Από την πενθούσα όρκα που κουβαλάει για ημέρες το νεκρό μωρό της, μέχρι τις «κηδείες» των κορακιών και τις «τελετές» των ελεφάντων
Η «πενθούσα» όρκα Tahlequah θρηνεί τον θάνατο ενός ακόμη μικρού της και η εικόνα της να το κουβαλά μαζί της, ανοίγει ξανά το κεφάλαιο της επικοινωνίας των ζώων, σε καταστάσεις, όπως αυτή της απώλειας. Πώς θρηνούν τα ζώα, τα νεκρά μωρά τους; Παρατηρητές της άγριας ζωής έχουν καταγράψει μερικές από τις πιο σπάνιες στιγμές πένθους ζώων, όπως οι συγκεντρώσεις των ελεφάντων, οι «κηδείες» των κορακιών και τα ουρλιαχτά των λύκων.
Ελέφαντες
Οι ελέφαντες είναι γνωστοί για τα τελετουργικά πένθους που ακολουθούν, όταν χάνουν τα μικρά τους και όχι μόνο. Συχνά συγκεντρώνονται γύρω από το νεκρό μέλος του κοπαδιού, αγγίζοντας το σώμα με τους χαυλιόδοντες ή τις προβοσκίδες τους και παραμένουν κοντά του για ώρες ή ακόμη και ημέρες. Πολλές φορές, επιστρέφουν μάλιστα, στο σημείο όπου πέθανε το μέλος, σαν να αποτίουν φόρο τιμής. Οι μελέτες της Cynthia Moss και της Joyce Poole έχουν τεκμηριώσει αντιδράσεις των ελεφάντων σε θανάτους, περιλαμβάνοντας τον προσεκτικό χειρισμό των οστών.
Κοράκια και Κουρούνες
Mέλη της οικογένειας των κορακοειδών, όπως τα κοράκια, οι κουρούνες και οι καρακάξες ακολουθούν ένα είδος «κηδείας». Όταν πεθαίνει ένα, άλλα κοράκια συγκεντρώνονται γύρω από το σώμα, φαινομενικά πενθώντας ή διερευνώντας τον θάνατο.
Οι Kaeli Swift και John Marzluff από το Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον μελέτησαν αυτή τη συμπεριφορά, διαπιστώνοντας ότι τέτοιες συγκεντρώσεις βοηθούν τα κοράκια να εξοικειώνονται με όλο και περισσότερες πιθανές απειλές.
Λύκοι
Όταν ένα μέλος της αγέλης πεθαίνει, παρατηρείται ότι οι λύκοι «ουρλιάζουν για μεγάλα διαστήματα» και «μειώνουν τη δραστηριότητά τους», κάτι που υποδηλώνει ότι νιώθουν την απώλεια του συντρόφου τους. Σε ερευνητικό επίπεδο, ο βιολόγος Rick McIntyre του Εθνικό Πάρκο Yellowstone, συγκέντρωσε σημειώσεις, που επιβεβαιώνουν τις συμπεριφορές πένθους στις αγέλες λύκων.
Χιμπατζήδες και Γορίλες
Πρωτεύοντα θηλαστικά, όπως οι χιμπατζήδες και οι γορίλες, επιδεικνύουν συμπεριφορές πένθους, παρόμοιες με την ανθρώπινη. Είτε περιποιούνται το σώμα ενός νεκρού μέλους, είτε παραμένουν κοντά του, είτε παρουσιάζουν καταθλιπτική συμπεριφορά. Έρευνες στα Όρη Mahale στην Τανζανία παρατήρησαν χιμπατζήδες που πενθούσαν για τον θάνατο μιας ηλικιωμένης θηλυκής, παραμένοντας ήσυχοι και περιποιούμενοι τη σορό της.
Καμηλοπαρδάλεις
Οι καμηλοπαρδάλεις είθισται να παραμένουν «φρουροί» δίπλα σε ένα νεκρό μέλος, ίσως και για ημέρες. Οι μητέρες λέγεται ότι σπρώχνουν ή γλείφουν τα σώματα των νεκρών μικρών τους. Πρόσφατες μελέτες στη Ναμίμπια έχουν καταγράψει τέτοιες συμπεριφορές, οι οποίες σημειών εται, ωστόσο, πως δεν είναι πλήρως κατανοητές.
Χήνες, Κύκνοι, Πιγκουίνοι
Πολλά πτηνά, με τα περισσότερα δείγματα από χήνες, κύκνους και πιγκουίνους, που σχηματίζουν μονογαμικούς δεσμούς, παρουσιάζουν πενθιτικές συμπεριφορές μετά την απώλεια συντρόφου. Τις περισσότερες φορές, τον καλούν ή να παραμένουν κοντά του. Μελέτη για τις καρακάξες ανέφερε ότι τοποθετούσαν γρασίδι ή άλλα υλικά κοντά σε ένα νεκρό πουλί, κάτι που ερμηνεύτηκε ως πιθανή μορφή πένθους, χωρίς, όμως να επιβεβαιώνεται. Μια ενδεικτική στιγμή πένθους για το είδος των πτηνών, είναι εκείνη που παρουσίασε το BBC πριν από αρκετά χρόνια, με δύο πιγκουίνους να θρηνούν το θάνατο ενός νεοσσού.
