Θύρα 7, 1981: “Αδέρφια ζείτε, εσείς μας οδηγείτε”

Η 8η Φεβρουαρίου 1981 είναι μια μέρα που δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Μια μέρα που το ποδόσφαιρο βυθίστηκε στο πένθος και η χαρά μετατράπηκε σε αβάσταχτο πόνο. Ήταν η μέρα που 21 ψυχές χάθηκαν στη Θύρα 7, στη μεγαλύτερη τραγωδία στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Ο Ολυμπιακός είχε μόλις συντρίψει την ΑΕΚ με 6-0, μια νίκη που θα έπρεπε να μείνει στην ιστορία για τους πανηγυρισμούς, αλλά αντ’ αυτού σφραγίστηκε από ένα ασύλληπτο δράμα.

Οι φίλαθλοι, ανυπομονώντας να γιορτάσουν και να δουν τους παίκτες, κινήθηκαν προς την έξοδο της Θύρας 7. Μια μισάνοιχτη πόρτα, ένα γλίστρημα, ένα ανεξέλεγκτο ποδοπάτημα. Και ξαφνικά, το στάδιο βυθίστηκε στη σιωπή και στον θρήνο.

Στη μνήμη των θυμάτων, 21 μαύρα καθίσματα έχουν τοποθετηθεί στο νέο στάδιο Καραϊσκάκη, ώστε να θυμίζουν για πάντα αυτή την ανείπωτη απώλεια. Αυτά τα παιδιά, που πήγαν στο γήπεδο γεμάτα όνειρα, έγιναν οι άγγελοι που προστατεύουν για πάντα την ομάδα τους.

Τα θύματα της τραγωδίας:

1. Παναγιώτης Τουμανίδης (14 ετών)
2. Κώστας Σκλαβούνης (16 ετών)
3. Ηλίας Παναγούλης (17 ετών)
4. Γεράσιμος Αμίτσης (18 ετών, φίλαθλος της ΑΕΚ)
5. Γιάννης Κανελλόπουλος (18 ετών)
6. Σπύρος Λεωνιδάκης (18 ετών)
7. Γιάννης Σπηλιόπουλος (19 ετών)
8. Νίκος Φίλος (19 ετών)
9. Γιάννης Διαλυνάς (20 ετών)
10. Βασίλης Μάχας (20 ετών)
11. Ευστράτιος Λούπος (20 ετών)
12. Μιχάλης Κωστόπουλος (21 ετών)
13. Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23 ετών)
14. Σπύρος Ανδριώτης (24 ετών)
15. Κώστας Καρανικόλας (26 ετών)
16. Μιχάλης Μάρκου (27 ετών)
17. Κώστας Μπίλας (28 ετών)
18. Αναστάσιος Πιτσόλης (30 ετών)
19. Αντώνης Κουρουπάκης (34 ετών)
20. Χρήστος Χατζηγεωργίου (34 ετών)
21. Δημήτριος Αδαμόπουλος (41 ετών)

Η τραγωδία αυτή αποτελεί τη μεγαλύτερη στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού και τιμάται κάθε χρόνο, διατηρώντας ζωντανή τη μνήμη των θυμάτων. Κάθε χρόνο, η Θύρα 7 γεμίζει με δάκρυα και αναμμένα κεριά, καθώς ο κόσμος του Ολυμπιακού θυμάται τα παιδιά που χάθηκαν τόσο άδικα. Ο προπονητής του Ολυμπιακού, Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, δήλωσε: «Είναι πολύ συγκινητικό το γεγονός πως ακόμα μετά από τόσα χρόνια δεν τους έχει ξεχάσει κανείς. Αυτό που έγινε δεν μπορεί να ξεχαστεί και οφείλουμε να μην ξεχάσουμε ποτέ».

Κάθε χρόνο, η ίδια υπόσχεση: Δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ. Οι φωνές τους μπορεί να σώπασαν, αλλά η μνήμη τους θα μείνει για πάντα ζωντανή στις καρδιές όλων των φιλάθλων. Ο Ολυμπιακός, το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά και ολόκληρη η χώρα θα τους τιμά για πάντα.