Γράφει η Ευτυχία Παπούλια
Κοινωνιολόγος
Αν θέλεις να σε αγαπούν, να είσαι αξιαγάπητος.
Οβίδιος
Σύμφωνα με το τελευταίο άρθρο του Συντάγματος, η τήρηση των κανόνων του επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Επειδή όμως ο πατριωτισμός, ο δικός μας, δεν είναι αρκετός, υπάρχει και η εκτελεστική εξουσία να τον επιβάλλει, θεσπίζοντας νόμους. Έτσι, ο Δήμαρχος των Αθηναίων, ημέρα Γιορτής των Ερωτευμένων, ‘μοίρασε’ χωρίς διάκριση σε ερωτευμένους και… ανέραστους, κλήσεις σε όσους είχαν παρκάρει παράνομα σε σημεία αποκλειστικά για άτομα με ειδικές ανάγκες. Απευθύνθηκε όμως με δικό του μήνυμα και σε όλους εκείνους, που είναι πάρα πολλοί, που με την αντικοινωνική τους συμπεριφορά όσον αφορά στην οδήγηση, ιδίως στο παρκάρισμα, δημιουργούν προβλήματα σε ανθρώπους που δυσκολεύονται να κινηθούν…άνθρωποι με πατερίτσες, αμαξίδια, ηλικιωμένοι.
Αφού όμως ο Δήμαρχος διαπίστωσε πως ούτε ο πατριωτισμός ούτε και ο Νόμος φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, τότε απευθύνθηκε σε μια άλλη δύναμη, στην συνείδησή μας, στο φιλότιμό μας (αποφεύγω την λέξη ‘ενσυναίσθηση’ γιατί ήδη έχει επέλθει κορεσμός) με έμβλημα μια ραγισμένη καρδιά, εκφράζοντας προφανώς τα αισθήματα από την έλλειψη αγάπης – σεβασμού θα έλεγα εγώ – που οφείλουμε και δεν αποδίδουμε προς την συγκεκριμένη κατηγορία των συμπολιτών μας.
Δεν είναι βέβαιο πόσοι Έλληνες πολίτες αυτής της κατηγορίας θα έτειναν χείρα βοήθειας με ραγισμένη καρδιά εκλιπαρώντας για λίγη αγάπη και κατανόηση απ’ τους υπόλοιπους. Είναι όμως βέβαιο πως η μεγάλη πλειοψηφία, για την οποία το κράτος παρέχει τουλάχιστον στοιχειώδη φροντίδα, διαθέτει μια αξιοπρέπεια που υπερβαίνει πολλές φορές και εκείνη των χωρίς ιδιαίτερες ανάγκες συμπολιτών μας. Δεν χρειάζονται την αγάπη μας, αλλά τον σεβασμό μας.
Τον οποίο δεν επαιτούν μέσω της ευαισθησίας μας, αλλά τον απαιτούν ως υποχρέωσή μας. Κι από αυτήν την άποψη είμαστε όλοι ίσοι… δεν προσφέρουμε την αγάπη μας σε κάποιους ως δώρο, αλλά εκπληρώνοντας τις υποχρεώσεις μας απέναντί τους, Δεν υπάρχουν δηλαδή πολίτες που η επιβίωσή τους να εξαρτάται απ’ την μεγαλοθυμία και την αγάπη των άλλων. Ούτε πολίτες που να διαθέτουν τόσο μεγάλη αγάπη ώστε να την προσφέρουν, μετουσιώνοντάς την φυσικά σε χρήμα ή σε είδος.
Για τους μεν της πρώτης κατηγορίας το κράτος έχει στοιχειώδη μέριμνα, παρόλο που πολλοί την αρνούνται για δικούς τους λόγους. Μια μέριμνα για την οποία συνεισφέρουν εκείνοι οι συμπολίτες μας της δεύτερης κατηγορίας, οι οποίοι πληρώνουν κανονικά τους φόρους τους και εξοφλούν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στο κράτος.
Προσφέροντας επιδεικτικά πολλές φορές, ένα κέρμα στο όνομα την αγάπης για τον συνάνθρωπό μας σε όποιον επαιτεί στα σκαλιά της εκκλησίας ή έξω από το σούπερ μάρκετ δεν βοηθάμε. Τον καταδικάζουμε στην ανέχεια και σε έναν τρόπο ζωής και σκέψης χωρίς προοπτική. Η αγάπη, καθώς και ο έρωτας είναι αισθήματα αμφίδρομα. Όταν βοηθάμε κάποιον στο όνομα της αγάπης μας όπως επιτάσσει η Θρησκεία μας, θα πρέπει εκείνος που δέχεται την βοήθειά μας να προχωρήσει λίγο παραπέρα, να μην χρειαστεί ξανά την βοήθειά μας, να γίνει καλύτερος. Αυτή θα είναι η ανταμοιβή που θα μας αποδώσει.
Γιατί πολλές φορές δυστυχώς, άνθρωποι που διαθέτουν μεγάλο απόθεμα αγάπης αλλά και την διάθεση να βοηθήσουν έμπρακτα, πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης της ευαισθησίας τους. Όπως γνωστή και καταξιωμένη ηθοποιός της χώρας μας, που όπως η ίδια ανέφερε θέλοντας να προσφέρει κάπου την αγάπη της περιμάζεψε έναν άστεγο απ’ τον δρόμο και του πρόσφερε έναν αξιοπρεπή χώρο και τρόπο διαβίωσης, για δέκα ολόκληρα χρόνια, ο οποίος τελικά έπαιρνε την…σύνταξή του κανονικά όλα αυτά τα έτη. Γι’ αυτό λοιπόν εσείς οι ευαίσθητοι προσέχετε πού προσφέρετε την αγάπη σας γιατί οι επιτήδειοι καιροφυλακτούν να σας την αρπάξουν… Μπορεί ο έρωτας κάποια στιγμή νομοτελειακά να πεθαίνει… αλλά η αγάπη και οι… απατεώνες ποτέ δεν πεθαίνουν…
