Το μήνυμα του αρχηγού ΓΕΕΘΑ Δημήτριου Χούπη για την 25η Μαρτίου
Με εθνική περηφάνια και θρησκευτική κατάνυξη, ο απανταχού Ελληνισμός ετοιμάζεται να τιμήσει τη διπλή επέτειο της 25ης Μαρτίου – ημέρα φωτός και πίστης, ημέρα που ενώνει το Θείο με το Ιστορικό. Τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και την εθνική παλιγγενεσία του 1821. Δύο συμβολισμοί που, αν και εκ πρώτης όψεως διαφορετικοί, συγκλίνουν σε μια κοινή ουσία: την ελπίδα, τη λύτρωση και την ανάσταση ενός λαού. Σε αυτό το πνεύμα, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας, στρατηγός Δημήτριος Χούπης, απηύθυνε την ημερήσια διαταγή του, αποτίοντας φόρο τιμής στους ήρωες του ’21, υπενθυμίζοντας τις διαχρονικές αξίες που απορρέουν από τον εθνικό ξεσηκωμό και υπογραμμίζοντας το χρέος των Ενόπλων Δυνάμεων ως θεματοφυλάκων της εθνικής ανεξαρτησίας.
«Η αναγγελία της Γέννησης του Θεανθρώπου, με τον Ευαγγελισμό της Παναγίας, είναι άρρηκτα δεμένη με την Επανάσταση του 1821, η οποία υπήρξε η απαρχή της αναγέννησης του Ελληνισμού μετά από τέσσερις αιώνες σκλαβιάς», αναφέρει χαρακτηριστικά ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, τονίζοντας πως το θεϊκό μήνυμα της σωτηρίας του ανθρώπου και το ιστορικό ξέσπασμα της ελληνικής ψυχής συγκλίνουν σε έναν κοινό αγώνα: αυτόν της απελευθέρωσης, της αξιοπρέπειας, της εθνικής ολοκλήρωσης. 204 χρόνια μετά το ξέσπασμα της Επανάστασης, ο στρατηγός Χούπης κάνει λόγο για «το κορυφαίο γεγονός της νεότερης ελληνικής Ιστορίας», υπογραμμίζοντας ότι οι αγωνιστές του 1821, παρά το άνισο των συνθηκών, αψήφησαν την υπεροχή των δυνάμεων του κατακτητή, και με πίστη, ενότητα και ανείπωτη γενναιότητα πέτυχαν το ακατόρθωτο: να ξαναφέρουν την ελευθερία εκεί όπου γεννήθηκε.
Η Επανάσταση, όπως σημειώνει, δεν ήταν ένα τυχαίο ξέσπασμα, αλλά το απόσταγμα αιώνων σκλαβιάς, ο πόθος που μεταλαμπαδεύτηκε από γενιά σε γενιά, ώσπου να γίνει πράξη. «Ήταν η δικαίωση όλων όσοι έζησαν και πέθαναν με την ελπίδα της λευτεριάς, από την άλωση της Πόλης έως τον πρώτο πυροβολισμό της απελευθέρωσης».
Οι ήρωες που φώτισαν τον δρόμο – Τα ιερά ονόματα της μνήμης
Σε μια αναφορά γεμάτη συγκίνηση και σεβασμό, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ απαριθμεί τα πρόσωπα και τα τοπωνύμια-σύμβολα που σμίλεψαν την εθνική αυτοσυνείδηση του ελληνικού λαού: Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης, Διάκος, Μπότσαρης, Παπαφλέσσας, Ανδρούτσος, Μπουμπουλίνα, Μαντώ Μαυρογένους, Κανάρης, Μιαούλης, Νικηταράς. Και μαζί τους, οι Νεομάρτυρες της πίστης – από τον Άγιο Γεώργιο των Ιωαννίνων έως την Αγία Φιλοθέη και τον Άγιο Τριαντάφυλλο του Πηλίου. Δεν παραλείπει να μνημονεύσει τα ορόσημα της συλλογικής θυσίας: τη φλόγα της Εξόδου του Μεσολογγίου, το άλμα στο Ζάλογγο, τη φωτιά της Αλαμάνας, τη λύσσα των Δερβενακίων, τη λεβεντιά της Γραβιάς και του Μανιακίου. Όλα αυτά τα σημεία, γράφει, είναι «βωμοί θυσίας που αποδεικνύουν ότι η θέληση ενός λαού είναι ικανή να διδάξει πώς να ζει κανείς ελεύθερος».
Απευθυνόμενος στους άνδρες και τις γυναίκες των Ενόπλων Δυνάμεων, ο στρατηγός Χούπης μεταφέρει ένα ηχηρό μήνυμα συνέχειας: «Αυτών των Ηρώων το Αίμα κυλάει στις φλέβες μας, αυτών των Μαρτύρων είμαστε απόγονοι». Η επέτειος της 25ης Μαρτίου, όπως αναφέρει, δεν είναι απλώς μια ημέρα εθνικής ανάμνησης, αλλά μια ζωντανή παρακαταθήκη που πρέπει να μεταδοθεί στις επόμενες γενιές. «Δεν αρκεί να θυμηθούμε τους αγώνες – καλούμαστε να τους μιμηθούμε. Και να μεταγγίσουμε το νόημά τους στα παιδιά μας, στα εγγόνια μας, και στους αγέννητους ακόμη Έλληνες, στους οποίους έχουμε Ιερό Χρέος», τόνισε χαρακτηριστικά.
Σε μια έμμεση αλλά σαφή αναφορά σε κάθε απόπειρα αναθεώρησης της Ιστορίας ή αμφισβήτησης της εθνικής κυριαρχίας, ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων τονίζει ότι «ανατρέχουμε στα γεγονότα της Επανάστασης όχι ως μουσειακό κατάλοιπο, αλλά ως ανάχωμα απέναντι στον υφέρποντα ιστορικό αναθεωρητισμό». Και κλείνοντας με ένα υψηλής έντασης πατριωτικό στίγμα, υπενθυμίζει πως η ετοιμότητα και η αποφασιστικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων είναι αταλάντευτες: «Εάν ποτέ κάποιος τολμήσει να απειλήσει την εθνική μας ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της πατρίδας, η απάντησή μας θα είναι άμεση, απόλυτη και αμετάκλητη. Όπως το είχε διακηρύξει ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης:
‘Όχι τα κλαριά να μας κόψεις, όχι τα δέντρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μήτε πέτρα απάνω στην πέτρα να μην μείνει – εμείς δεν προσκυνάμε. Μόνο ένας Έλληνας να μείνει, πάντα θα πολεμάμε’».
