Politico: Η ΕΕ υπόσχεται πολλά, αλλά μπορεί να αφήσει το Κίεβο με άδεια χέρια - 10 ώρες συζήτηση για Άμυνα, 15 λεπτά για Ουκρανία
Η Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται να προσφέρει περισσότερα λόγια παρά ουσιαστική βοήθεια στην Ουκρανία, σύμφωνα με το Politico, στον απόηχο της πρόσφατης συνόδου κορυφής στις Βρυξέλλες. Παρόλο που η συνάντηση συνοδεύτηκε από θερμές χειραψίες, φωτογραφίες και διακηρύξεις στήριξης, οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν προχώρησαν σε νέες δεσμεύσεις στρατιωτικής βοήθειας προς το Κίεβο. Την ώρα που η Ουκρανία βρίσκεται αντιμέτωπη με τη μείωση της υποστήριξης από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την αυξημένη πίεση από την Ουάσινγκτον για εξεύρεση ειρηνευτικής λύσης με τη Μόσχα, οι σύμμαχοί της στην ΕΕ δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν νέα πακέτα βοήθειας. Παρά τις ελπίδες ορισμένων διπλωματών ότι η σύνοδος θα ενίσχυε τη διαπραγματευτική θέση του Ζελένσκι, οι ηγέτες της Ένωσης περιορίστηκαν σε συζητήσεις για την αμυντική αυτονομία της Ευρώπης, χωρίς να συμφωνήσουν σε σαφείς στόχους για την Ουκρανία.
Η ουγγρική αντίσταση και η «δήλωση των 26»
Οι συνομιλίες για τη στήριξη της Ουκρανίας δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν την έγκριση όλων των κρατών-μελών, καθώς η Ουγγαρία του Βίκτορ Όρμπαν στάθηκε εμπόδιο, απορρίπτοντας την τελική διακήρυξη. Χωρίς την Ουγγαρία, οι υπόλοιπες 26 χώρες υπέγραψαν μια ξεχωριστή δήλωση, στην οποία επαναλαμβάνεται η δέσμευση της ΕΕ για στρατιωτική στήριξη προς την Ουκρανία, χωρίς όμως συγκεκριμένους ποσοτικούς στόχους. Η πρόταση της επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Κάγια Κάλας, για συγκέντρωση 20 δισ. ευρώ με σκοπό την ενίσχυση της Ουκρανίας το 2025 δεν βρήκε την απαιτούμενη ομοφωνία, με αρκετές χώρες να εμφανίζονται διστακτικές.
Το ΝΑΤΟ και η αβεβαιότητα για την ευρωπαϊκή άμυνα
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες αφιέρωσαν μεγάλο μέρος των συνομιλιών τους στη χρηματοδότηση της αμυντικής θωράκισης της ΕΕ, με συζητήσεις που ξεπέρασαν τις 10 ώρες, ενώ η ενότητα για την Ουκρανία διήρκεσε μόλις 15 λεπτά, όπως ανέφερε ευρωπαίος διπλωμάτης στο Politico. Το μεγάλο ερώτημα που τέθηκε ήταν αν η Ευρώπη μπορεί να υποστηρίξει την Ουκρανία χωρίς την αμερικανική στρατιωτική και πληροφοριακή υποστήριξη, με έναν Εσθονό αξιωματούχο να ρωτά χαρακτηριστικά: «Μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας;». Η απάντηση, σύμφωνα με πηγές, ήταν μια αμήχανη σιωπή.
Την ίδια στιγμή, οι αναφορές για πιθανές αλλαγές στη στάση των ΗΠΑ απέναντι στο ΝΑΤΟ, όπως το σενάριο να συνδέσουν την αμυντική τους δέσμευση με τις δαπάνες των συμμάχων, προκαλούν έντονη ανησυχία στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Η ιδέα ότι η Ουάσινγκτον μπορεί να περιορίσει τη στρατιωτική της παρουσία στην Ευρώπη έχει οδηγήσει τους Ευρωπαίους σε πυρετώδεις διαβουλεύσεις για την ενίσχυση των δικών τους αμυντικών μηχανισμών.
Ο Ζελένσκι εξασφαλίζει δεσμεύσεις – αλλά όχι από την ΕΕ
Ενώ η ΕΕ δεν προχώρησε σε νέες ανακοινώσεις, η Ουκρανία έλαβε στήριξη από τη Νορβηγία, η οποία δεσμεύτηκε να αυξήσει τη στρατιωτική της βοήθεια στα 8 δισ. ευρώ για το 2025, υπερδιπλασιάζοντας την προηγούμενη συνεισφορά της. Το βασικό ερώτημα παραμένει: Μπορεί η Ευρώπη να καλύψει το κενό που αφήνει η μείωση της υποστήριξης από τις ΗΠΑ; Οι ειδικοί εκτιμούν πως η διακοπή της ανταλλαγής πληροφοριών από την Ουάσινγκτον θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ικανότητα της Ουκρανίας να διεξάγει επιχειρήσεις ακριβείας στο πεδίο της μάχης. Όπως ανέφερε ο συνταγματάρχης Φίλιπ Ίνγκραμ, πρώην αξιωματούχος των μυστικών υπηρεσιών του βρετανικού στρατού:
«Χωρίς τις αμερικανικές πληροφορίες, η Ουκρανία χάνει κρίσιμη υποστήριξη για τον εντοπισμό και την εξουδετέρωση πυραυλικών επιθέσεων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Οι χώρες της ΕΕ απλώς δεν διαθέτουν ανάλογη ικανότητα στρατηγικής πληροφόρησης». Η σύνοδος κορυφής κατέδειξε την αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να προσφέρει άμεσες λύσεις στην Ουκρανία, εστιάζοντας περισσότερο στη δική της αμυντική αναδιοργάνωση παρά στη στήριξη του Κιέβου στο πεδίο της μάχης. Η συζήτηση για την ενίσχυση της ΕΕ με 800 δισ. ευρώ για την άμυνα κυριάρχησε, ενώ οι αναφορές στην Ουκρανία έμειναν περιορισμένες. Το Politico καταλήγει με την παρατήρηση ότι, όταν οι Ευρωπαίοι ηγέτες αποχώρησαν από τη συνάντηση, το βασικό τους μέλημα δεν ήταν η επιβίωση της Ουκρανίας, αλλά η διαχείριση της δικής τους αβεβαιότητας μπροστά στις γεωπολιτικές εξελίξεις.
