Κιμ στην πλατφόρμα γνωριμιών Match.com και αφού της «έκλεισε το μάτι», της έστειλε μήνυμα. Αυτό ήταν, ο έρωτας αναζωπυρώθηκε. Η Κιμ αναγνώρισε αμέσως τον Έβαν και αν και είχαν περάσει τόσα πολλά χρόνια, οι δύο τους έπιασαν το νήμα από εκεί που το άφησαν σε εκείνο του λεωφορείο. Θα παντρεύονταν στο Παρίσι, εκείνη στα 43 της και αυτός στα 44 του.
Τι μας συμβαίνει το καλοκαίρι
Εκείνος ο καλοκαιρινός έρωτας έκανε απλά μια τεράστια παύση, δίχως να έχει προηγηθεί, μάλιστα, κάποια σεξουαλική επαφή. Η τελευταία όμως απελευθερώνει ντοπαμίνη, λέει η Φίσερ, η οποία ωθεί τους ανθρώπους να δεθούν ή να ερωτευτούν. Αυτό το βιολογικό φαινόμενο, όμως, μπορεί να συγκρουστεί με ένα από τα θεμελιώδη ένστικτά μας: να επανεκτιμήσουμε τη ζωή μας σε κρίσιμα σημεία. Σύμφωνα με την ανθρωπολόγο, αυτά τα κρίσιμα σημεία μπορεί να περιλαμβάνουν μεταβάσεις μεταξύ των τεσσάρων εποχών, αλλά το τέλος του καλοκαιριού είναι ίσως το μεγαλύτερο διάλειμμα όλων – και επομένως, το πιο εύθραυστο.
Η επιστήμων εικάζει ότι αυτό αποδίδεται μάλλον στο πρόσθετο ηλιακό φως του καλοκαιριού. Η νωρίτερη ανατολή του ηλίου μειώνει τη μελατονίνη, η οποία κάνει τους ανθρώπους λιγότερο νωθρούς, πιο ενεργητικούς και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Έτσι είναι πιο πιθανό να θέλουν να συναντηθούν, να βγουν ραντεβού και να νιώθουν οικεία με ανθρώπους.
Ο ρόλος της περίστασης
Πέραν, όμως των κλιματολογικών αυτών παραγόντων, καταλυτικός είναι ο ρόλος της περίστασης: Τους καλοκαιρινούς μήνες οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να ταξιδέψουν ή να ρισκάρουν ή να εξερευνήσουν κάποιο μέρος ή κάτι νέο. Καθώς οι άνθρωποι διευρύνουν τους ορίζοντές τους, είναι πιο πιθανό να συναντήσουν ή να βγουν ραντεβού με άτομα που δεν έχουν και τόσο κοινά μαζί τους. Υπό κανονικές συνθήκες, η Φίσερ λέει πως έχουμε την τάση να βγαίνουμε ραντεβού με άτομα που μοιάζουν με εμάς – οπότε η ραντεβού με κάποιον με διαφορετικό υπόβαθρο, σε διαφορετικό μέρος το καλοκαίρι θα περιπλέξει την εσωτερική διαδικασία της επαναξιολόγησης.
Ωστόσο, η αγάπη δεν λαμβάνει απαραίτητα υπόψη το πλαίσιο. «Το εγκεφαλικό κύκλωμα για τη ρομαντική αγάπη δεν είναι εποχιακό πράγμα», λέει η Φίσερ. Οπότε σε μια πρώτη ανάγνωση, ας αφήσουμε το κινητό στην άκρη.
