Social media και σχέσεις: Σύμφωνα με νέα έρευνα, ο χρόνος προφορικής ομιλίας έχει μειωθεί κατά 3.000 λέξεις από το 2005, με το texting να κερδίζει συνεχώς έδαφος.
Σκέψου έναν κόσμο όπου οι λέξεις λιγοστεύουν, όχι επειδή δεν έχουμε κάτι να πούμε, αλλά γιατί απλώς δεν τις προφέρουμε πια. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, ο χρόνος που αφιερώνουμε στην προφορική επικοινωνία έχει μειωθεί δραματικά. Σε σύγκριση με δύο δεκαετίες πριν, ο μέσος άνθρωπος λέει περίπου 3.000 λέξεις λιγότερες την ημέρα. Από τις 16.000 λέξεις το 2005, έχουμε φτάσει στις 13.000, με τη μείωση αυτή να συμπίπτει με την αλματώδη άνοδο της ψηφιακής επικοινωνίας. Τα γραπτά μηνύματα, οι συνομιλίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι αλληλεπιδράσεις μέσω οθόνης έχουν αντικαταστήσει σταδιακά την παραδοσιακή, ζωντανή συζήτηση. Τα μηνύματα μπορεί να είναι γρήγορα, άμεσα και πρακτικά, αλλά στερούνται του ανθρώπινου βάθους, της εκφραστικότητας και της αυθεντικής σύνδεσης που δημιουργεί ο προφορικός λόγος. Οι επιστήμονες που ανέλυσαν δεδομένα από εκατοντάδες χιλιάδες ηχογραφήσεις διαπίστωσαν ότι χάνουμε περίπου 300 προφορικές λέξεις κάθε χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι μιλούν όλο και λιγότερο, χωρίς καν να το συνειδητοποιούν. Και ενώ η τεχνολογία φέρνει κοντά ανθρώπους από διαφορετικά σημεία του κόσμου, το ερώτημα είναι: πώς επηρεάζει αυτή η αλλαγή την ανθρώπινη επαφή;
Ένα παλιό στερεότυπο θέλει τις γυναίκες να μιλούν περισσότερο από τους άνδρες. Η επιστήμη, όμως, έχει διαφορετική άποψη. Σύμφωνα με τη μελέτη, οι γυναίκες πράγματι εκφράζονται λίγο περισσότερο από τους άνδρες, λέγοντας κατά μέσο όρο 13.349 λέξεις την ημέρα, έναντι 11.950 λέξεων που προφέρουν οι άνδρες. Ωστόσο, η διαφορά αυτή είναι μικρή σε σύγκριση με τη συνολική ποικιλομορφία στην επικοινωνία, καθώς υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να πουν λιγότερες από 100 λέξεις την ημέρα και άλλοι που ξεπερνούν τις 120.000. Το σημαντικό ερώτημα, όμως, δεν είναι ποιος μιλάει περισσότερο, αλλά τι χάνουμε όταν μιλάμε λιγότερο.
Η προφορική επικοινωνία δεν είναι απλώς ένα εργαλείο για να μεταφέρουμε πληροφορίες. Είναι ένας θεμελιώδης πυλώνας της ανθρώπινης ύπαρξης, συνδεδεμένος με την ψυχική και σωματική υγεία. Όπως ο ύπνος και η άσκηση, έτσι και η συζήτηση είναι απαραίτητη για την ευημερία μας. Η συνομιλία με φίλους και αγαπημένα πρόσωπα μειώνει το στρες, ενισχύει το αίσθημα της κοινότητας και προάγει την ευτυχία. Ωστόσο, η κοινωνία μας δεν έχει ακόμη κατανοήσει πλήρως πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη επαφή στην υγεία μας. Ξέρουμε πόσες ώρες πρέπει να κοιμόμαστε ή πόση άσκηση είναι απαραίτητη, αλλά δεν γνωρίζουμε πόση κοινωνικοποίηση χρειαζόμαστε για να νιώθουμε πραγματικά καλά.
Πού πάμε;
Η σταδιακή μείωση της προφορικής επικοινωνίας δεν είναι απλώς μια αλλαγή στις συνήθειές μας, αλλά ένα σημάδι μιας βαθύτερης μεταμόρφωσης στον τρόπο που σχετιζόμαστε με τον κόσμο. Ζούμε σε μια εποχή όπου οι λέξεις χάνονται, η ησυχία μεγαλώνει και η ανθρώπινη σύνδεση γίνεται όλο και πιο σπάνια. Η ερώτηση που τίθεται δεν είναι αν μπορούμε να σταματήσουμε αυτή την εξέλιξη – η τεχνολογία είναι εδώ για να μείνει. Το ζήτημα είναι αν μπορούμε να ανακτήσουμε τη σημασία της προφορικής επικοινωνίας, αν μπορούμε να επιλέξουμε να σηκώσουμε το τηλέφωνο αντί να στείλουμε ένα μήνυμα, να συναντηθούμε για έναν καφέ αντί να ανταλλάξουμε emoji, να κοιταχτούμε στα μάτια και να μιλήσουμε, αντί να πληκτρολογούμε μέσα από οθόνες. Γιατί στο τέλος της ημέρας, η αξία της ανθρώπινης επαφής δεν μετριέται σε λέξεις, αλλά στον τρόπο που μοιραζόμαστε τον εαυτό μας με τους άλλους. Και όσο λιγότερο το κάνουμε, τόσο πιο μόνοι γινόμαστε.
