Αλέκος Αλεξιάδης: Η σημαία του Άρη πάνω στο φέρετρο του θρύλου της ομάδας
Μέσα σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης και υπό το ηχηρό «Αθάνατος» από πλήθος παρευρισκομένων, η σορός του Αλέκου Αλεξιάδη οδηγήθηκε στην τελευταία του κατοικία το μεσημέρι της Πέμπτης (13/03/2025). Η τελετή πραγματοποιήθηκε στα Κοιμητήρια της Αναστάσεως του Κυρίου στη Θέρμη, όπου οικογένεια, φίλοι, βετεράνοι και οπαδοί του Άρη αποχαιρέτησαν έναν από τους μεγαλύτερους θρύλους του συλλόγου.
Νωρίτερα, εκατοντάδες φίλαθλοι του Άρη συγκεντρώθηκαν στο «Κλεάνθης Βικελίδης», για να αποτίσουν φόρο τιμής στον «Αλεκάρα». Η σορός του τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα, με την ομάδα να τιμά τη μνήμη του, όπως ακριβώς άρμοζε σε έναν θρύλο. Η πιο συγκινητική στιγμή της ημέρας ήταν όταν ο Άγγελος Σπυρίδων, συγκλονισμένος, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του αποχαιρετώντας τον παλιό του συμπαίκτη.
«Η πανοπλία του Άρη» στο τελευταίο του ταξίδι
Ο Αλέκος Αλεξιάδης δεν ήταν μόνο ένας εμβληματικός ποδοσφαιριστής, αλλά και μια από τις πιο αγαπητές μορφές στην ιστορία του Άρη. Στο φέρετρό του τον συνόδευε η σημαία της ομάδας, την οποία αποκαλούσε «πανοπλία» του. Στεφάνια προς τιμήν του απέστειλαν, μεταξύ άλλων, ο Θόδωρος Καρυπίδης και η Ειρήνη, ενώ ο Γιάννης Βένος εκφώνησε έναν ιδιαίτερα συγκινητικό επικήδειο, εκ μέρους των βετεράνων ποδοσφαιριστών του συλλόγου. Ο Αλέκος Αλεξιάδης υπήρξε ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς που φόρεσαν τη φανέλα του Άρη, όντας δεύτερος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου με 152 γκολ. Παράλληλα, κατέχει την 19η θέση στη λίστα των κορυφαίων σκόρερ της Α’ Εθνικής.
Ήταν βασικό μέλος της ομάδας που κατέκτησε το τελευταίο τρόπαιο του Άρη, το Κύπελλο Ελλάδας του 1970, όταν οι «κίτρινοι» επικράτησαν του ΠΑΟΚ στον τελικό. Ακόμη και στη σύντομη θητεία του στην Εθνική Ελλάδας, κατάφερε να αφήσει το σημάδι του. Αγωνίστηκε σε δύο παιχνίδια, αλλά στο ντεμπούτο του σημείωσε και τα δύο γκολ της νίκης της Ελλάδας επί της Φινλανδίας (2-1) στο Καυταντζόγλειο, για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 1968. Ο Αλέκος Αλεξιάδης αποχαιρέτησε τα εγκόσμια, αλλά το όνομά του θα μείνει για πάντα γραμμένο στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου και της ομάδας που αγάπησε. «Αθάνατος».
