Τα «εννέα φαγητά» του εθίμου είναι όλα νηστίσιμα, λαδερά ή αλάδωτα, βγαίνουν στο τραπέζι την τελευταία ημέρα της νηστείας, και συμβολίζουν, κατά μια εκδοχή, τους εννέα μήνες που είχε η Παναγία στην κοιλιά της τον Χριστό
Την παραμονή των Χριστουγέννων στον Έβρο, κάθε σπίτι έπρεπε να έχει «εννέα φαγητά», για να έχει το τραπέζι πολλά φαγητά σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Τα «εννέα φαγητά» του εθίμου είναι όλα νηστίσιμα, λαδερά ή αλάδωτα, βγαίνουν στο τραπέζι την τελευταία ημέρα της νηστείας, και συμβολίζουν τους εννέα μήνες που είχε η Παναγία στην κοιλιά της τον Χριστό. Υπάρχει επίσης και η ερμηνεία ότι τα εννέα φαγητά συμβολίζουν τα μέρη που επισκέφθηκαν ο Χριστός, η Παναγία και ο Ιωσήφ κατά τον διωγμό του Ηρώδη.
Ως προς τα είδη τους, κατά μία εκδοχή τα εννέα φαγητά ήταν η πίτα (για να γίνουν τα σιτάρια λαμπερά), το μέλι (για να κουβαλούν τα μέλη της οικογένειας πάρα πολλά πράγματα σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς, όπως οι μέλισσες), το κρασί (για να ‘απλώσει’ η οικογένεια σαν κληματαριά), το σαραγλί (για να φερόμαστε πάντα ‘γλυκά’ στους φίλους), το καρπούζι (για να είναι γλυκιά σαν καρπούζι η παραγωγή), το πεπόνι (για να μιλούν οι συγχωριανοί με γλυκά λόγια για την οικογένεια), το μήλο (για να έχουν τα μέλη της οικογένειας κόκκινα μάγουλα), το σκόρδο (για να προστατεύονται από τα τσιμπήματα των εντόμων), το κρεμμύδι (για να έχουν οι λεχώνες πολύ γάλα).
Κατά μια άλλη εκδοχή, ήταν λαδερά και, συνήθως, ξηρά τροφή (χαλβάς, ελιές, άζυμη πίτα, λάχανο, πιπεριές, μελιτζάνες, ντομάτες, τουρσί και αλατοπίπερο). Ακόμα, σε πολλά χωριά, ο νοικοκύρης ασήμωνε το τραπέζι βάζοντας ένα ποσό κάτω από το τραπεζομάντιλο. Τα χρήματα τα έπαιρνε όποιος ξέστρωνε το τραπέζι (συνήθως τα παιδιά).
