Γεράσιμος Τέμπη: «Είναι σαν να έσκασε πυρηνική βόμβα μέσα στο κεφάλι του»
Ο Γεράσιμος Ιάσονας Γεωργιάδης, ο μοναδικός επιζών του πρώτου βαγονιού της μοιραίας αμαξοστοιχίας στα Τέμπη, βιώνει έναν πραγματικό Γολγοθά, ενώ η οικογένειά του, παρά τις αποθαρρυντικές δηλώσεις των γιατρών, δεν έχασε ποτέ την πίστη σε ένα θαύμα. Αυτό περιγράφει συγκλονισμένα η μητέρα του, αναλογιζόμενη τις δυσκολίες που βίωσε από τη στιγμή που είδε το παιδί της διασωληνωμένο έως σήμερα. «Δύο χρόνια τώρα πενθώ τους 57 λαμπρούς ανθρώπους που γνώρισα – τις χαρές, τις διακρίσεις, τους γάμους και τους απογόνους τους, που δεν θα ξαναδω ποτέ», λέει με δάκρυα, επισημαίνοντας ότι το συνολικό πλήθος των θυμάτων ανέρχεται σε 58, προσθέτοντάς τα στη «νιοστή» της καρδιάς της. Όπως τον ήξερα, όπως τον ανάθρεψα και τον καμάρωνα, δεν θα μπορέσει ποτέ να επανέλθει στο πρότυπο που γνώριζα. «Τώρα έχω ένα άλλο παιδί για να λατρεύω – τον Γεράσιμο, που φυλάσσω βαθιά μέσα στην καρδιά μου», δηλώνει με συγκίνηση.
Μόλις τον είδε για πρώτη φορά στη Μονάδα Επειγόντων Θεραπειών, χωρίς τα χαρακτηριστικά του μακριά μαλλιά και διασωληνωμένο, η μητέρα του ένιωσε αδιανόητο πως αυτό που έβλεπε δεν ήταν πραγματικότητα. Του υποσχέθηκε ότι θα του προσφέρει ό,τι υπάρχει καλύτερο στον κόσμο. «Είχε την τύχη να βρεθεί στα χέρια των εξαιρετικών γιατρών του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας – το σώμα του δεν είχε ούτε μια γρατσουνιά, παρά μόνο μια σπασμένη αριστερή κνήμη που, αν και θρυμματισμένη, δεν ήταν ορατή. Σύντομα, οι νοσηλευτές του ΕΚΑΒ και των επειγόντων επέβαλαν ακόμη και το ξύρισμα του κεφαλιού του, χωρίς ούτε μια σταγόνα αίμα», θυμάται με πληγή.
Οι γιατροί περιέγραψαν στη μητέρα την καταστροφική βλάβη που προκάλεσε το ωστικό κύμα της έκρηξης, εξηγώντας ότι «είναι σαν να έσκασε πυρηνική βόμβα μέσα στο κεφάλι του, εξαγγέλλοντας τα υγρά των εγκεφαλικών κυττάρων – κάτι που απέχει πολύ από ένα απλό τραύμα». Αμέσως πραγματοποιήθηκαν επείγουσες επεμβάσεις: η πρώτη έλαβε χώρα αμέσως και η δεύτερη, μια κρανιεκτομή, ακολούθησε μόλις 12 ώρες αργότερα. Παρόλο που το ωστικό κύμα δεν του προκάλεσε εξωτερικές πληγές, οι εσωτερικές βλάβες ήταν σοβαρές – οι πνεύμονές του είχαν θλάσεις, τα σπλάχνα τραυματίστηκαν, ενώ υπήρχαν δύο σπασμένες πλευρές και ένα τραυματισμένο κόκκαλο της σπονδυλικής στήλης. Παρ’ όλα αυτά, τα ζωτικά του όργανα λειτουργούν ακόμα, αν και η ακραία ραβδομυόλυση απειλεί ξανά τα νεφρά του, με εξειδικευμένες αντλίες και φίλτρα να ανακυκλώνουν το αίμα του καθημερινά. Επόμενη προγραμματισμένη επέμβαση αφορά το πόδι του, όπου θα τοποθετηθούν λάμα με βίδες, ενώ ακολουθούν επιπλοκές από λοιμώξεις.
Από την πρώτη στιγμή, η μητέρα δεν δίστασε να αναζητήσει την υποστήριξη κορυφαίων ιατρών και κέντρων παγκοσμίως. Όταν ζήτησε αξονικές τομογραφίες από τον Δρα Κομνό, της απάντησε ότι «το παιδί είναι μη διακομίσιμο και μη αναστρέψιμο», αλλά εκείνη, με την απέραντη αγάπη μιας μητέρας, επαναβεβαίωσε: «Κι εγώ είμαι η μάνα του».
Το αρχικό υπερατλαντικό ταξίδι ήταν απαγορευτικό, καθώς ο Γεράσιμος – Ιάσονας δέχθηκε θεραπεία σε νοσοκομεία και κέντρα στη Λοζάνη, τη Ζυρίχη και το Ανόβερο, όπου όμως αντιμετώπισε πτώση του αιματοκρίτη και νέες λοιμώξεις. Μετά από μια περιπετειώδη διαδρομή, επέστρεψε στη Λάρισα με στρατιωτικό αεροπλάνο και σε πολύ κρίσιμη κατάσταση. Και πάλι, οι γιατροί του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας εργάστηκαν θαυματουργά, ενώ μέσω επαφών με κορυφαίους ειδικούς στην Αμερική – όπως ο Δρ. Pier Fayad και ο Δρ. Παναγιώτης Βαρελάς, που προσέφεραν τη στήριξή τους, σχεδιάστηκε ένα νέο πλάνο θεραπείας για τον Γεράσιμο. Η οικογένεια επέλεξε το πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Χάρβαρντ στη Βοστώνη για την περαιτέρω αντιμετώπιση. Ο Γεράσιμος ταξίδεψε χωρίς το κρανίο του, ενώ τα κόκαλά του διατηρήθηκαν σε πάγο. Στο Χάρβαρντ, οι γιατροί επέλεξαν τη χρήση μοσχευμάτων 3D εκτύπωσης ως ασφαλέστερη λύση, και οι δύο επεμβάσεις πραγματοποιήθηκαν χωρίς επιπλοκές.
Τον Απρίλιο του 2024, εισήχθη σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα ανίχνευσης συνείδησης, όπου ανιχνεύθηκαν ενεργά σημεία στο νευρικό του σύστημα. Το επόμενο βήμα –η τοποθέτηση ηλεκτροδίων– όμως αποδείχτηκε ανέφικτο λόγω της εκτεταμένης βλάβης που υπέστη. Οι γιατροί, που χαρακτηρίζουν τον Γεράσιμο ως «μοναδικό ασθενή», δήλωσαν ότι έχουν εξαντλήσει τις διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές. Η οικογένεια, παρά τις δυσκολίες επικοινωνίας και τις καθυστερήσεις, προσανατολίστηκε προς την Ιταλία, με τους γιατρούς να ζητούν επιπλέον τρεις εβδομάδες θεραπείας – μια περίοδο που εκείνη όμως θεωρεί ανεπαρκή και προγραμματίζει την αναχώρηση στο τέλος του μήνα.
Η μητέρα του Γεράσιμου εξέφρασε την απέραντη ευγνωμοσύνη της προς τους γιατρούς της Λάρισας, την ξαδέρφη της, τον Δρα. Βαρελά και το προσωπικό του ΕΟΠΥΥ, ενώ δεν παραλείπει να θίξει το ζήτημα των εξόδων, αναρωτιζόμενη με ειρωνεία «πόσο κόστισε στον Γεράσιμο το ελληνικό κράτος;». «Μέχρι στιγμής δεν έχω ακούσει καμία ελπιδοφόρα ιατρική εξέλιξη, αλλά δεν έχω πάψει να ελπίζω σε ένα θαύμα», καταλήγει συγκλονισμένη, προσευχόμενη ώστε ο Θεός να δώσει τον τελευταίο λόγο και να επιτύχει το θαύμα που τόσο απεγνωσμένα περιμένουν.
