Πώς θα αλλάξει τα ταξίδια
Σχεδόν 60 χρόνια μετά την πρώτη αυτόματη προσγείωση, σύστημα που σήμερα διαθέτουν τα περισσότερα επιβατικά αεροπλάνα, ο τρίτος μεγαλύτερος κατασκευαστής αεροσκαφών στον κόσμο, η βραζιλιάνικη Embraer, εισάγει μια παρόμοια τεχνολογία – αλλά για τις απογειώσεις. Η τεχνολογία που ονομάζεται «E2 Enhanced Take Off System», από το όνομα της οικογένειας αεροσκαφών για την οποία έχει σχεδιαστεί, όχι μόνο θα βελτιώσει την ασφάλεια μειώνοντας τον φόρτο εργασίας των πιλότων, αλλά θα βελτιώσει επίσης την εμβέλεια και το βάρος της απογείωσης, επιτρέποντας στα αεροσκάφη που τη χρησιμοποιούν να ταξιδεύουν πιο μακριά. «Το σύστημα είναι καλύτερο από τους πιλότους, επειδή αποδίδει με τον ίδιο τρόπο όλη την ώρα. Αν κάνετε 1.000 απογειώσεις, θα έχετε ακριβώς την ίδια απογείωση 1.000 φορές», λέει ο Patrice London, κύριος μηχανικός επιδόσεων της Embraer.
Η Embraer έχει ήδη ξεκινήσει πτητικές δοκιμές, με στόχο την έγκριση του συστήματος από τις αεροπορικές αρχές το 2025, και στη συνέχεια την εισαγωγή του σε επιλεγμένα αεροδρόμια. Το σύστημα αυτόματης απογείωσης θα εισαχθεί αρχικά στα αεροσκάφη E-190-E2 και E-195-E2 της Embraer, που μπορούν να φιλοξενήσουν μέχρι 140 επιβάτες. Η εκπαίδευση των πιλότων θα είναι πολύ περιορισμένη, καθώς η διαδικασία δεν αλλάζει ουσιαστικά, επισημαίνει ο Luís Carlos Affonso, ανώτερος αντιπρόεδρος μηχανικής και τεχνολογικής ανάπτυξης της Embraer. Κατά τη διάρκεια μιας αυτοματοποιημένης απογείωσης, λέει ο Affonso, υπάρχει μόνο μία βασική απόκλιση από τις τρέχουσες διαδικασίες. «Δεν σηκώνει ο πιλότος τη μύτη του αεροπλάνου. Έχει τα χέρια στο τιμόνι και το αεροπλάνο σηκώνεται μόνο του».
«Όλα τα υπόλοιπα παραμένουν πανομοιότυπα και όταν το αεροπλάνο περάσει τα 200 πόδια σε ύψος, το σύστημα επανέρχεται στον κανονικό αυτόματο πιλότο και το Autothrottle (σ.σ. το σύστημα που ελέγχει την ισχύ του κινητήρα)», λέει. Ένα άλλο βασικό προτέρημα του συστήματος είναι ότι επιτρέπει στο αεροπλάνο να απογειωθεί νωρίτερα και να χρησιμοποιήσει λιγότερο από τον διάδρομο προσγείωσης. Ως αποτέλεσμα, η απόσταση απογείωσης – η οποία υπολογίζεται από την απελευθέρωση των φρένων έως ότου το αεροπλάνο φτάσει σε ύψος 35 ποδιών – είναι μειωμένη σε σύγκριση με μια χειροκίνητη απογείωση. Επίσης, εκμηδενίζεται η πιθανότητα για «tail strike», να ακουμπήσει δηλαδή η ουρά του αεροπλάνου στον διάδρομο κατά την απογείωση.
Τα πρώτα τρία αεροδρόμια
Όλα τα παραπάνω, σύμφωνα με την Embraer, επιτρέπουν την αύξηση του βάρους απογείωσης, πράγμα που σημαίνει είτε περισσότερους επιβάτες είτε μεγαλύτερη εμβέλεια – έως και σχεδόν 650 χιλιόμετρα. Αυτό αυξάνει τους πιθανούς προορισμούς για κάθε συνδυασμό αεροδρομίου και αεροσκάφους. Προς το παρόν, η Embraer σχεδιάζει να εισαγάγει το σύστημα σε τρία αεροδρόμια: το London City στην Αγγλία, το αεροδρόμιο της Φλωρεντίας στην Ιταλία και το Santos Dumont στη Βραζιλία, ενώ πολλά ακόμη έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον.
Αυτό που έχει σημασία να τονιστεί, σύμφωνα με τον Affonso, είναι ότι αυτό δεν είναι ένα βήμα προς την πλήρη αυτοματοποίηση ή ακόμη και εξάλειψη της ανάγκης για δεύτερο πιλότο. «Προσθέτουμε απλώς μια φάση, αυτή της απογείωσης, όπου μπορεί να είναι ενεργοποιημένος ο αυτόματος πιλότος», λέει. «Απέχει πολύ από την αυτονομία, επειδή ο πιλότος είναι εκεί, και αν υπάρξει βλάβη, εκείνος είναι που θα αναλάβει τον έλεγχο».
Με πληροφορίες από: Automatic takeoffs are coming for passenger jets and they’re going to redraw the map of the sky By Jacopo Prisco, CNN
