ία πανέμορφη ιστορία από το Ηράκλειο, όπου ένα κοριτσάκι κατέκτησε το πρώτο βραβείο διηγήματος του 1ου Πανελλήνιου Μαθητικού Διαγωνισμού Φιλοζωίας με θέμα: «Συμβιώνοντας με τα ζώα», χάρη στη δημιουργία της με πηγή έμπνευσης τις γάτες της. Στον διαγωνισμό έλαβαν μέρος μαθήτριες και μαθητές των Νηπιαγωγείων και των Δημοτικών Σχολείων των Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης της χώρας και αντίστοιχων Σχολικών Μονάδων του Εξωτερικού. Διοργανώτρια ήταν η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Φλώρινας. Η μαθήτρια της Ε’ τάξης στο 16ο Δημοτικό σχολείο Ηρακλείου, Βικτώρια Τριανταφύλλου, αποφάσισε να γράψει την ιστορία των δύο γατιών του σπιτιού και πώς κατάφερε η ίδια να πείσει τη μαμά της αλλά και τον δύσπιστο αδελφό της, Αριστοτέλη, ότι το να έχουν μία γάτα είναι μία καλή ιδέα.
Η μητέρα της, κ. Ειρήνη Στρατάκη, ανέφερε στο cretalive.gr πως το διήγημα γράφτηκε όταν η Βικτώρια πήγαινε στην Δ’ Δημοτικού. Της άρεσε πολύ το θέμα του διαγωνισμού καθώς η ίδια από μικρή έδειχνε ιδιαίτερη αδυναμία στα ζώα, τα αδέσποτα, ακόμα και την άγρια πανίδα. Ύστερα από δική της παρότρυνση, έξω από το σπίτι τους υπάρχει πάντα τροφή και νερό για όσα ζωάκια είναι αδέσποτα. Στο διήγημά της μιλά για το πώς η οικογένειά της απέκτησε, τελικά, δύο γάτες, τη Σερενάτα, που στην πορεία ανακάλυψαν ότι είναι… Σερενάτος αλλά και τη Ζιζέλ που ήρθε «βαφτισμένη» από μία φίλη τους που την είχε περιθάλψει.
Δεν λείπουν τα χιουμοριστικά στοιχεία καθώς η ιστορία έχει και ευτράπελα. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στο πρόσωπο της μητέρας της, η οποία στην αρχή δεν ήθελε να ακούει κουβέντα για κατοικίδιο, κάτι που άλλαξε μετά από την επιμονή και συνεχή παρότρυνση της Βικτώριας. Τελικά, πέρασε ο καιρός και ήταν η μητέρα της εκείνη που έφερε στο σπίτι το δεύτερο γατάκι τους. Ανάλογη ήταν η «μετάλλαξη» και για τον Αριστοτέλη, τον γιο της οικογένειας.
Η κ. Στρατάκη είπε πως η πρώτη γάτα ήρθε στο σπίτι την περίοδο της πανδημίας, για αυτό και η ίδια πείστηκε να την αποκτήσουν, για να ασχολούνται μαζί της τα παιδιά και να μην αναλώνονται στα τάμπλετ και τα κινητά. Από την πρώτη στιγμή, τα παιδιά έδειξαν υπευθυνότητα, άρχισαν να φροντίζουν το ζωάκι τους, να του αλλάζουν τροφή, να το περιποιούνται και δέθηκαν πολύ μαζί του. Ήταν και ένας τρόπος να διαχειριστούν καλύτερα το θέμα του εγκλεισμού εκείνης της περιόδου. Πλέον, τα δύο γατάκια είναι μέλη της οικογένειας!
Η Βικτώρια μόλις έμαθε ότι διακρίθηκε, ενθουσιάστηκε, ωστόσο πιστεύει πως το βραβείο ανήκει περισσότερο στις γάτες της παρά σε εκείνη! Πρόκειται για ένα κορίτσι με πλούσιο συναισθηματικό κόσμο που αγαπά τη μουσική, την κιθάρα και το σκάκι. Εκφράζεται μέσα από τον γραπτό λόγο, ό,τι την χαροποιεί ή τη στεναχωρεί το μετατρέπει σε στίχους ποιημάτων.
Το διήγημά της, εκτός από χιούμορ, έχει και συγκίνηση, μιλάει για το πώς συνωμότησαν με τον πατέρα της, πώς άρχισε να μικραίνει η απόσταση ανάμεσα στη γάτα και τη μαμά της και επισημαίνει ότι «πολλές φορές άκουγα τους μεγάλους να λένε ότι δεν θέλουν ζωάκια στο σπίτι γιατί θέλουν πολλή φροντίδα και δεν έχουν καμία όρεξη να κάνουν κάτι τέτοιο.
Όμως, εγώ βλέπω ότι η Σερενάτα μου προσφέρει πολλά πράγματα, πιο πολλά από αυτά που της δίνω εγώ. Οι γάτες μου έχουν κατακτήσει τα πάντα. Έχουν νικήσει το σκοτάδι και το έχουν κάνει φως. Τον φόβο, θάρρος. Όλες οι γάτες πάνω στη γη δείχνουν συνεχώς στον άνθρωπο, πόσο εύκολα μπορεί να τα έχουν όλα! Κάθε βράδυ, όταν κοιμάμαι, μια γατούλα έρχεται στα πόδια μου και με ζεσταίνει». Η βράβευση της μικρής Βικτώριας και των άλλων παιδιών που διακρίθηκαν, θα λάβει χώρα στη Φλώρινα, την 3η Οκτωβρίου.
