«Μιλάω και για το επικοινωνιακό φιάσκο του πώς μετατρέπεις έναν τύπο που ήρθε σαν σταρ του Χόλιγουντ, σε ηθοποιό στο Ρετιρέ του Δαλιανίδη, σε βασιλιά της βασιλόπιτας και ιεροκήρυκα cult βιβλιοπαρουσιάσεων»
Αιχμηρή κριτική κατά του Στέφανου Κασσελάκη εξαπέλυσε ο Νίκος Μωραΐτης, ο οποίος, αν και υπήρξε υποστηρικτής του, πλέον μιλά για μια πολιτική μετάλλαξη που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Με άρθρο του στο documentonews.gr, ο γνωστός στιχουργός περιγράφει τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ως έναν πολιτικό που «στροβιλίζεται μεταξύ lifestyle δηλώσεων και αποτυχημένων επικοινωνιακών στρατηγικών». Ο Νίκος Μωραΐτης στηλιτεύει το γεγονός ότι ο Στέφανος Κασσελάκης επιλέγει συστηματικά να εμφανίζεται σε lifestyle εκπομπές, επιχειρώντας να εκφράσει πολιτικές θέσεις, αλλά τελικά γίνεται viral για άσχετες προσωπικές αναφορές, όπως το ότι «κάπνισε δύο φορές μαριχουάνα» ή ότι «δεν έχει χωρίσει με τον Τάιλερ». «Δεν έχω κανένα θέμα με τις lifestyle εκπομπές. Κι εκεί θα πας. Παντού θα πας. Αλλά όλα θέλουν ένα μέτρο», σημειώνει, αναρωτώμενος αν υπάρχει κάποιος να τον προστατεύσει επικοινωνιακά από αυτή την εικόνα.
Από «Χολιγουντιανός σταρ» σε «Βασιλιά της Βασιλόπιτας»
Με ακόμα πιο αιχμηρό ύφος, ο Μωραΐτης παρομοιάζει την πορεία του Κασσελάκη με ένα «επικοινωνιακό φιάσκο», όπου ένας πολιτικός που εμφανίστηκε ως «σταρ του Χόλιγουντ» έχει μετατραπεί σε «ηθοποιό στο Ρετιρέ του Δαλιανίδη, βασιλιά της βασιλόπιτας και ιεροκήρυκα cult βιβλιοπαρουσιάσεων». Ειδικά η αναφορά του στη βιβλιοπαρουσίαση φαίνεται να αφορά πρόσφατες εκδηλώσεις στις οποίες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει δώσει το «παρών», προσπαθώντας να χτίσει ένα νέο πολιτικό προφίλ. Ωστόσο, όπως επισημαίνει, το πρόβλημα δεν είναι μόνο η εικόνα του αλλά και η ουσία της πολιτικής του παρουσίας.
«Δεν χαίρομαι με όσα γράφω – Αυτά είναι τα ύστατα καμπανάκια»
Ο Μωραΐτης ξεκαθαρίζει ότι δεν ασκεί κριτική από εμπάθεια ή διάθεση να τον υπονομεύσει. «Δε χαίρομαι καθόλου γι’ αυτά που γράφω. Καμπανάκια είναι (τα ύστατα καμπανάκια), αν μπορείς να τα ακούσεις αντί να φανατιστείς», τονίζει, αφήνοντας να εννοηθεί πως αν η κατάσταση δεν αλλάξει, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μπορεί να βρεθεί σε πολιτικό αδιέξοδο. Παράλληλα, ο Μωραΐτης δεν διστάζει να καταγγείλει τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε ο ίδιος από το κόμμα, σημειώνοντας πως ο αποκλεισμός του από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ήταν «παράνομος και πραξικοπηματικός». Μάλιστα, καλεί τα στελέχη που ασκούν αντιπολίτευση στον Κασσελάκη να μην πανηγυρίζουν για την κριτική του, καθώς θεωρεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται θεσμική κανονικότητα και όχι πολιτικούς αποκλεισμούς.
Η κριτική του Νίκου Μωραΐτη αντικατοπτρίζει τη διχογνωμία που επικρατεί στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για τη στρατηγική και την πολιτική ταυτότητα του νέου προέδρου. Είναι η στροφή προς μια pop πολιτική προσέγγιση μια συνειδητή επιλογή ή μια λανθασμένη επικοινωνιακή στρατηγική που απειλεί να διαβρώσει το πολιτικό του προφίλ; Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Στέφανος Κασσελάκης δέχεται πλέον κριτική και από πρώην συμμάχους του, γεγονός που μπορεί να σηματοδοτεί μια κρίσιμη καμπή για την πολιτική του πορεία.
Ολόκληρο το κείμενο του Νίκου Μωραΐτη:
«Αναρωτιέμαι, δεν υπάρχει δίπλα του ένας άνθρωπος να τον προστατεύσει;
Αλλά μετά σκέφτομαι αυτό που λένε όλοι γι’ αυτόν: Δεν ακούει κανέναν.
-Δεν έχει αφήσει lifestyle εκπομπή, εκεί προσπαθεί να μιλάει πολιτικά, καταφέρνουν και του «κλέβουν» 3-4 lifestyle ατάκες (κάπνισα δύο φορές μαριχουάνα, δεν έχω χωρίσει με τον Τάιλερ κλπ) και στα site αναπαράγονται μόνο αυτές. (Δεν έχω κανένα θέμα με τις lifestyle εκπομπές. Κι εκεί θα πας. Παντού θα πας. Αλλά όλα θέλουν ένα μέτρο.)
-Η δραστηριότητά του συνεχίζει να έχει το πιο θολό σήμα. Δε μιλάω μόνο για την ιδεολογική μη ταυτότητα (είμαστε το εκλαϊκευμένο κέντρο, το κέντρο με τις αριστερές ανταύγειες, το μετριοπαθές κέντρο – ο Μαρξ με ζάναξ).
Μιλάω και για το επικοινωνιακό φιάσκο του πώς μετατρέπεις έναν τύπο που ήρθε σαν σταρ του Χόλιγουντ σε ηθοποιό στο Ρετιρέ του Δαλιανίδη, σε βασιλιά της βασιλόπιτας και ιεροκήρυκα cult βιβλιοπαρουσιάσεων (τουλάχιστον, μετά από 10 μέρες θυμήθηκε να πάει στη Σαντορίνη).
Κομματάρχης ή Λένα Μαντά; Κιθαρίστας ή ντράμερ; Πάντως όχι πολιτικός αρχηγός.
Δε χαίρομαι καθόλου γι’ αυτά που γράφω. Καμπανάκια είναι (τα ύστατα καμπανάκια), αν μπορείς να τα ακούσεις αντί να φανατιστείς.
Και ειλικρινά πίστευα ότι ο παράνομος και άνανδρος αποκλεισμός του από το συνέδριο θα λειτουργούσε γι’ αυτόν ως η είσοδος στην πολιτική ωριμότητα. Αντίθετα, φαίνεται ότι η απαλλαγή του από γκουβερνάντες Όλγες και παιδονόμους Σπίρτζηδες μάλλον τον οδήγησε στη πιο yolo φάση της πολιτικής του εφηβείας.
ΥΓ. 1: Οι πραξικοπηματίες συριζαίοι μη χαίρεστε. Στείλτε αστυνομία στους δικούς σας ανθρώπους που απεργούν και που εξαπατήσατε, όπως όλους μας.
ΥΓ 2: Δικοί μου φίλοι και γνωστοί φεύγουν για Ζωή. Προσωπικά περιμένω. Αν πάντως νικήσει τον δικό της ναρκισσισμό και αυταρχισμό, «ανοίξει» το κόμμα της και βγάλει προτάσεις για όλα τα θέματα που απασχολούν τον κόσμο, θα κάνει τη μεγάλη έκπληξη.
Τώρα είναι το δικό της momentum.
Του Στέφανου ήταν στο τέλος Νοεμβρίου (μετά το κατάπτυστο συνέδριο), αλλά το πέταξε στα σκουπίδια.
Είναι φοβερό πώς έρχεται και φεύγει το momentum στην πολιτική. Δείτε τον Ανδρουλάκη. Οκτώβριο το απέκτησε, Ιανουάριο το έχασε.
Θυμηθείτε το 2012. Το ΠΑΣΟΚ κατέρρεε και η ΔΗΜΑΡ εμφάνιζε διψήφια ποσοστά. Δεν το εκμεταλλεύτηκε ο Φώτης Κουβέλης. Ήρθε ο Αλέξης Τσίπρας, μίλησε για «κυβέρνηση της Αριστεράς» και σάρωσε τα πάντα.»
