Οπαδική βία: Είναι αλήθεια. Για την βία φέρουμε, ποιο σωστά έχουμε μερίδιο ευθύνης όλοι! Διοικήσεις Ομοσπονδιών και Ενώσεων. Αθλητές γενικά. Παράγοντες. Οπαδοί. Και δημοσιογράφοι.
Όλοι ρίχνουμε ηθελημένα ή άθελα μας «νερό στον μύλο της βίας» με αποτέλεσμα πολλές φορές να γίνονται έκτροπα! Και η κατάσταση να είναι μη ελεγχόμενη! Είναι αλήθεια. Η βία ζει παντού. Δεν έχει χρώμα. Δεν λογαριάζει τίποτα. Ακόμη και η ζωή δεν έχει αξία! Την βία, που δεν είναι τωρινή υπόθεση (βέβαια στη σημερινή εποχή έχει αναπτυχθεί και γίνεται ακόμη και με…ραντεβού!!) την έζησα στο πετσί μου πριν από δεκάδες χρόνια. Μετέδιδα Ραδιοφωνικά έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Όταν ξαφνικά είδα να έρχονται προς το μέρος όπου είμαστε με το συνεργείο Εξωτερικών Μεταδόσεων δεκάδες, εκατοντάδες οπαδοί, με άγριες διαθέσεις. Ευτυχώς που υπήρχαν τα κιγκλιδώματα! Φαίνεται πως δεν άρεσαν κάποια σχόλια μου!
Άρχισαν λοιπόν να με στολίζουν με διάφορα…κοσμητικά επίθετα, με… γαλλικά! Με την βοήθεια της αστυνομίας…οπισθοχώρησαν. Όμως δεν με… ξέχασαν. Έτσι σε χρόνο ρεκόρ δέχθηκα χιλιάδες αντικείμενα. Αναπτήρες, φραγκοδίφραγκα, τάλιρα, δεκάρικα και…κατσαβίδια! Ένα κατσαβίδι μάλιστα ήρθε και…καρφώθηκε λίγα εκατοστά κάτω από το δεξί μου μάτι! «Είχες Άγιο». Μου είπαν στο Νοσοκομείο όπου με πήγαν ύστερα από τις πρώτες βοήθειες που μου παρείχαν ο ιατρός του αγώνα (τότε ήταν απαραίτητος ο ιατρός σε κάθε παιχνίδι από την ομοσπονδία, ενώ σήμερα η κάθε ομάδα έχει το δικό της ιατρικό τιμ κι’ αυτό είναι πολύ καλό) αλλά και κάποιοι ιατροί που έφθασαν από την κερκίδα! Το περιστατικό αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ! Άλλωστε το σημάδι κάτω από το δεξί μου μάτι θα μου το θυμίζει πάντα!
γράφει ο Γιώργος Κοντονής
Δεν είναι άτρωτη η βία
Χρειάζεται όμως υπομονή και επιμονή. Ναι. Είναι ένας άνισος πόλεμος, ο οποίος μπορεί να κερδηθεί από εμάς, αρκεί να είμαστε ενωμένοι στην μάχη! Ναι, υπάρχει ελπίδα! Τώρα να πούμε πως η βία στα Ελληνικά γήπεδα με την νέα της μορφή, δεν άργησε να έρθει!
Όμως η βία υπήρχε από αρχαιοτάτων χρόνων!
«Στην αρχαία Ελλάδα το φαινόμενο των βίαιων ξεσπασμάτων εντός κάποιων αθλημάτων είχε πολύ βίαιο περιεχόμενο και ψυχαγωγούσε τους φίλαθλους που “διψούσαν” για βία και αιματηρά επεισόδια»! Να σας θυμίσουμε πως τέτοια αθλήματα ήταν το Παγκράτιο, η Πυγμαχία και άλλα πολλά. Να υπογραμμίσουμε μάλιστα ότι «στην αρχαία Ρώμη οι μονομάχοι που πάλευαν μέχρι θανάτου φώναζαν στον Καίσαρα “Χαίρε Καίσαρ, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν” και ο αγώνας μέχρι εξόντωσης του αντιπάλου άρχιζε»!
Όμως ποιες είναι οι αιτίες που φέρνουν βία ή που δημιουργούν την βία στα γήπεδα;
Η κύρια είναι ο φανατισμός, ο οποίος βρίσκεται τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου. Όπου φανατισμός δεν υπάρχει αθλητικό ιδεώδες! Ας δούμε ποιες είναι οι κυριότερες αιτίες της βίας:
- Η εμπορευματοποίηση του αθλητισμού! Είναι σημαντικός παράγοντας ο οποίος συμβάλλει στα επεισόδια βίας. Είναι αλήθεια πως «η εμπορευματοποίηση του αθλητισμού, η οποία καλλιεργεί την επιδίωξη της νίκης με κάθε μέσο, οξύνει τον ανταγωνισμό και οξύνει το κλίμα των αθλητικών συναντήσεων»!
- Ένας άλλος παράγοντας της βίας είναι η ανοχή και η υπόθαλψη του φανατισμού από τους παράγοντες που διοικούν τα σωματεία! Δεν είναι ψέματα πως «κάποιοι παράγοντες ενθαρρύνουν την «οπαδοποίηση» των φιλάθλων και την εκδήλωση βίαιων συμπεριφορών στους αθλητικούς χώρους»!
- Βία παράγει και η ευνοϊκή για κάποιες ομάδες διαιτησίες! Μάλιστα δεν είναι λίγες οι φορές που «τέτοιες ενέργειες έχουν δηλητηριάσει πλέον κάθε Έλληνα φίλαθλο που πηγαίνει στο γήπεδο πρώτα για να αποδοκιμάσει τον διαιτητή και μετά να υποστηρίξει την ομάδα του…»!
- Η ανεργία τα οικογενειακά προβλήματα και οι πιέσεις της ζωής που υπάρχουν στην σημερινή σκληρή πραγματικότητα προκαλούν βία στα γήπεδα ως αντίδραση!
Είναι γεγονός που δεν αμφισβητείται από κανέναν ότι ο χουλιγκανισμός που έχει μπει για τα καλά στη ζωή, έχει γίνει πλέον για πολλούς κομμάτι του εαυτού τους. Και είναι πια τρόπος ζωής με δυσάρεστα δυστυχώς αποτελέσματα, όταν μάλιστα πρόκειται και για την νέα μόδα με οργανωμένες «ναζιστικές επιθέσεις θανάτου»! Με την ευκαιρία να σας πω πως «ο χουλιγκανισμός ονομάστηκε έτσι από τον όρο “hooliganism” που χρησιμοποιείται από τη δεκαετία του 1890 πριν από 133 χρόνια, για να χαρακτηρίσει την συμπεριφορά συμμοριών των δρόμων. Η χρήση του όρου εμφανίζεται σε μια αναφορά της Αστυνομίας του Λονδίνου το 1898, πριν από 125 χρόνια. Η επικρατέστερη θεωρία αναφέρει πως ο όρος πάρθηκε από το όνομα του Πάτρικ Χούλιχαν ο οποίος ήταν Ιρλανδός βάνδαλος που έμενε στο Λονδίνο…»! Έτσι δόθηκε το όνομα «χούλιγκαν» σε όλους αυτούς που έφτιαχναν συμμορίες και έφερναν την βία στα γήπεδα!
