Το burnout από τα 25 είναι η νέα πραγματικότητα για την Gen Z
Η Gen Z και οι millennials βρίσκονται σε κρίση εξουθένωσης νωρίτερα από οποιαδήποτε άλλη γενιά. Σύμφωνα με νέα έρευνα της Talker Research, που διεξήχθη στις ΗΠΑ, οι σημερινοί νέοι φτάνουν στο αποκορύφωμα του άγχους και της εξουθένωσης ήδη από τα 25 τους χρόνια, μια ηλικία που άλλοτε συνδεόταν με τα πρώτα βήματα στην καριέρα και την αναζήτηση προσωπικής σταθερότητας. Ενώ στο παρελθόν η έντονη επαγγελματική και προσωπική πίεση εμφανιζόταν κυρίως στη μέση ηλικία, σήμερα, το 25% των ερωτηθέντων της Gen Z και των millennials ανέφεραν ότι βίωσαν τις υψηλότερες στιγμές εξουθένωσης πριν καν κλείσουν τα 30. Αντίθετα, η προηγούμενη γενιά, η Gen X, ανέφερε ότι το πιο έντονο burnout το βίωσε γύρω στα 42 έτη.
Οι λόγοι που οι νέοι καταρρέουν νωρίτερα είναι πολλοί και αλληλένδετοι:
-
Οικονομική ανασφάλεια (30%): Οι υψηλές τιμές, το άπιαστο όνειρο της ιδιοκτησίας και η πίεση να είναι οικονομικά ανεξάρτητοι κάνουν τους νέους να αισθάνονται διαρκώς υπό πίεση.
-
Εργασιακό άγχος: Πολλοί νέοι καλούνται να δουλεύουν σε θέσεις με χαμηλούς μισθούς, ασταθείς συμβάσεις και συνεχή απαιτούμενη διαθεσιμότητα.
-
Πολιτική αβεβαιότητα (26%): Τα διχασμένα πολιτικά τοπία και οι συνεχείς κρίσεις δημιουργούν ένα κλίμα ανασφάλειας και φόβου για το μέλλον.
-
Ψυχική και σωματική υγεία: Η επιδείνωση της ψυχικής υγείας και οι πιέσεις για έναν “τέλειο” τρόπο ζωής εντείνουν το στρες.
Η τοξική επίδραση των social media
Η μελέτη υπογραμμίζει πως οι νέοι της Gen Z και των millennials είναι λιγότερο ικανοί να αποφεύγουν τους στρεσογόνους παράγοντες σε σύγκριση με τις προηγούμενες γενιές. Η εξάρτηση από τα social media λειτουργεί ως επιταχυντής του στρες, καθώς εντείνει τη σύγκριση, τον φόβο της αποτυχίας και την αίσθηση ανεπάρκειας. Καθώς οι ειδικοί εκφράζουν ανησυχία για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της πρώιμης εξουθένωσης, είναι σαφές πως πρέπει να αναζητηθούν λύσεις. Η προσαρμογή των εργασιακών συνθηκών, η καλύτερη ψυχολογική υποστήριξη και η αποσύνδεση από τα social media μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση του άγχους και της εξουθένωσης, πριν αυτή γίνει γενεαλογική “κανονικότητα”.
