Μια βαθιά ανθρώπινη και συγκλονιστική εξομολόγηση έκανε η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια ειδήσεων Έφη Αλεβίζου, μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram. Με αφοπλιστική ειλικρίνεια, η γνωστή δημοσιογράφος μοιράστηκε με τους διαδικτυακούς της φίλους τον σκληρό αγώνα που κλήθηκε να δώσει απέναντι στον καρκίνο και την πρόσφατη υστερεκτομή στην οποία υποβλήθηκε. Μέσα από διαδοχικά στιγμιότυπα κειμένου, η Έφη Αλεβίζου περιέγραψε τα συναισθήματα που την κατέκλυσαν όταν άκουσε για πρώτη φορά τη λέξη «καρκίνος» από τον γιατρό της – μια λέξη που άλλαξε ακαριαία τον ρυθμό της καθημερινότητάς της και σκίασε κάθε επόμενη σκέψη.«Είναι από εκείνα τα πράγματα που, όταν τα ακούς, δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι αφορούν εσένα. Θυμάμαι να ακούω τον γιατρό να μιλάει για βήματα, εξετάσεις, επέμβαση… και μέσα μου να φωνάζω: “Μα, για μένα τα λέει όλα αυτά;” Όγκος, καρκίνος, νάρκωση, χειρουργείο, υστερεκτομή, βιοψίες, εμμηνόπαυση… και στο τέλος: “Όλα θα πάνε καλά και το Πάσχα θα χορεύεις”. Δεν άκουσα τίποτα μετά τη λέξη ‘καρκίνος’», έγραψε.
Το σοκ, η σύγχυση, ο φόβος και η ανάγκη να σταθεί δυνατή – όχι μόνο για την ίδια, αλλά και για την κόρη της. Το να ανακοινώσει σε ένα παιδί πως θα λείψει από το σπίτι, πως θα χρειαστεί χρόνο να γίνει «όπως πριν», ήταν για την ίδια ίσως και το δυσκολότερο κομμάτι της διαδρομής.«Πώς να πω στην κόρη μου ότι θα λείψω πέντε μέρες και μετά θα χρειαστώ χρόνο για να είμαι όπως πριν; Πώς να της εξηγήσω χωρίς να την τρομάξω; Πώς να την πείσω ότι όλα θα πάνε καλά, αν δεν το έχω πιστέψει πρώτα εγώ;», έγραψε με απόλυτη ειλικρίνεια. Η Έφη Αλεβίζου αποκάλυψε πως η χειρουργική επέμβαση – μια ριζική υστερεκτομή – πραγματοποιήθηκε πριν από έναν ακριβώς χρόνο και διήρκεσε σχεδόν 4,5 ώρες. Στη διάρκειά της, αφαιρέθηκαν μήτρα, τράχηλος, σάλπιγγες και ωοθήκες, οδηγώντας την σε πρόωρη εμμηνόπαυση.«Σαν σήμερα, πριν από έναν χρόνο, μπήκα στο χειρουργείο. Ένα μεγάλο, ανοιχτό χειρουργείο. Και βγήκα αλλαγμένη. Όχι μόνο στο σώμα, αλλά και στη ψυχή».
Αναλυτικά όλη η ανάρτηση της Έφης Αλεβίζου
«Εφάκι, θέλω να έρθεις το συντομότερο με τον Βασίλη στο ιατρείο να τα πούμε». Αυτή η φράση είναι η τελευταία που θέλεις να ακούσεις από τον γυναικολόγο σου, ιδίως όταν έπεται μιας «τυπικής υστεροσκόπησης». Πήγαμε λοιπόν στον γιατρό, ωραίοι και μαυρισμένοι μετά από ένα 3ημερο για ski και… τον ακούσαμε. «Έφη μου, έχεις καρκίνο στο ενδομήτριο. Σου έχω ήδη κανονίσει εξετάσεις για να βεβαιωθούμε 100%, αλλά έχω κλείσει και ημερομηνία για χειρουργείο σε 3 εβδομάδες, γιατί δεν πρέπει να αργήσουμε…». Μην ανησυχείς, θα πάμε πάρα πολύ καλά, πιστεύω ότι είναι σε πολύ αρχικό στάδιο και το Πάσχα θα χορεύεις στη Χαλκιδική!» Σιγή… τα ακούς, Είναι από τα πράγματα που όταν όταν τα δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι σε αφορούν. Θυμάμαι ότι τον άκουγα να μιλάει για τα επόμενα βήματα και σκεφτόμουν «μα καλά, για εμένα τα λέει όλα αυτά;» Όγκος, καρκίνος, εξετάσεις, νάρκωση, χειρουργείο, υστερεκτομή, βιοψία, νέες εξετάσεις, εμμηνόπαυση και… «όλα θα πάνε καλά και το Πάσχα θα χορεύεις». Δεν άκουσα τίποτα μετά τη λέξη «καρκίνος».
Εγώ έχω καρκίνο; Μα νιώθω τέλεια, κάνω όλες μου τις εξετάσεις από παιδί, γυμνάζομαι, προσέχω τη διατροφή μου, είμαι μια χαρά! Πώς γίνεται; Κι άλλα τέτοια που σκεφτόμαστε, λες και ο καρκίνος έπρεπε να κοιτάξει τη ζυγαριά ή τη διάθεσή μας πριν μας χτυπήσει την πόρτα. «Μα Έφη μου, γι’ αυτό ακριβώς κάνουμε εξετάσεις, για να τα προλάβουμε όλα αυτά νωρίς» μου είπε ο γιατρός, αλλά το μυαλό μου ήταν ήδη αλλού. Και στη Μελίνα πώς θα το πούμε; Δεν είναι ότι θα μπω για χιαστό και απλώς θα κουτσαίνω…
Α ναι, μέσα σε όλα, σ’ εκείνο το ταξίδι στο ski, είχα καταφέρει να κόψω χιαστό και μηνίσκο, αλλά αφενός δεν πονούσα καθόλου, αφετέρου, ποιος νοιάζεται για το γόνατο τώρα; Πώς θα πω στην κόρη μου ότι θα λείψω 5 μέρες από το σπίτι και μετά θα μου πάρει λίγο καιρό να είμαι «όπως πριν»; Τι να της πω, ώστε αφενός να καταλάβει ότι έχουμε ένα δύσκολο διάστημα μπροστά μας, αλλά να μην την αγχώσω περισσότερο απ’ όσο πρέπει. Να πιστέψει ότι θα τα καταφέρω, θα είμαι καλά και… σιγά σιγά θα γίνουν όλα όπως πριν. Και πάνω απ’ όλα, να το πιστέψω κι εγώ! Το συζητήσαμε με τον Βασίλη και με μια φίλη μας ψυχολόγο και της το είπα! Κάπως περιφραστικά, αλλά το είπα. Όσο πιο ήρεμα μπορούσα. Δεν μπορείς να κοροϊδέψεις ένα παιδάκι 9,5 ετών εξάλλου. Είναι 100 φορές πιο έξυπνη και πιο συγκροτημένη απ’ όσο ήμουν εγώ στην ηλικία της.
«Εντάξει μαμά κατάλαβα, απλώς μπορούμε να κοιμηθούμε μαζί απόψε;» μου είπε τρυφερά και με πήρε αγκαλιά. Δεν ξέρω τι πραγματικά σκεφτόταν. Ούτε για τον Βασίλη ξέρω, που έπρεπε να κάνει τον κλόουν στο σπίτι, όλο εκείνο το διάστημα, πριν και μετά την επέμβαση. Ο γιατρός όμως, ήταν τόσο ψύχραιμος. Τόσο σίγουρος ότι όλα θα πάνε καλά. Και με έπεισε κι εμένα! Σαν σήμερα, πριν από ακριβώς χρόνο, μπήκα στο χειρουργείο και έκανα ριζική υστερεκτομή, με ανοιχτό χειρουργείο. Κράτησε περίπου 4,5 ώρες και αφαίρεσα μήτρα, τράχηλο, σάλπιγγες, ωοθήκες και προφανώς μπήκα σε πρόωρη εμμηνόπαυση. Μετά την επέμβαση, ο γιατρός ήρθε στο δωμάτιο, μας είδες αγχωμένους και μας είπε χαμογελαστός:
Μα δεν σας το είχα πει ότι θα πάμε μια χαρά;;; Έμεινα 4 μέρες στο νοσοκομείο και γύρισα στο σπίτι περπατώντας. Κουρασμένη, χαπακωμένη με παυσίπονα, άυπνη, αλλά καλοντυμένη, γιατί μένουμε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και ξέρετε τι λένε για το πώς ντύνονται οι Θεσσαλονικιές… Ε είναι αλήθεια! Είχαν πάει όλα καλά! Η επέμβαση είχε πετύχει, η βιοψία ήταν αρνητική, οι εξετάσεις μου ήταν καθαρές και… το Πάσχα όντως, χορεύαμε όλοι μαζί στη Χαλκιδική! Ο μοναδικός λόγος που τα γράφω όλα αυτά δημόσια και περιγράφω αναλυτικά μια τόσο μικρή περιπέτεια, σε σύγκριση με την οδύσσεια που ζουν άπειροι συνάνθρωποί μας, είναι για να πείσω όσους περισσότερους μπορώ ότι πρέπει να εξετάζονται. Να εμπιστεύονται τους γιατρούς τους και πάνω απ’ όλα να κάνουν εξετάσεις!!!
Όπως αποδείχθηκε χάρη στον προληπτικό έλεγχο, βρήκαμε τον όγκο σε πολύ αρχικό στάδιο. Αν δεν τον είχαμε βρει εγκαίρως, αν δεν επέμενε ο γιατρός, αν δεν έκανα εκείνη την επέμβαση ρουτίνας αν σκεφτόμουν ότι… «έχω πολλή δουλειά αυτήν την περίοδο», ότι «έχουμε οργανώσει ένα ταξίδι», ότι «έλα μωρέ, μετά το καλοκαίρι», ότι «είμαι μια χαρά», όλα αυτά δηλαδή που σκεφτόμαστε όλοι μας σε ανάλογες καταστάσεις, η εξέλιξη θα μπορούσε να είναι τελείως διαφορετική. Όλα πήγαν καλά λοιπόν και σας παρακαλώ, μέσα από την καρδιά μου, να ακούτε τους γιατρούς σας και όσο καλά κι αν νιώθετε, όσο άτρωτοι κι αν νομίζετε ότι είστε, όση δουλειά κι αν έχετε, όσα ταξίδια κι αν έχετε κανονίσει και όσο κι αν δεν θέλετε να βάλετε στο μυαλό σας κάτι δυσάρεστο, να κάνετε τις εξετάσεις σας. Η ιατρική έχει κάνει άλματα τα τελευταία χρόνια και μας έχει χαρίσει το δώρο της πρόληψης. Μην το αφήσετε να πάει χαμένο!
Και για εσάς και για όσους σας αγαπούν. * Δυο μήνες μετά, χειρούργησα και τον χιαστό και τον μηνίσκο (ευτυχώς, άκουσα έναν άλλο εκπληκτικό γιατρό αυτήν τη φορά) και βγήκα δυο φορές κερδισμένη. Και το γόνατό μου είναι πλέον σαν καινούργιο και γλίτωσα το ski μια για πάντα, γιατί μετά την περσινή περιπέτεια ο Βασίλης και η Μελίνα, το πήραν απόφαση ότι στις χιονοδρομικές τους περιπέτειες, η μαμά θα τους περιμένει πανευτυχής στη Θεσσαλονίκη! ** Η επόμενη φωτογραφία είναι από την 1η βόλτα μετά το χειρουργείο, που βγήκα για να βάψω τα μαλλιά μου! Είπαμε, Σαλονικιά πλέον…
