Το δίλημμα «ανοιχτό, συμμετοχικό, συμπεριληπτικό ή κλειστό και φοβικό ΠΑΣΟΚ» θεωρεί ότι είναι το πρόκριμα των εσωκομματικών εκλογών της 6ης Οκτωβρίου ο υποψήφιος πρόεδρος του κόμματος και δήμαρχος Αθηναίων κ. Χάρης Δούκας. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην Alpha freepress, o κ. Δούκας διαμηνύει στη νέα γενιά ότι «δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Και αυτό σκοπεύω να το δείξω». Δηλώνει δε ξεκάθαρα ότι το ΠΑΣΟΚ που οραματίζεται θα βασίζεται σε μια ισχυρή νεολαία. Τονίζει, ακόμα, ότι οι σύγχρονοι πολιτικοί πρέπει να είναι κοντά στους ανθρώπους και να επιδιώκουν τον διάλογο, διαβεβαιώνοντας παράλληλα ότι έχει πλήρη συναίσθηση της μεγάλης ευθύνης που έχει
Γιατί κάποιος να ψηφίσει Χάρη Δούκα στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ;
«Ο χρόνος τρέχει, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει μπει σε ένα μη ανατρέψιμο κύκλο φθοράς και το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αρκείται σε μικρά βήματα. Οφείλει να κάνει το μεγάλο άλμα, να εμπνεύσει ξανά, να δώσει ξανά την ελπίδα σε όσους περιφρονεί με τις πολιτικές της, η ΝΔ. Υπάρχει, λοιπόν, στην παρούσα συγκυρία ένα δίλημμα στο οποίο καλείται να πάρει θέση ο κόσμος της δημοκρατικής, προοδευτικής παράταξης, στις 6 Οκτωβρίου. Θέλουμε ένα ανοιχτό, συμμετοχικό, συμπεριληπτικό ΠΑΣΟΚ, μία μεγάλη δημοκρατική παράταξη, που ενώνοντας δυνάμεις στην κοινωνία θα νικήσει; Ή ένα κλειστό και φοβικό ΠΑΣΟΚ, που θα είναι βούτυρο στο ψωμί του κ. Μητσοτάκη; Η δική μου πίστη είναι ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να γίνει η ελπίδα που αναζητούν οι πολίτες. Αν μου γίνει η τιμή και εκλεγώ πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ένα από τα πρώτα πράγματα που θα κάνω είναι να γυρίσω όλη την Ελλάδα και να έλθω σε επαφή με τον κόσμο που πήρε μέρος στις εκλογές. Να τους ζητήσω να έλθουν και να ξαναστήσουμε το ΠΑΣΟΚ σε κάθε, πόλη με νέο αίμα. Να φτιάξουμε οργανώσεις ζωντανές, με παρέμβαση στις τοπικές κοινωνίες. Έτσι θα συναντηθούμε και πάλι με τους πολίτες. Αλλά και δίνοντας πειστικές λύσεις στα προβλήματά τους. Λέγοντας τα πράγματα καθαρά».
Οι νέοι έχουν αποστασιοποιηθεί από την πολιτική. Πώς πιστεύετε ότι μπορείτε να τους φέρετε πίσω και μάλιστα στο ΠΑΣΟΚ;
«Δεν τους αδικώ. Όταν ήμουν εγώ μικρός η πολιτική φάνταζε στα μάτια μου ως ένα εργαλείο για να αλλάξουμε την κοινωνία, να την κάνουμε καλύτερη προς όφελος των πολλών. Ποια είναι η εικόνα που έχουν σήμερα οι νέοι για την πολιτική; Πιστεύουν ότι η πολιτική είναι ένα πεδίο διευθέτησης συμφερόντων. Εδώ, έχουν ένα άδικο. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Και αυτό σκοπεύω να το δείξω στη νέα γενιά. Το ΠΑΣΟΚ που θέλω θα έχει και θα βασίζεται σε μια ισχυρή νεολαία, για αυτό θα οργανώσουμε συνέδριο νεολαίας και θα την εμπλέξουμε ενεργά στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Οι νέοι μας θα έχουν λόγο και ρόλο στην προσπάθεια που θα κάνουμε για να αλλάξουμε τα πράγματα. Θα έρθουν κοντά μας και θα διαπιστώσουν ότι αυτή η προσπάθεια αξίζει τον κόπο. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αναπνεύσει ξανά στο ρυθμό της κοινωνίας. Και αυτό θα το πετύχουμε μαζί, με σχέδιο και ενότητα».
Ποιο πιστεύετε πως πρέπει να είναι το προφίλ του σύγχρονου πολιτικού;
«Οι σύγχρονοι πολιτικοί πρέπει να είναι κοντά στους ανθρώπους και να επιδιώκουν τον διάλογο. Να είναι επίσης ανοικτοί στις προκλήσεις των καιρών απαλλαγμένοι από την τροχοπέδη των πελατειακών σχέσεων. Να ανταποκρίνονται στις αληθινές ανάγκες των πολιτών και να εμπνέουν εμπιστοσύνη και ελπίδα. Να επιδιώκουν τη συμμετοχή και συγχρόνως να προωθούν τις απαραίτητες αλλαγές με τόλμη και σύνεση. Αυτή είναι η πρόκληση για την επόμενη γενιά πολιτικών. Εάν θα καταφέρουν να εξελιχθούν, αλλάζοντας το παράδειγμα».
Αλήθεια πώς είναι η καθημερινότητά σας; Τι σας λείπει περισσότερο από τη ζωή σας πριν ασχοληθείτε με την πολιτική;
«Μου λείπει ο ελεύθερος χρόνος που είναι πάρα πολύ περιορισμένος. Όμως, έχω συναίσθηση της μεγάλης ευθύνης και παλεύω με πολύ όρεξη για να κάνουμε πράξη όλα όσα πιστεύουμε. Οφείλω βέβαια να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συνεργάτες μου. Πιστεύω πολύ στους ανθρώπους. Για πρώτη φορά στην Αθήνα έχουμε 26 δημοτικούς συμβούλους, που έχουν όλοι ρόλο, λόγο, ευθύνη και χαρτοφυλάκιο. Αυτό ακριβώς το μοντέλο διακυβέρνησης, το συμμετοχικό, το συλλογικό, θέλω να το εφαρμόσω και στο ΠΑΣΟΚ και στη χώρα. Μου λείπουν, επίσης, οι φοιτητές μου στο Πολυτεχνείο, οι οποίοι μου έδιναν ζωή με τη σπίθα της ελπίδας για αλλαγή που έβλεπα στα μάτια τους. Συνήθιζα να τους λέω ότι εάν θέλουν να πετύχουν το στόχο τους πρέπει να αφήσουν το πληκτρολόγιο και να βγουν έξω στην πραγματική ζωή. Και αυτό κάνω κι εγώ με το παράδειγμά μου».
