Η επιλογή του ζευγαριού να μην περνά τις ώρες του ύπνου "κολλημένο"
Γράφει η Ευτυχία Παπούλια
Κοινωνιολόγος
Προσοχή: Η ισχυρή αποκλειστική προσκόλληση σε έναν άλλον άνθρωπο δεν είναι, όπως πολλές φορές πιστεύει ο κόσμος, απόδειξη πραγματικής αγάπης.
Irvin D. Yalom, Αμερικανός ψυχοθεραπευτής
Λένε πως ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα. Κι αυτό είναι μια αλήθεια που την γνωρίζουν οι…παντρεμένοι. Όσοι όμως, ερωτευμένοι, αγνοούν αυτές τις προειδοποιήσεις και δεν φοβούνται, γιατί έχουν δώσει όρκους αιώνιας αγάπης, κινδυνεύουν να βρεθούν μπροστά σε μια άλλη απειλή, που δεν σκοτώνει μόνο τον έρωτα αλλά και την ίδια την συντροφικότητα, τον γάμο, την οικογένεια. Όσο κι αν φαίνεται υπερβολικό κι αδιανόητο, η άτυπη συνθήκη δυο ανθρώπων που παντρεύονται και που μέχρι χθες κοιμόντουσαν σε ξεχωριστά μονά κρεβάτια, να κοιμούνται μαζί στην υπόλοιπη ζωή τους στο ίδιο διπλό κρεβάτι είναι η μεγαλύτερη απειλή για την σχέση τους. Αν υπήρχε κάποιος λόγος να εξηγεί αυτήν την υποχρέωση ενός άνδρα και μιας γυναίκας μετά το μυστήριο του γάμου να κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι αυτός ήταν και είναι πάντα ένας. Να έρθει το νέο ζευγάρι πιο κοντά και να εκπληρώσει την φυσική του αποστολή, που είναι να έρθουν στον κόσμο νέοι άνθρωποι για την συνέχεια της κοινωνίας και της ίδιας της ζωής. Κι ως εδώ όλα καλά.
Όταν όμως αυτή η αποστολή εκπληρωθεί, τότε η επιμονή του ζευγαριού να συνεχίζει να κοιμάται στο ίδιο διπλό κρεβάτι, όχι μόνο δεν προσφέρει κάτι θετικό στην σχέση αλλά αντίθετα την υπονομεύει δημιουργώντας πολλά προβλήματα που τα γνωρίζουμε όλοι μας, με το σημαντικότερο από αυτά εκείνο του ύπνου, που απειλεί την παραπέρα σχέση του ζευγαριού. Και χρειάζεται θάρρος να αντιμετωπισθούν και να λυθούν τα προβλήματα αυτά, που σχεδόν κανένα ζευγάρι δεν το διαθέτει.
Σύμφωνα με διάφορες έρευνες εταιρειών που διαθέτουν προς πώληση… κρεβάτια ή στρώματα, τα ζευγάρια που κοιμούνται μαζί είναι πιο ευτυχισμένα. Αυτό είναι ένας αστικός μύθος που κάποια στιγμή χρειάζεται αναθεώρηση, όπως άλλωστε και ο ίδιος ο θεσμός του γάμου. Μπορεί το βασικό πρόβλημα που ανακύπτει από αυτήν την ακατανόητη, κατά τα άλλα, σύμβαση του ανδρόγυνου να κοιμούνται στο ίδιο διπλό κρεβάτι να είναι η διατάραξη του ύπνου αλλά υπάρχουν και άλλα, που αφορούν σε θέματα υγείας και ατομικής υγιεινής που δεν μπορούν να συζητηθούν με τον σύντροφο χωρίς να διαταραχθεί ακόμη περισσότερο η σχέση μεταξύ τους.
Ωστόσο, το θέμα του ύπνου, που είναι και το πιο σημαντικό και αφορά και τους δύο συντρόφους είναι πολύ εύκολο να λυθεί, πάντα όμως με την προϋπόθεση ότι οι σύζυγοι δεν θα κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι, κάτι για το οποίο θα συμφωνήσουν και οι δύο. Αντικαθιστώντας το διπλό κρεβάτι με δύο μονά δίπλα- δίπλα ή σε κάποια απόσταση μεταξύ τους βάζοντας ένα κομοδίνο ανάμεσά τους. Δεν είναι όμως αυτή και η καλύτερη λύση, είναι μια λύση ανάγκης. Αν υπάρχει ένας άλλος χώρος, έστω και κάπως άβολος, στον οποίο μπορεί να μετακομίσει ο άνδρας αφήνοντας την σύντροφό του μόνη της στο διπλό κρεβάτι, αυτή θα είναι η επόμενη καλύτερη και οριστική λύση στα προβλήματα που δημιουργούνται στα ανδρόγυνα όταν κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι.
Όμως, ακόμη κι’ αν δεν υπάρχει αυτός ο χώρος, ο …καναπές του σαλονιού είναι πολύ προτιμότερος απ’ τα δυο μονά κρεβάτια στο ίδιο δωμάτιο. Σαν συμπέρασμα δηλαδή, ο χώρια ύπνος, χωρίς αμφιβολία βοηθάει την συζυγική σχέση, όταν αυτό όμως είναι αποτέλεσμα μιας καλόπιστης συζήτησης κι όχι συνέπεια ενός βίαιου …εξοστρακισμού του άνδρα απ’ το συζυγικό κρεβάτι, ιδίως τις στιγμές που εκείνος θέλει την συντροφιά της κι εκείνη αδυνατεί να την προσφέρει γιατί έχει ανάγκη να… κοιμηθεί – μια αναντιστοιχία που συμβαίνει συχνά στα ζευγάρια και χρειάζεται ιδιαίτερη διαχείριση από την πλευρά της γυναίκας.
Η επιλογή του ζευγαριού να μην περνά τις ώρες του ύπνου “κολλημένο”, δεν σημαίνει πως οι σύντροφοι δεν θα μπορούν, αντίθετα επιβάλλεται, να περνάνε κάποιες ώρες της ημέρας στο κρεβάτι συζητώντας ή βλέποντας τηλεόραση. Αλλά και κάποιες φορές να κοιμούνται και μαζί όπως παραμονές αργιών. Έτσι, για να μην δοθεί η εντύπωση στα παιδιά, πως έχει επέλθει οριστική ρήξη στην σχέση των γονιών τους. Κάτι που έτσι κι αλλιώς, θα πρέπει να δείχνουν και με την συμπεριφορά τους όλες τις ώρες κι όλες τις μέρες, πως δηλαδή η απομάκρυνσή τους απ’ το διπλό κρεβάτι είναι για το καλό όλων. Και ναι, είναι πολιτισμός.
Σύμφωνα με εντελώς ανεξάρτητες έρευνες, πάνω από ένα στα τέσσερα ζευγάρια έχουν πάρει διαζύγιο ύπνου. Τουλάχιστον τόσα το ομολογούν. Στην πραγματικότητα είναι πολύ περισσότερα. Αφού, το να παραδεχτεί κάποιος μια τέτοια εξέλιξη, σημαίνει αποδοχή ενός αποτυχημένου γάμου ή μιας σχέσης, κάτι που στην πραγματικότητα μπορεί να είναι ακριβώς το αντίθετο. Είναι δηλαδή μια επιλογή που βοηθάει την διατήρηση του έγγαμου βίου σε καλύτερο επίπεδο, από αυτούς που αποδέχονται ισόβια τα προβλήματα μιας χωρίς ουσιαστικό λόγο συνήθειας να κοιμούνται όλη τους την ζωή στο ίδιο διπλό κρεβάτι.
