Όταν μια κατάσταση δεν εξυπηρετεί πλέον την ψυχική σου ευεξία ή την προσωπική σου ανάπτυξη, τότε ξέρεις τι πρέπει να κάνεις
Η ζωή, καμιά φορά, δεν μας φωνάζει – απλώς ψιθυρίζει. Μας δίνει μικρά σημάδια, υπαινιγμούς. Μας δείχνει πότε κάτι δεν μας κάνει πια καλό, πότε έχει έρθει η ώρα να φύγουμε, να αποχωρήσουμε από ανθρώπους, καταστάσεις ή επιλογές που μας βαραίνουν αντί να μας ελευθερώνουν. Το δύσκολο είναι να το αναγνωρίσουμε. Η ψυχολογία συμφωνεί: υπάρχουν στιγμές όπου το να φύγεις δεν είναι απλώς μια επιλογή – είναι ανάγκη. Όχι από δειλία ή άρνηση ευθύνης, αλλά από σεβασμό προς τον εαυτό σου. Γιατί να επιλέγεις την ψυχική σου ισορροπία είναι πράξη δύναμης.
Ακολουθούν επτά καταστάσεις στη ζωή όπου το πιο θαρραλέο βήμα, είναι το βήμα προς τα έξω:
1. Όταν μια σχέση σε στραγγίζει
Υπάρχουν σχέσεις που αντί να σε γεμίζουν, σε αδειάζουν. Σχέσεις που ρουφούν την ενέργειά σου, σε κάνουν να αμφιβάλλεις για την αξία σου και σε αφήνουν να παλεύεις μόνος. Μπορεί να είναι ένας σύντροφος, ένας φίλος, ακόμα κι ένα μέλος της οικογένειας. Αν σε πληγώνει περισσότερο απ’ όσο σε στηρίζει, τότε ίσως ήρθε η ώρα να προστατέψεις τον εαυτό σου.
2. Όταν η δουλειά σου δεν σε εκφράζει πια
Όταν το πρωινό ξύπνημα συνοδεύεται από βάρος στο στήθος και η κάθε μέρα μοιάζει με αγγαρεία, δεν είναι «απλώς φάση». Η εργασία καταλαμβάνει μεγάλο κομμάτι της ζωής μας. Αν δεν σε κάνει να νιώθεις ζωντανός ή σου στερεί το ποιος είσαι, τότε το να φύγεις δεν είναι αποτυχία — είναι φροντίδα για τον εαυτό σου.
3. Όταν ζεις για τις προσδοκίες των άλλων
Το να ζεις για να ικανοποιείς τις προσδοκίες των άλλων είναι ένα βάρος που δεν σου ανήκει. Όσο κι αν τους αγαπάς, η ζωή σου δεν είναι σκηνή για να παίζουν εκείνοι τους ρόλους που φαντάστηκαν για σένα. Η επιλογή να ζήσεις σύμφωνα με τα δικά σου «θέλω», αντί για τα «πρέπει» των άλλων, είναι απόφαση απελευθέρωσης.
4. Όταν είσαι παγιδευμένος σε έναν κύκλο αρνητικότητας
Η αρνητική σκέψη είναι εθιστική. Ένα μικρό παράπονο, μια απογοήτευση, μπορεί να εξελιχθεί σε ένα σύννεφο που σκεπάζει τη ζωή σου. Αν βρίσκεσαι μέσα σε έναν φαύλο κύκλο αρνητισμού, με ή χωρίς δική σου ευθύνη, κάνε ένα βήμα πίσω. Η αλλαγή ξεκινά από τη στιγμή που αποφασίζεις ότι αξίζεις κάτι καλύτερο.
5. Όταν ζεις μέσα στα λάθη του παρελθόντος
Όλοι κάνουμε λάθη. Κανείς δεν γράφει τη ζωή του χωρίς διορθώσεις. Το παρελθόν δεν αλλάζει — αλλά μπορείς να σταματήσεις να το κουβαλάς. Δεν είναι προδοσία να προχωράς. Είναι ωριμότητα. Είναι συμφιλίωση με τον εαυτό σου.
6. Όταν κυνηγάς την τελειότητα
Το να θέλεις να εξελίσσεσαι είναι αξιέπαινο. Αλλά το να κυνηγάς διαρκώς την τελειότητα, είναι εξουθενωτικό. Η τελειότητα δεν είναι εφικτή – ούτε χρειάζεται να είναι. Οι άνθρωποι σε αγαπούν για την αυθεντικότητά σου, όχι για το αν τα κάνεις όλα «σωστά».
7. Όταν έχεις ξεχάσει τον εαυτό σου
Το να δίνεις είναι όμορφο. Αλλά αν δίνεις συνέχεια χωρίς να γεμίζεις τις δικές σου δεξαμενές, κάποια στιγμή θα στερέψεις. Αν νιώθεις ότι έχεις απομακρυνθεί από τις ανάγκες σου, τις επιθυμίες σου, τον πυρήνα σου, τότε ίσως είναι καιρός να φροντίσεις τον πιο σημαντικό άνθρωπο στη ζωή σου: εσένα. Το να φεύγεις δεν σημαίνει αδυναμία. Σημαίνει ότι αναγνωρίζεις την αξία σου. Σημαίνει ότι τιμάς τον εαυτό σου αρκετά ώστε να μην τον κρατάς σε καταστάσεις που τον πληγώνουν. Γιατί ναι, η ζωή έχει έναν περίεργο τρόπο να μας μιλάει — αλλά η μεγαλύτερη σοφία είναι να μάθεις πότε να την ακούς.
