Η δράση, ο αγώνας και ο βίος των γυναικών που έμειναν στην Ιστορία χάρη στον ρόλο που έπαιξαν στην Ελληνική Επανάσταση του 1821
Πίσω από κάθε ηρωικό κάλεσμα του 1821, υπήρξαν γυναίκες που με αυταπάρνηση, θάρρος και αστείρευτη δύναμη έγραψαν τη δική τους ιστορία. Από την ανδρεία της Μπουμπουλίνας και της Μαυρογένους μέχρι τις αυτοθυσίες των Σουλιωτισσών και των Χιωτισσών, οι Ελληνίδες της Επανάστασης δεν στάθηκαν θεατές αλλά πρωταγωνίστησαν με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο.
Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα (1771–1825), γεννημένη στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης, αναδείχθηκε σε μία από τις πλέον εμβληματικές μορφές του Αγώνα. Χάρη στην ευφυΐα και το εμπορικό της δαιμόνιο, συγκέντρωσε τεράστια περιουσία, την οποία διέθεσε στην Επανάσταση. Με το θρυλικό πλοίο “Αγαμέμνων” και δικό της στρατιωτικό σώμα, συμμετείχε στις πολιορκίες του Ναυπλίου και της Μονεμβασιάς. Ακόμα και όταν οι εμφύλιες διαμάχες κλόνισαν την Ελλάδα, δεν έπαψε να υπερασπίζεται τους συμπολεμιστές της, πληρώνοντας το τίμημα με την ίδια της τη ζωή.
Η Μαντώ Μαυρογένους (1796 ή 1797–1848), μεγαλωμένη σε έναν κόσμο επηρεασμένο από τον Διαφωτισμό, δεν δίστασε να θυσιάσει τα πάντα για την ελληνική ανεξαρτησία. Διέθεσε την τεράστια περιουσία της για να εξοπλίσει στρατιώτες και πλοία, ενώ συμμετείχε ενεργά σε μάχες. Η προσφορά της αναγνωρίστηκε με τον βαθμό της Αντιστρατήγου από τον Καποδίστρια, αλλά μετά το τέλος του Αγώνα η ίδια έμεινε ξεχασμένη και έζησε τις τελευταίες της μέρες πάμφτωχη στην Πάρο.
Οι γυναίκες του Σουλίου, γεννημένες σε έναν τόπο ελευθερίας και αγώνων, έγιναν σύμβολα αυτοθυσίας. Όταν το 1803 περικυκλώθηκαν από τις δυνάμεις του Αλή Πασά, δεν υπέκυψαν. Στον θρυλικό Χορό του Ζαλόγγου, προτίμησαν τον θάνατο παρά τη σκλαβιά, αφήνοντας την Ιστορία να μνημονεύει για πάντα την αυτοθυσία τους.
Η Χίος, ένας εμπορικός κόμβος ευημερίας, έγινε το 1822 πεδίο μιας από τις πιο φρικτές σφαγές της Επανάστασης. Οι γυναίκες της Χίου βρέθηκαν ανάμεσα στην εξόντωση και την αιχμαλωσία, με πολλές να προτιμούν τον θάνατο από την υποδούλωση. Η φρίκη της καταστροφής του νησιού ενέπνευσε τον Ευγένιο Ντελακρουά, ο οποίος απαθανάτισε το γεγονός στον πασίγνωστο πίνακά του “Η Σφαγή της Χίου”. Πολλές γυναίκες συνεισέφεραν στην προετοιμασία της Επανάστασης μέσα από τη Φιλική Εταιρεία. Η Κυριακή Ναύτη από τη Σμύρνη έγινε η πρώτη γυναίκα μέλος, ενώ άλλες, όπως η Ελισάβετ Υψηλάντη και η Ραλλού Καρατζά, έδρασαν αθόρυβα αλλά καθοριστικά. Άλλες έγιναν κατάσκοποι, αγγελιοφόροι ή συγγραφείς που ενίσχυαν το φιλελληνικό ρεύμα στην Ευρώπη. Οι γυναίκες του 1821 δεν ήταν σκιές πίσω από τους άνδρες. Ήταν πολεμίστριες, μάνες, στρατηγοί, μάρτυρες και πρωτοπόροι, που με το αίμα και τη φλόγα τους έγραψαν ανεξίτηλες σελίδες στην ελληνική ιστορία.
