Η αποξένωση στις ανθρώπινες σχέσεις και η επιρροή του διαδικτύου στη σύγχρονη κοινωνία αποτελούν θέματα που απασχολούν όλο και περισσότερο τη σκέψη μας. Ζούμε σε μια εποχή όπου η τεχνολογία προσφέρει πρωτόγνωρες δυνατότητες επικοινωνίας, αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί νέες προκλήσεις. Μήπως τελικά το διαδίκτυο οδηγεί στη μοναξιά ή μήπως είναι απλώς ο καθρέφτης της ανάγκης μας για επικοινωνία και σύνδεση;
Οι ερωτικές σχέσεις, άλλοτε δομημένες γύρω από τυχαίες συναντήσεις, βλέμματα που διασταυρώνονται και αβέβαιες προσεγγίσεις, σήμερα περνούν μέσα από προφίλ, likes και chats. Το φλερτ έχει ψηφιοποιηθεί, το “πρώτο ραντεβού” μπορεί να είναι μια βιντεοκλήση, και οι πιθανές επιλογές μοιάζουν ατελείωτες με ένα απλό swipe.
Αναμφίβολα, πολλές σχέσεις έχουν ξεκινήσει μέσα από την οθόνη ενός κινητού ή υπολογιστή. Κάποιες έχουν αντέξει στον χρόνο, άλλες έσβησαν πριν καν προλάβουν να ανθίσουν, ενώ μερικές αρκέστηκαν σε μια βραδιά πάθους. Όμως, τι είναι αυτό που κάνει μια γνωριμία επιτυχημένη; Είναι η πλατφόρμα ή η αλληλεπίδραση των ανθρώπων που τελικά καθορίζει την πορεία της;
Για πολλούς, η αναζήτηση συντρόφου στο διαδίκτυο είναι μια πράξη ευκολίας. Κάποιοι έχουν απαιτητικά προγράμματα, άλλοι δυσκολεύονται να κάνουν την πρώτη κίνηση στην πραγματική ζωή, και κάποιοι απλώς προτιμούν την ασφάλεια της απόστασης που προσφέρει μια οθόνη. Η ανωνυμία του διαδικτύου επιτρέπει σε ανθρώπους ντροπαλούς, ανασφαλείς ή εσωστρεφείς να εκφραστούν χωρίς φόβο, να δοκιμάσουν διαφορετικές πλευρές του εαυτού τους και να νιώσουν λιγότερο εκτεθειμένοι.
Όμως, εδώ ακριβώς βρίσκεται και η μεγάλη παγίδα: η φαντασία μπορεί να αντικαταστήσει την πραγματικότητα. Το μυαλό δημιουργεί εικόνες, προσθέτει στοιχεία που δεν υπάρχουν, κατασκευάζει έναν ιδανικό σύντροφο, μέχρι τη στιγμή που η οθόνη σβήνει και απομένει η αλήθεια της πραγματικής ζωής.
Είναι τελικά το διαδίκτυο υπεύθυνο για τη μοναξιά μας; Ή μήπως η μοναξιά μας είναι αυτή που μας ωθεί προς το διαδίκτυο; Όπως και να ‘χει, η ουσία των ανθρώπινων σχέσεων παραμένει αναλλοίωτη: η ανάγκη να νιώσουμε κοντά σε κάποιον, να γελάσουμε, να μοιραστούμε, να αγαπήσουμε.
Ίσως το μέσο να έχει αλλάξει, όμως το συναίσθημα – αυτή η ανεξέλεγκτη, ακατέργαστη δύναμη που μας ωθεί ο ένας προς τον άλλον – είναι πάντα το ίδιο. Το πραγματικό ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι αν οι γνωριμίες μέσω διαδικτύου είναι «καλύτερες» ή «χειρότερες», αλλά αν έχουμε μάθει να αναγνωρίζουμε και να εκτιμούμε την αυθεντική σύνδεση όταν τη βρούμε, είτε σε ένα μπαρ, είτε σε μια εφαρμογή, είτε στην πιο απρόσμενη στιγμή της ζωής μας.
